Dokumentacja techniczna

Transkrypt

1 Dokumentacja techniczna Podstawowe ustawienia rysunku Rysunek Okno Opcje systemu, kategoria Kolory Przed przystąpieniem do wykonywania rysunku można ustawić opcje systemu, takie jak kolor papieru, kolory wymiarów itp. (rysunek 14.1). Rysunek Wybór standardu projektowania Rozróżnia się dwa rodzaje wymiarów: Importowane wymiary wprowadzone w modelu przestrzennym i zaimportowane do rysunku. Nieimportowane wymiary wykonane bezpośrednio w rysunku (mogą mierzyć inne odległości bądź kąty niż wprowadzone w modelu). Po uruchomieniu pliku rysunku, na karcie Właściwości dokumentu, można m.in. ustawić: 1. Standard projektowania (rysunek 14.2).

2 Rysunek Wybór jednostek 2. Jednostki dokumentu (rysunek 14.3). Rysunek Zmiana grubości linii 3. Grubość linii, np. grubość linii Normalna (rysunek 14.4). Rysunek Zmiana kroju linii 4. Krój linii, np. krawędzie widoczne rysowane są linią Normalna (rysunek 14.5). W przykładzie ustalono, że widoczne krawędzie będą rysowane linią ciągłą, o grubości normalnej, tzn. w tym przypadku 0,25 mm (oczywiście to tylko przykład).

3 Tabelka rysunkowa. Zastosowanie warstw Rysunek Przykład tabelki rysunkowej W tym podrozdziale wykorzystamy plik Tuleja zamodelowany w rozdziale Właściwości plików. W przykładzie zostanie wykonana od podstaw prosta tabelka rysunkowa. Na rysunku 14.6 pokazano przykład, który zostanie wykonany w dalszej części podrozdziału. Rysunek Kolejne etapy tworzenia rysunku Wstawianie widoku części (przykład wstawiania widoku bez otwierania pliku części): w menuplikkliknijnowyi wybierzrysunek(rysunek 14.7), w oknie Format arkusza wybierz Dostosowany i ustaw rozmiar (rysunek 14.7). Uzyskamy wówczas arkusz bez tabelki rysunkowej, w oknie Widok modelu kliknij Przeglądaj (rysunek 14.7), wybierz plik Tuleja i kliknij Otwórz, w opcjach Orientacja widoku wybierz Prawa strona (rysunek 14.8) i kliknij w obszarze arkusza, Rysunek Wybór widoku do wstawienia ustaw skalęi typ rzutowania wg wymagań.

4 Edycja formatu. Ustawienie warstwy: przejdź do edycji formatu arkusza (rysunek 14.9). Kliknij arkusz prawym przyciskiem myszy i wybierz Edytuj format arkusza (można też kliknąć prawym przyciskiem myszy nazwę arkusza w dolnym pasku). Widok modelu zostanie ukryty, Rysunek Przykłady rozpoczęcia edycji formatu: z lewej poprzez kliknięcie arkusza, z prawej poprzez kliknięcie karty arkusza (w obu przypadkach prawym przyciskiem myszy) Rysunek Z lewej widoczność paska Warstwa, z prawej okno Warstwa wyświetl pasek Warstwa. Kliknij prawym przyciskiem myszy dowolny przycisk na pasku narzędzi i zaznacz widoczność paska Warstwa. Pojawi się pasek Warstwa może on znajdować się na dole lub na górze ekranu (lub w innym położeniu), utwórz nową warstwę. Kliknij na pasku Warstwa przycisk Właściwości warstwy (rysunek 14.10), Rysunek Utworzenie i ustawienia nowej warstwy w oknie Warstwy kliknij Nowy i wpisz nazwę Tabelka. Na rysunku wyświetlone zostały ustawienia stylu oraz grubości. Wybierz najmniejszą grubość, aby zdefiniować parametry linii, kliknij Opcje programu (np. menu Narzędzia/ Opcje). Na karcie Właściwości dokumentu można ustawić: Grubość linii grubości poszczególnych linii: cienka, normalna, gruba itd. (rysunek 14.12), Styl linii można zdefiniować własny rodzaj linii, Krój linii ustawia rodzaj oraz grubość elementu widoku, np. krawędzie widoczne standardowo rysowane są jako ciągłe, normalną grubością.

5 Rysunek Przykład zmiany grubości linii Rysunek Przykład obramowania rysunku Rysowanie tabelki rysunkowej. Przykład najprostszy linie 10 mm od krawędzi arkusza: na warstwie Tabelka narysuj Prostokąt z narożnika (rysunek 14.13). W przykładzie narysowano prostokąt od punktu 1 do 2, zaznacz lewą pionową linię i ustaw Dodatkowe parametry jak na rysunku 14.13, ustaw Dodatkowe parametry drugiej linii pionowej. W przykładzie ustawiono współrzędne początku i końca linii początek układu w lewym dolnym rogu arkusza, unieruchom prawy dolny róg obramowania (rysunek 14.14). Zaznacz wierzchołek prostokąta i dodaj relację Nieruchome. W przykładzie pokazano (wyświetlono) relacje (menu Widok/Relacje szkicu), Rysunek Unieruchomienie wierzchołka włącz polecenie Linia i narysuj obramowanie tabelki, za pomocą opcji Parametry ustaw długości linii (rysunek 14.15). Można również je wymiarować. Parametry linii pokazywane są w Menedżerze właściwości po zaznaczeniu linii, powiel linie szykiem, na pasku Szkic kliknij Szyk liniowy szkicu,

6 Rysunek Ustalenie długości linii za pomocą parametrów Rysunek Zastosowanie polecenia Szyk liniowy szkicu zaznacz linię poziomą i ustaw opcje polecenia, może istnieć konieczność odwrócenia kierunku (rysunek 14.16). Jeżeli zaznaczymy Wyświetlaj liczbę wystąpień, będzie można w przyszłości zmienić liczbę linii, zmieniając wartość liczbę można przenieść na inną warstwę i ukryć (przykład w dalszej kolejności), Rysunek Zastosowanie polecenia Odsuń pozostałe linie można rysować ręcznie lub stosować polecenie Odsuń. Przykład na rysunku Wstawianie tekstu: na pasku Adnotacja kliknij Notatka. Kliknij położenie notatki (po zakończeniu pisania można zmienić jej położenie), ustaw czcionkę, rozmiar itd. (rysunek 14.18). Wpisz Projektant części. Kliknij poza notatką, Rysunek Narzędzia edycji tekstu

7 Rysunek Powielenie notatki szykiem powiel notatkę. Na pasku Adnotacja kliknij Liniowy szyk notatki. Ustaw jak na rysunku 14.19, klikając dwukrotnie notatkę, edytuj i zmieńtekst. Wprowadźpozostałe notatki. Kolejne notatki można pisać jak pierwszą, ale powielenie notatek szykiem umożliwi uzyskanie równo ustawionych notatek o tym samym kroju czcionki. Wprowadź ręcznie pozostałe notatki i linie jak na rysunku Rysunek Kolejne notatki w tabeli Dodanie warstwy z elementami ukrytymi (nie jest to, oczywiście, obowiązkowe jeżeli nie będziemy potrzebować wymiarów, można je skasować): na paskuwarstwakliknijwłaściwości warstwy(rysunek 14.21), Rysunek Fragment właściwości warstw utwórz nową warstwę Ukryte, wyłącz widoczność warstwy (szara żarówka), przenieś wymiary i liczbę linii ze szkicu na nową warstwę. Zaznacz wybrane elementy, rozwiń listę warstw i kliknij nazwę Ukryte (rysunek 14.22), Rysunek Przenoszenie wymiarów na warstwę Ukryte kliknij arkusz w celu wygaszenia zaznaczenia elementów,

8 Rysunek Zmiana aktualnej warstwy zmień aktualną warstwę na Tabelka. Rozwiń listę i kliknij nazwę (rysunek 14.23). Zmiana aktualnej warstwy może zostać wykonana tylko wtedy, gdy żaden element rysunku nie został zaznaczony. W trakcie rysowania lub wprowadzania notatki należy zwrócić uwagę na to, jaka warstwa jest aktualna. Jeżeli nie został zaznaczony żaden element rysunku, wówczas wyświetlana warstwa jest warstwą aktywną i na niej pojawią się nowe elementy. Zastosowanie właściwości modelu w dokumentacji Rysunek Przykład powielenia notatek szykiem Wprowadzanie notatek odwołujących się do właściwości części (w tym przypadku również można posłużyć się szykiem w celu uzyskania równego ustawienia notatek): na pasku Adnotacja kliknij Liniowy szyk notatki. Zdefiniuj ustawienia jak na rysunku 14.24, Rysunek Polecenie Połączenie właściwością edytuj notatkę, skopiowaną przed chwilą szykiem, (kliknij dwukrotnie) i wybierz w opcjach Połączenie z właściwością (rysunek 14.25), Rysunek Wybór właściwości Wykonał z opcji Użyj dostosowanych właściwości z wybierz Modelu w widoku określonego we właściwościach oraz nazwę właściwości Wykonał (rysunek 14.26). Kliknij OK, uzupełnij notatki do stanu na rysunku Nie edytuj notatkiwykonawca rysunku.

9 Rysunek Przykład wypełnionej tabelki Notatka zawierająca połączenie z właściwością zdefiniowaną w części będzie wypełniona tylko wówczas, gdy w arkuszu zostanie wstawiony widok tej części. Po skasowaniu wszystkich widoków części notatka nie będzie widoczna z poziomu edycji arkusza (ry-sunek 14.28). Po uruchomieniu edycji formatu arkusza (rysunek 14.28) (kliknij arkusz prawym przyciskiem myszy i wybierz Edytuj format arkusza) pojawią się wywołania po-łączenia z właściwością (rysunek 14.29). Rysunek Edycja arkusza lub formatu arkusza w zależności od aktualnego stanu Rysunek Przykład wywołania połączenia z właściwością po skasowaniu widoków części Właściwości pliku rysunku W pliku rysunku również można wprowadzać właściwości. Mogą one dotyczyć np. nazwiska wykonawcy rysunku, daty umieszczonej na rysunku, przedrostka numeru rysunku. Zastosowanie właściwości ma znaczenie, jeżeli w pliku rysunku występuje więcej arkuszy i w łatwy sposób chcemy zmienić dane w tabelce we wszystkich arkuszach. Dodawanie właściwości pliku rysunku: kliknij Właściwości pliku (można również skorzystać z menu Plik/Właściwości), wprowadź wartości z rysunku Rysunek Przykład dodania właściwości pliku rysunku Wprowadzanie właściwości rysunku do notatek na arkuszu: edytuj notatkęwykonawca rysunkuw prawej kolumnie,

10 kliknij Połączenie z właściwością, zaznacz Użyj dostosowanych właściwości z Bieżącego dokumentu i wybierz nazwę właściwości Wykonawca rysunku (rysunek 14.31), Rysunek Połączenie z właściwością Wykonawca rysunku Rysunek Notatka połączona z właściwością SW-Skala arkusza wstaw nową notatkę poniżej notatki Podziałka, kliknij Połączenie z właściwością i wybierz SW-Skala arkusza (rysunek 14.32). Wprowadzenie w jednej notatce przedrostka numeru oraz kolejnego numeru arkusza (rysunek 14.33): wprowadź nową notatkę obok numeru rysunku, kliknij Połączenie z właściwością i wybierz z Bieżącego dokumentu Przedrostek numeru. Kliknij OK. NIE wychodź z trybu edycji notatki, kliknij ponownie Połączenie z właściwością i wybierz z Bieżącego dokumentu SW-Bieżący arkusz. Kliknij poza notatką tryb edycji zostanie wyłączony. Rysunek Wprowadzenie w jednej notatce połączenia z dwiema właściwościami rysunku Wprowadź pozostałe notatki (rysunek 14.34). Rysunek Przykład wstawienia dwóch połączeń z właściwościami Na pasku Warstwa ustaw aktywną warstwę na Brak (rysunek 14.35). Rysunek Ustawienie aktywnej warstwy Rysunek Przykłady przejścia do edycji arkusza Przejdź do edycji arkusza jednym z dwóch sposobów (rysunek 14.36):

11 kliknij prawym przyciskiem myszy arkusz i wybierz Edytuj arkusz lub kliknij w prawym górnym rogu przycisk wyjścia z trybu edycji formatu, wprowadź przekrój i wymiary (jak poprzednio). NIE zmieniaj kreskowania (rysunek 14.37). Rysunek Przykład wstawienia widoku i przekroju (rysunek schematyczny) Rysunek Wprowadzenie notatki Wprowadzenie notatki bezpośrednio w arkuszu (rysunek 14.38): na pasku Adnotacja kliknij Notatka, najedź wskaźnikiem na krawędź otworu pojawi się strzałka, kliknij krawędź i kliknij położenie notatki, kliknij Połączenie z właściwością i wybierz jak na rysunku Nie wychodź z trybu edycji notatki, Rysunek Połączenie z właściwością Liczba otworów dopisz z klawiatury otworów <MOD-DIAM>, wielkość liter ma znaczenie. NIE wychodź z trybu edycji notatki, kliknij Połączenie z właściwością i wybierz jak na rysunku Kliknij poza notatką. Rysunek Wprowadzenie kolejnego połączenia z właściwością w tej samej notatce

12 Rysunek Kopiowanie arkusza Wykonanie dokumentacji drugiej konfiguracji: skopiuj Arkusz1, np. przeciągając z wciśniętym klawiszem Ctrl nazwę arkusza (rysunek 14.41), zaznacz widok w nowym arkuszu i zmieńwyświetlanie konfiguracji (rysunek 14.42), Rysunek Zmiana konfiguracji widoku przebuduj rysunek. Zwróć uwagę na zmianę kreskowania przekroju oraz wypełnienie tabelki, np. numer rysunku. Zmiana jednostki masy na kilogram (nie wystarczy zmienić jednostkę w pliku rysunku, jednostka musi zostać zmieniona w pliku części): Rysunek Otwieranie modelu części z poziomu rysunku Rysunek Zmiana jednostki masy otwórz plik części (rysunek 14.43). Można kliknąć Otwórz lub kliknąć widok rysunku i wybrać ikonę Otwórz część, w pliku części kliknij Opcje i wybierz Właściwości dokumentu, Jednostki, Dostosowane, wybierz dla masy jednostkę: kilogramy (rysunek 14.44), przejdźdo rysunku, np. za pomocąskrótuctrl+tab. Zobacz zmiany. Notatkę 6 otworów 20 najlepiej przyporządkować do krawędzi otworu powstałego z wycięcia, a nie do otworu powstałego z szyku. Przykłady skrótów symboli stosowanych w notatkach przedstawia tabela Przykłady skrótów symboli stosowanych w notatkach Lp. Skrót Symbol 1. <MOD-DIAM> 2. <MOD-DEG> o (stopień) 3. <MOD-BOX> 4. <MOD-PM> ±

13 Półprzekrój, przerwanie, style wymiarowania W rozdziale zostaną omówione podstawowe techniki wykonywania dokumentacji w postaci przedstawionej poniżej (rysunek 14.45). Rysunek Przykład dokumentacji Półprzekrój (rysunek 14.46): wstaw widok jak na rysunku z lewej, na pasku Układ widoku kliknij Widok przekroju, w Menedżerze właściwości wybierz Półprzekrój, wybierz kierunek półprzekroju, kliknij środek istniejącego widoku. Kliknij położenie nowego widoku. Rysunek Od lewej: widok bazowy, polecenie Widok przekroju, wybór właściwości półprzekroju, ustawienie linii wycięcia półprzekroju Przerwanie (rysunek 14.47): na pasku Układ widoku kliknij Przerwanie, kliknij widok półprzekroju,

14 Rysunek Od lewej: polecenie Przerwanie, właściwości przerwania, polecenie Elementy modelu w Menedżerze właściwości zdefiniuj ustawienia, kliknij położenie pierwszej, następnie drugiej linii przerwania, pobierz wymiary z modelu. Ukrywanie fragmentów wymiaru (rysunek 14.48) (dotyczy wymiarów średnic w pół-przekroju, np. wymiaru 10): kliknij prawym przyciskiem myszy pomocniczą linię wymiaru i wybierz polecenie Ukryj pomocniczą linię wymiaru, kliknij prawym przyciskiem myszy linię wymiaru i wybierz polecenie Ukryj linię wymiaru. Rysunek Ukrywanie elementów wymiaru oraz efekt ukrycia Nowy styl wymiarowania (rysunek 14.49): zaznacz wymiar 10 ( połówkowy ), w Menedżerze właściwości kliknij Dodaj lub aktualizuj styl. Wpisz nazwę stylu, np. Wym.połówkowy. Rysunek Dodawanie nowego stylu wymiarowania

15 Zastosowanie nowego stylu (rysunek 14.50): zaznacz wymiar 38, rozwiń listę stylów i wybierz Wym. połówkowy. Rysunek Zastosowanie zdefiniowanego stylu Ukrywanie widoku: Rysunek Ukrywanie widoku oraz strzałka przewijania menu Rysunek Możliwość wyboru ukrycia widoku zależnego kliknij prawym przyciskiem myszy widok pierwszy i wybierz Ukryj (rysunek 14.51). Jeżeli to konieczne, przewiń menu kontekstowe (strzałka na dole menu), NIE ukrywaj widoku zależnego, tzn. półprzekroju (rysunek 14.52). Pokazywanie (wyświetlanie) ukrytych widoków (rysunek 14.53): w menu Widok zaznacz widoczność ukrytych widoków. Widok ukryty pojawi się w postaci schematycznej, kliknij prawym przyciskiem myszy widok ukryty i wybierz polecenie Pokaż. Rysunek Pokazywanie ukrytych widoków Utworzony styl wymiarowania można zapisać w oddzielnym pliku i zastosować do nowego rysunku. Zapisany styl można w innym rysunku zastosować poprzez załadowanie stylu (rysunek 14.54). Rysunek Zapisywanie stylu (z lewej) oraz zastosowanie zapisanego stylu w innym pliku (z prawej) Oczywiście można zapisać cały plik rysunku jako szablon, w którym będą zdefiniowane style wymiarowania.

16 Wyrwanie, widok szczegółów Rysunek Przykład dokumentacji W podrozdziale zostanie wykonana dokumentacja w poniższej postaci (rysunek 14.55). W przykładzie zostanie zastosowany ten sam plik co w rozdziale poprzednim. Rysunek Wstawienie osi w pliku części W pliku części wstaw oś (rysunek 14.56): wmenedżerze właściwościpoleceniaośwybierzścianęwalcową. Wyrwanie 1.: na pasku Widok układu kliknij Wyrwanie, narysuj zamknięty splajn jak na rysunku 14.57, Rysunek Zamknięty splajn Rysunek Karta Drzewo operacji w Menedżerze właściwości należy wprowadzić głębokość wyrwania karta Drzewo operacji (rysunek 14.58), rozwiń drzewo aż do pokazania osi (rysunek 14.59), zaznacz oś. Kliknij OK.

17 Rysunek Określenie głębokości wyrwania Edycja szkicu wyrwania: Rysunek Edycja szkicu wyrwania w drzewie operacji kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę Wyrwanie, następnie kliknij Edycja szkicu (rysunek 14.60), zmień szkic, przeciągając za punkty splajnu, zatwierdź szkic, w podobny sposób wykonaj drugie wyrwanie. Widok szczegółów: na pasku Widok układu kliknij Widok szczegółów, kliknij punkt, w którym znajdzie się środek okręgu. Narysuj okrąg (rysunek 14.61), Rysunek Okrąg widoku szczegółów kliknij położenie nowego widoku. Właściwości widoku szczegółów (rysunek 14.62): kliknij widok szczegółów, w Menedżerze właściwości ustaw opcje wg własnych wymagań. Głębokość wyrwania można określić, podając liczbowo wartość głębokoś ci. W przypadku powyższego modelu, jeśli wyrwanie ma sięgać do osi, wartość głębokości musi być równa największemu promieniowi walca (nawet gdy wyrwanie dotyczy walca o innej średnicy).

18 Rysunek Właściwości widoku szczegółów Lepiej jednak głębokość wyrwania uzależniać od osi walców wówczas zmiana wartości średnic nie wpłynie na wyrwanie (będzie dochodziło do osi). Tolerancje i pasowania Poniżej (rysunek 14.63) zostanie przedstawiony sposób wykonania modelu oraz dokumentacji wałka maszynowego. Zaprezentowany wałek nie jest odzwierciedleniem istniejącej części stanowi jedynie przykład. Niektóre elementy dokumentacji zostały wybrane w celu prezentacji możliwości ich wykonania. Rysunek Przykład rysunku części Pierwszy szkic: na Płaszczyźnie przedniej utwórz szkic, narysuj szkic jak na rysunku Rysunek w przykładzie został skrócony w celu poprawienia czytelności,

19 Rysunek Szkic bazowy części z zastosowaniem linii środkowej zwymiaruj średnice, zwymiaruj pozostałe wymiary. Nie wychodź z trybu edycji szkicu. Tolerancje (rysunek 14.65): zaznacz wymiar 55, we właściwościach wymiaru wybierz właściwą tolerancję. Rysunek Przykład wstawienia tolerancji Symbol M dla gwintu metrycznego (rysunek 14.66): zaznacz wymiar 48, we właściwościach wymiaru usuń tekst <MOD-DIAM> i wpisz M. Rysunek Zmiana oznaczenia wymiaru

20 Bryła: Rysunek Bryła powstała z obrotu na pasku Operacje kliknij Dodanie/baza przez obrót. Wykonaj operację (rysunek 14.67). Rowek pod wpust: wstaw nową płaszczyznę styczną do walca 85 oraz równoległą do Płaszczyzny przedniej. Kliknij Wstaw/Geometria konstrukcyjna/płaszczyzna i zaznacz Płaszczyznę przednią i ścianę walca, na nowej płaszczyźnie utwórz szkic, za pomocą polecenia Prosta szczelina (rysunek 14.68) narysuj szkic (rysunek 14.69), Rysunek Polecenia Prosta szczelina i Punkt Rysunek Szkic rowka pod wpust wstaw punkty w środkach łuku, zwymiaruj szkic, na pasku Operacje kliknij Wyciągnięcie wycięcia, we właściwościach operacji ustaw opcje jak na rysunku Zwróć uwagę na polecenie Odwróć kierunek. Sfazowanie (rysunek 14.71): na pasku Operacje rozwiń listę Zaokrąglenie i kliknij Sfazowanie, jeżeli to konieczne, zmień kierunek (klikając strzałkę) odległości na równoległą do osi wałka w tym kierunku będą wyświetlane wymiary na rysunku,

21 Rysunek Wyciągnięcie wycięcia Rysunek Polecenie Sfazowanie oraz właściwości sfazowania kliknij dwukrotnie operację Sfazowanie1 (w drzewie operacji lub bezpośrednio ścianę sfazowania), wyłącz importowanie wymiaru kąta do rysunku (rysunek 14.72), Rysunek Wyłączanie importu wymiaru do rysunku zaznacz wymiar fazy 5, wprowadź tekst x 45 i kliknij Stopień (rysunek 14.73), Rysunek Wprowadzenie opisu wymiaru w analogiczny sposób wykonaj pozostałe sfazowania. Zaokrąglenie (rysunek 14.74): na pasku Operacje kliknij Zaokrąglenie, wybierz właściwą krawędź, w Menedżerze właściwości wprowadź właściwe parametry, wykonaj drugie zaokrąglenie.

22 Rysunek Właściwości zaokrąglenia Rysunek Polecenie Oznaczenie gwintu Oznaczenie gwintu: kliknijwstaw/adnotacja/oznaczenie gwintu(rysunek 14.75), wybierz krawędź, wprowadź parametry (rysunek 14.76). Wartość 45 jest średnicą, na której pojawi się oznaczenie gwintu, tu wartość przykładowa, Rysunek Właściwości oznaczenia gwintu zapisz plik, np. pod nazwąwałek. Rysunek dokumentacji (rysunek 14.77): pozostając w otwartym pliku części, kliknij polecenie Utwórz rysunek, wybierz szablon, wybierz arkusz (np. A3), zaznacz Dostosowany rozmiar arkusza (rysunek bez tabelki), z palety widoków przeciągnij widok Przód na arkusz. Wyłącz klawiszem Esc wstawianie kolejnych widoków, Rysunek Polecenie Utwórz rysunek oraz Paleta widoków

23 kliknij prawym przyciskiem myszy arkusz i wybierzwłaściwości(rysunek 14.78), Rysunek Dostęp do polecenia Właściwości oraz fragment okna Właściwości wprowadź skalę 1:1 i wybierz europejski typ rzutowania (rysunek 14.78), kliknij widok prawym przyciskiem myszy i wybierz Styczne krawędzie usunięte (rysunek 14.79). Rysunek Ukrycie stycznych krawędzi Pobieranie wymiarów z modelu (rysunek 14.80): na paskuadnotacjakliknijelementy modelu. WybierzCały model. Rysunek Polecenie Elementy modelu oraz źródło pobieranych elementów Rysunek Kolejne etapy zmiany położenia wymiaru Ustawienia wymiarów: promień (rysunek 14.81) po zaznaczeniu wymiaru zastosuj opcję Linia wiodąca z uskokami, dostępną na karcie Linie wiodące, zaznacz wymiar promienia, wybierz kartę Linie wiodące i opcję Linia wiodąca z uskokami, zmień położenie strzałki. Wyrównywanie wymiarów: zaznacz wymiary z wciśniętym klawiszem Ctrl, kliknij zaznaczony wymiar prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję polecenia Wyrównaj, np. Wyrównaj poziomo (rysunek 14.82).

24 Rysunek Wyrównywanie wymiarów Widok przekroju (rysunek 14.83): na pasku Widok układu kliknij Widok przekroju, w Menedżerze właściwości wybierz Przekrój, linia wycięcia Pionowa, kliknij położenie linii przekroju, kliknij położenie widoku przekroju. Rysunek Definicja przekroju Zmiana kreskowania i skali widoku przekroju (rysunek 14.84): kliknij kreskowanie w widoku przekroju, we właściwościach ustaw wymagany wzór (usuń zaznaczenie opcji Kreskowanie materiału), kliknij widok przekroju i ustaw skalę, np. 1:2. Rysunek Zmiana kreskowania i skali widoku przekroju Usunięcie wyrównania widoku przekroju (rysunek 14.85): Rysunek Usuwanie wyrównania widoków

25 kliknij widok przekroju prawym przyciskiem myszy, następnie wybierz Wyrównanie i Usuń wyrównanie, przesuń widok przekroju w wymagane położenie. Przemieszczanie wymiarów między widokami (rysunek 14.86): z wciśniętym klawiszem Shift przemieść wymiar 16 (szerokość rowka) do widoku przekroju, przeciągając uchwyty wymiaru, ustaw początki linii pomocniczych wymiaru jak na rysunku z prawej. Rysunek Kolejne etapy przemieszczania wymiaru między widokami Znacznik środka (rysunek 14.87): na pasku Adnotacja kliknij Znacznik środka, kliknij krawędź kołową w widoku przekroju, zastosuj polecenie Użyj ustawień domyślnych dokumentu można również wprowadzać inne rozmiary znacznika, usuwając to zaznaczenie. Rysunek Wstawianie znacznika środka Pobierz brakujący wymiar w widoku przekroju: zaznacz widok przekroju, na pasku Adnotacja kliknij Elementy modelu. Pobierz wymiar i ustaw jak na rysunku Rysunek Pobranie brakującego wymiaru

26 Widok szczegółów: na pasku Widok układu kliknij Widok szczegółów, narysuj okrąg obejmujący wybrane szczegóły (rysunek 14.89), Rysunek Okrąg widoku szczegółów kliknij położenie widoku szczegółów, z wciśniętym klawiszem Shift przemieść wymiary 40 i 2 do widoku szczegółów (rysunek 14.90), Rysunek Z lewej wymiary w widoku rodzica, pośrodku i z prawej przykład zmiany położenia wyświetlania wymiarów ukryj linię wymiarową w wymiarze 40 (rysunek 14.90). Czasem trudno przemieścić wymiar (np. 2), ale można ten problem obejść poprzez powiększenie, przez rozciągnięcie myszą, okręgu widoku szczegółów (w widoku rodzica). Wówczas można przenieść wymiar, ustawić w położeniu właściwym i zmniejszyć okrąg. Zawsze można zwymiarować brakujący wymiar. Wymiar wprowadzony dodatkowo w ry-sunku nie może być edytowany bezpośrednio (wymiar zależny domyślnie szary, kolor można zmienić w opcjach systemu). Od wykonującego dokumentację zależy zatem, czy będzie wprowadzał wymiary samodzielnie, czy pobierał z modelu. Na rysunku wymiar został wprowadzony poprzez zwymiarowanie w rysunku. Rysunek Wymiar zwymiarowany w rysunku

27 Na rysunku pokazano wymiar importowany z modelu i przeniesiony do widoku szczegółów. Rysunek Wymiar importowany z modelu Tolerancja bicia poprzecznego powierzchni stożka (rysunek 14.93): Rysunek Symbol bazy pomiarowej na pasku Adnotacja kliknij Symbol bazy pomiarowej, kliknij krawędź walca i ustaw symbol, na pasku Adnotacja kliknij Tolerancja położenia i kształtu, wypełnij okno jak na rysunku i, pozostając w oknie, kliknij krawędź stożka. Kliknij OK w oknie. Rysunek Tolerancja położenia i kształtu Rysunek Tolerancja bicia wzdłużnego Tolerancja bicia wzdłużnego (rysunek 14.95) (zastosowano dwie linie odniesienia, a nie symbol bazy, w celu prezentacji możliwości można oczywiście zastosować symbol bazy): na pasku Adnotacja kliknij Tolerancja położenia i kształtu, wypełnij okno jak poniżej, pozostając w oknie, kliknij krawędź walca i z wciśniętym klawiszem Ctrl kliknij krawędź czołową. Kliknij OK, kliknij prawym przyciskiem myszy linię odniesienia i wybierz polecenie Dodaj punkt uskoku,

28 Rysunek Wprowadzone punkty uskoku linii odniesienia kliknij linięodniesienia i przesuńnowy punkt, załamując linię(rysunek 14.96), Rysunek Zmiana strzałki linii odniesienia zaznacz strzałkęprzy krawędzi walca i zmieńrodzaj strzałki (rysunek 14.97). Linie przerwania wymiarów (rysunek 14.98): Rysunek Linie przerwania wymiarów zaznacz wymiar, np. 55 p6, w Menedżerze właściwości zaznacz Linie przerwania i wybierz wymagane ustawienia. Przemieść linię wycięcia przekroju. Przebuduj rysunek. Wstaw przerwanie: na pasku Widok układu kliknij Przerwanie (rysunek 14.99), ustaw położenie przerwania wg wymagań, klikając położenie pierwszej i drugiej linii przerwania (rysunek ). Rysunek Właściwości przerwania

29 Rysunek Położenie przerwania Rysunki odłączone i odciążone Rysunek Zapisywanie odłączonego rysunku Rysunki odłączone nie wymagają obecności modelu do otwarcia rysunku. Również moż-liwe są niektóre operacje bez otwierania modelu. Rysunek odłączony można przesłać do innego użytkownika bez wysyłania modelu. Przy zapisywaniu rysunek odłączony tworzony jest poprzez wybór typu Odłączony rysunek (rysunek ). Po otwarciu rysunku odłączonego w drzewie operacji nie są widoczne operacje lub komponenty modelu źródłowego (rysunek ). Rysunek Drzewo operacji w odłączonym rysunku Rysunek odłączony nie wymaga otwarcia modelu w celu dodania niektórych elementów rysunku, np. wymiarowania, widoku szczegółów, odnośników. Istniej ą również polecenia, po wydaniu których konieczne jest załadowanie modelu do pełnej pamięci, np. lista materiałów, pobieranie elementów modelu do rysunku.

30 Po wybraniu polecenia wymagającego otwarcia modelu pojawi się pytanie przedstawione na rysunku Rysunek Przykład komunikatu o konieczności załadowania modelu do wykonania wybranej operacji W rysunkach mogą również występować widoki odciążone, oznacza to, że nie są ładowane do pełnej pamięci przy otwieraniu rysunku (rysunek ). Poprawia to wydajność pracy przy dużych rysunkach. W celu zmiany stanu widoku na odciążony należy kliknąć widok prawym przyciskiem myszy i wybrać Zmień z pełnej pamięci do stanu odciążonego. Wówczas w drzewie operacji na ikonach pojawi się piórko. Rysunek Drzewo operacji zawierające odciążone komponenty

31