Wstępny program. oddziału integracyjnego AKADEMII Przed-Szkolnej SKRZAT w Mysłowicach. Opracowała: lic. Beata Dąbrowska

Transkrypt

1 Wstępny program oddziału integracyjnego AKADEMII Przed-Szkolnej SKRZAT w Mysłowicach

2 W związku z prężnym rozwojem placówki oraz zapotrzebowaniem ze strony klientów - rodziców zrodziła się koncepcja mająca na celu wzbogacenie szerokiej już oferty edukacyjnej przedszkola o oddział integracyjny. W odpowiedzi na zainteresowanie takąż ofertą pragniemy umożliwić dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych udział w zajęciach dostosowanych do ich potrzeb oraz możliwości prowadzonych przez wykwalifikowaną kadrę na terenie naszej placówki. Oddział integracyjne organizuje się w celu umożliwienia uczniom niepełnosprawnym rozwoju społecznego oraz zdobycia wiedzy i umiejętności wspólnie z rówieśnikami, jak najbliżej miejsca zamieszkania. Nasze przedszkole pragnie zapewnić dzieciom niezbędne warunki, jak i również odpowiednie wyposażenie i oprzyrządowanie stosowne do rodzaju jego niepełnosprawności. Argumenty przemawiające za otwarciem oddziału integracyjnego: 1. Potrzeba zapewnienia odpowiedniej pomocy dzieciom, które do tej pory nie zostały objęte opieką dostosowanej do ich potrzeb placówki. 2. Zapewnienie wielostronnego rozwoju dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych: oligofrenopedagog, logopeda, gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna, terapia pedagogiczna. 3. Sprzyjające warunki lokalowe: jednopoziomowy budynek, odpowiednio wyposażone sale, szatnie, toaleta i plac zabaw, terapia logopedyczna oraz zajęcia korekcyjnokompensacyjne na terenie placówki oraz materiały i środki dydaktyczne potrzebne do prowadzenia terapii i zajęć dydaktycznych usytuowane w miejscach łatwo dostępnych dla dzieci. Wstępne cele i założenia oddziału integracyjnego Głównym celem, jaki stawia sobie integracja jest działanie obustronne jedno dziecko uczy się od drugiego. Innym z ważniejszych zadań jest pomoc podopiecznym w znalezieniu swojego miejsca w grupie, społeczeństwie oraz nabieranie doświadczenia w radzeniu sobie w sytuacjach trudnych i pokonywaniu przeszkód, tak aby każde osiągnęło możliwy dla siebie poziom samodzielności życiowej.

3 Na pierwszym miejscu postawimy również indywidualny rozwój osobowości dziecka (za pomocą wielostronnego działania pedagogicznego) pozwalający dziecku na pełne uczestnictwo w działaniu, przeżywaniu i poznawaniu otaczającego go świata. Celem przedszkola jest próba stworzenia korzystnych warunków edukacyjnych i wychowawczych o jak najwyższym standardzie, od którego zależy wszechstronny i harmonijny rozwój każdego malucha. Do zadań oddziału należeć będą: 1. Maksymalna integracja dzieci z zaburzeniami ze środowiskiem społecznym stworzenie możliwości włączenia dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych do współistnienia w życiu grupy rówieśniczej, eliminacja barier psychicznych i społecznych, zapewnienie warunków bezpieczeństwa i komfortu. 2. Wdrażanie i wykorzystywanie odpowiednio dobranych metod do pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych stosowanie elementów specyficznych metod i materiałów uwzględniających poziom rozwoju grupy oraz potrzeb indywidualnych każdego dziecka. Poszukiwanie i wprowadzenia takich metod, które pozwolą na zatrzymanie zjawiska niepełnosprawności w stadium następstw nieuniknionych, jak i zarówno blokujących narastanie niepożądanych zaburzeń rozwojowych. 3. Modelowanie relacji, współpracy nauczyciel rodzic gotowość do utworzenia oraz osiągnięcia maksymalnego progu zaufania i współpracy pomiędzy stronami w celu podjęcia wspólnej, spójnej pracy na rzecz dziecka, pozwalającej na poszerzanie umiejętności wychowawczych i niezbędnej wiedzy na temat dziecka oraz jego potrzeb u obu ze stron. 4. Usunięcie istniejących barier architektonicznych i dydaktycznych zapewnienie dzieciom poczucia bezpieczeństwa fizycznego, poszerzenie zasobu pomocy dydaktycznych, dostosowanie stolików i krzeseł do potrzeb dzieci Kadra oddziału integracyjnego W celu osiągania sukcesów na polu pracy z dziećmi przede wszystkim należy zadbać o wytworzenie ciepłej atmosfery. Dużą rolę odgrywa tu nauczyciel - wychowawca, który jest odpowiedzialny za stworzenie aury bezgranicznej akceptacji wokół każdego z dzieci poprzez:

4 rozpatrywać chorobę/deficyt rozwojowy dziecka jako TYLKO JEDNĄ z wielu cech precyzujących osobowość dziecka, nie dopuścić do wytworzenia się w dziecku poczucia lekceważenia, odrzucenia, bądź nadmiernego chronienia go, organizowanie również indywidualnych zajęć rehabilitacyjnych i reedukacyjnych zgodnym z ustalonym na początku roku planem pracy dla każdego z dzieci Każde dziecko w ramach swoich potrzeb będzie mogło zostać objęte opieką: wychowawcy oligofrenopedagoga prowadzącego zajęcia edukacyjno - wychowawcze logopedy, pedagoga. surdopedagoga, rehabilitanta Proponowane metody i formy pracy Formy pracy służące realizacji celów wychowawczych: zabawa: dowolna, tematyczna, inspirowana. prace dowolne i użyteczne: dyżury, praca w ogrodzie, czynności porządkowe czynności samoobsługowe spacery, wycieczki i uroczystości zajęcia planowane i prowadzone przez nauczycielkę z całą grupą, w zespole, indywidualnie. Stosowanie elementów metod: Pedagogika zabawy - niezwykle interesująca, stosunkowo młoda w Polsce metoda pracy z grupą. Angażuje emocjonalnie wszystkich uczestników, pobudza do twórczego działania, do aktywności, przeżyć, interakcji w grupie posługując się różnymi środkami słowo, gest, ruch, taniec, malowanie, pobudza, dotyk, dźwięk. Inspiruje do maksymalnego wykorzystania swoich możliwości, jednocześnie jest źródłem radości i satysfakcji. Dzieci przeżywając różne sytuacje nabywają własne

5 doświadczenia, a dodatkowo poznają lepiej siebie. Metoda ta aktywizuje dzieci, wyzwala emocje, wyobraźnię integruje grupę poprzez zabawę, która jest najbliższa dziecku. Kinezjologia edukacyjna P. Dennisona - zespół prostych ćwiczeń ruchowych stosowanych w celu zwiększenia umiejętności wszelkiego rodzaju uczenia się całym mózgiem, umożliwiającym dzieciom rozwinięcie ich potencjalnych możliwości zblokowanych w ciele. Celem zajęć jest przezwyciężenie trudności i kompensowanie braków (rozłożenie czynności złożonej na najprostsze elementy, wielokrotne powtarzanie przyswojonych wiadomości i umiejętności, usprawnienie manualne i polisensoryczne). Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne forma niewerbalnego treningu interpersonalnego. Posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka. Podstawowe założenia metody to rozwijanie ruchem trzech aspektów: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu. Metoda Ch. Knilla to programy aktywności: świadomość ciała, kontakt i komunikacja, w których rozwija się z dzieckiem kontakt społeczny, ruch i zabawę. Programy pozwalają na: poznanie własnego ciała, pobudzają do aktywności i działania, porządkowanie zachowania dzieci niedostosowanych społecznie, aktywizują dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Metoda Bon Deport (Dobrego Startu) M. Bogdanowicz - celem metody jest jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów słuchowego, wzrokowego i kinestetyczno-ruchowego, a także kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. W jej założeniach leży koordynowanie czynności słuchowowzrokowo-ruchowych integrowanie i harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych. Spełnia funkcje korekcyjne poprzez wyrównywanie deficytów

6 rozwojowych. Zajęcia przeprowadza się w formie zabaw i w atmosferze pełnej akceptacji, stwarzana jest okazją do odreagowania napięć. Muzykoterapia - to dziedzina posługująca się muzyką lub jej elementami w celu przywracania zdrowia czy poprawy funkcjonowania osób z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Polega na wykorzystywaniu wpływu muzyki na psychofizyczny rozwój dziecka oraz łączeniu dobieranych bodźców dźwiękowych z aktywnością ruchową. W trakcie zajęć muzykoterapeutycznych dzieci mają możliwość przeżycia i doświadczania czterech podstawowych sytuacji terapeutycznych: odreagowania (uwalnianie napięć, emocji), rytmizacji (uważne słuchanie, wyrabianie poczucia rytmu), relaksacji ( odprężenie, wyciszenie, ukojenie), aktywizacji (poczucie sprawstwa; działam, jestem twórcą, ożywienie).