Kształtowanie pozytywnych postaw wobec kultury fizycznej.

Transkrypt

1 1 Maria Gierach Nauczyciel Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Ożarowie Kształtowanie pozytywnych postaw wobec kultury fizycznej. Proces kształcenia i wychowania zależy od czterech podstawowych czynników: nauczycieli uczniów, treści kształcenia i wychowania oraz środowiska. Będzie przebiegał płynnie gdy wystąpi relacja względem siebie tych czynników i integracyjne działanie nauczycieli i uczniów. W Polskiej szkole działania integracyjne nauczyciela i ucznia w procesie tworzenia programu z wychowania fizycznego są bardzo skromne. Zbadań prowadzonych nad postawami wobec kultury fizycznej wynika, iż potrzeba troski o ciało i jego racjonalne kształtowanie nie przekracza granicy wartości deklarowanych Znikomy procent dorosłego społeczeństwa naszego kraju systematycznie uczestniczy w jakiejś formie aktywności sportowo-rekreacyjnej. Jest to wynik braku emocjonalnego zaangażowania się uczniów w proces uczenia się i rozwijania zamiłowań do różnych form aktywności ruchowej, a tym samym o niskiej efektywności wychowawczej systemu fizycznej edukacji. Problem aktywności ruchowej jeszcze gorzej przedstawia się w życiu kobiet. Naturalna potrzeba chłopców do samorealizacji w działalności ruchowej pozwala im kompensować braki aktywności ruchowej wyniesione ze szkoły, w różnych formach spontanicznie organizowanych poza szkołą U dziewcząt potrzeby te muszą być kształtowane w warunkach pewnego komfortu organizacyjnego. W propozycjach programowych warto w określonych ramach rozważyć możliwość wyboru treści i form, licząc się z zainteresowaniami dziewcząt wraz z możliwością organizacji niektórych zajęć koedukacyjnie, zwłaszcza tych pozalekcyjnych i pozaszkolnych, nie tylko sportowych, ale może przede wszystkim rekreacyjno-wypoczynkowych. Stanowią one doskonałą płaszczyznę wychowania do rekreacji ruchowej, integracji grup i zdobywania umiejętności organizowania aktywnego wypoczynku z wykorzystaniem różnych form ruchowych, atrakcyjnych i akceptowanych przez dziewczęta. Mając powyższe na uwadze oraz cele wychowania fizycznego zdiagnozowałam zamiłowania dziewcząt doróżnych form aktywności ruchowej po to aby w procesie kształcenia i wychowania fizycznego je zaspakajały. Zastosowaną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny, a techniką ankieta nt. ;Ulubione formy aktywności ruchowej, których chciałabym uczyć się na lekcjach wychowania fizycznego;. Ankietę przeprowadziłam wśród uczennic liceum i gimnazjum w szkole w której pracuję. Wyniki ankiety wykorzystałam w planowaniu pracy w zakresie wychowania fizycznego, wierząc, że uczniowie, którzy mają wpływ na to, czego się uczą, wykażą się wyższą motywacją niż ci uczniowie, którzy nie mają wpływu na realizowany program.

2 2 Ponieważ wśród dyscyplin najczęściej wymienianych przez dziewczęta była piłka siatkowa i ćwiczenia przy muzyce, postanowiłam zorganizować dodatkowe zajęcia, które odpowiadają ich zainteresowaniom. Opracowałam i wdrożyłam program zajęć pozalekcyjnych ;RUCH I MUZYKA;.Zajęcia prowadzone były nieodpłatnie w wymiarze jednej godziny tygodniowo dla chętnych dziewcząt z gimnazjum i liceum. Uczennice na zajęciach poznawały różne formy aerobiku: hi-lo-combo, body step, funky aerobik, jazz gimnastyka. Wykonywały proste układy choreograficzne i same tworzyły swoje wg. własnej inwencji. Zapoznawały się z zasadami konstrukcji układów tanecznych, ćwiczeniami rozgrzewającymi i rozciągającymi. Wspólnie też opracowałyśmy układ poloneza, który można wykorzystać na uroczystościach szkolnych. Dodatkowo na zajęcia pozalekcyjne w liceum w ramach SKS otrzymałam 2 godziny tygodniowo. Taka liczba godzin była za mała żeby powstała, profesjonalna sekcja w jakiejś dyscyplinie, ale wystarczająca aby aktywnie, systematycznie i atrakcyjnie zająć się uczniami najbardziej utalentowanymi ruchowo. Z gier zespołowych wybrałam piłkę siatkową, bobyłatodyscyplinanajczęściej wymieniana w ankietach i poza tym od lat uprawiana przez uczniów naszej szkoły. Na swoich dodatkowych zajęciach stworzyłam grupę koedukacyjną, gdyż liczba młodzieży naszego liceum jest niewielka i mała była ilość godzin przydzielonych na zajęcia nadobowiązkowe w czwartym etapie nauczania. Zauważyłam, że młodzieży podoba się taka forma zajęć i bardzo chętnie w nich uczestniczy. Dziewczęta mimo dużej różnicy w poziomie sprawności i umiejętności z chłopcami nie miały kompleksów, że są ;gorsze;, przeciwnie dzielnie stawały do sportowej walki i z uporem starały się doskonalić siatkarskie techniki. Poza tym spotkania takie integrują grupę, sprawiają, że lepiejsię rozumieją poznają swoje sekrety, słabości i wspólnie planują aktywny wypoczynek. Dowodem na to były bardzo często rozgrywane towarzyskie turnieje piłki siatkowej z sąsiednimi liceami w naszym mieście i w powiecie. Dla mnie jako nauczyciela wychowania fizycznego po wprowadzeniu tych modyfikacji wzrósł komfort pracy, gdyż z przyjemnością obserwuje młodzież zadowoloną z udziału w zajęciach. Istotą nauczania wychowania fizycznego staje się w tym momencie dobra zabawa ucznia a w konsekwencji jego zaangażowanie i świadomość, że tocorobi,robidla swojego zdrowia i przyjemności, a nie dla oceny. Chcąc świadomie realizować cele wychowania fizycznego tzn. przygotować uczniów do uczestnictwa w kulturze fizycznej powinno się diagnozować zamiłowania młodzieży do różnych form aktywności ruchowych, zaspakajając je w procesie kształcenia i wychowania młodzieży dosportówcałegożycia. W załączeniu przykładowy konspekt lekcji z wychowania fizycznego- piłka siatkowa, który możebyć wykorzystany na zajęciach SKS.

3 3 TEMAT: Odbicia oburącz górne i dolne w postawie wysokiej i niskiej. Ćwiczenia doskonalące umiejętności techniczno-taktyczne gry. Klasa:III gimnazjum Czas:45 min. Zadania szczegółowe w zakresie: 1.SPRAWNOŚCI MOTORYCZNEJ Kształtuje cechy motoryczne z akcentem na szybkość, 2. UMIEJĘTNOŚCI Potrafi w poprawnej formie wykonać odbicie piłki sposobem górnym i dolnym oburącz w postawie niskiej i wysokiej Rozgrywać piłkę w zespole na trzy odbicia Potrafi posługiwać się piłką w kształtowaniu sprawności Prawidłowo wykona próbę skoczności kontrolującą cechę motoryczną-moc 3. WIADOMOŚCI Zna podstawowe przepisy i zasady sędziowania w piłkę siatkową Zna znaczenie dobrej postawy ciała przy odbiciu piłki dwoma sposobami Zna zabawy i ćwiczenia, które kształtują poszczególne cechy motoryczne Potrafi dokonać samooceny swojej sprawności posługującsię testem K. Zuchowy 4. POSTAWY Umie współdziałać w zespole, współpracować w dwójkach W swoim działaniu kieruje się dyscypliną i samodyscypliną Stosuje zasady fair-play podczas zabaw METODY: Realizacji zadań ruchowych: zadaniowa ścisła, zabawowa, bezpośredniej celowości ruchu, problemowa Przekazywania i zdobywania wiadomości: pokaz, objaśnienie pogadanka FORMY: frontalna, indywidualna, podział uczniów na grupy pary drużyny POMOCE: piłki siatkowe-9 szt. inne piłki-9 szt. skakanki LEGENDA: zawodnik obrony zawodnik z piłką zawodnik po zmianie miejsca Zawodnik tor lotu piłki przemieszczanie się zawodnika

4 4 TOK LEKCJI 1.Zorganizowanie grupy i sprawdzenie gotowości do zajęć. 2. Motywacja do zajęć 3. Rozgrzewka, psychomotoryka ZADANIA SZCZEGÓŁOWE 1. Zbiórka 2. Przywitanie okrzykiem 3. Sprawdzenie obecności 1. Podanie tematu lekcji i celów 2. Zabawa ożywiająca :Walka bokserów Pobranie piłek(różnych) tak aby każdy uczeń miał jedną. 1.W marszu-piłka trzymana oburącz przed sobąpodrzucanie piłki w górę oburącz 2. W marszu piłka trzymana oburącz za plecamiprzerzucenie piłki ponad głową wprzódi uchwycenie jej przed sobą wdłonie 3. W marszu- przenoszenie piłki dookoła tułowia na różnych wysokościach ciała: podudzi, kolan, ud, bioder, tułowia, szyi w obu kierunkach 4.Przerzucanie piłki pracą nadgarstków z dłoni na dłoń- poziomo przed sobą. 5. Toczenie piłki oburącz po podłożuoboksiebiew różnych kierunkach 6. Marsz z wysokim unoszeniem kolanprzekładanie piłki pod uniesionym udem 7. Podrzucenie piłki w górę- skłon do podłoża i chwyt piłki w wyproście 8. W leżeniu przodem-przetaczanie piłki pod klatką piersiową zręki prawej do lewej i odwrotnie 9. Kozłowanie piłki jednorącz przed siebieprzenoszenie nogi ponad wznoszącą się piłką w kierunku na zewnątrz i do wewnątrz 10. Przeskoki nożycowe ponad piłką(dla utrudnienia może być piłka kozłująca się). 11.Skozłowanie piłki o podłoże- wykonanie pełnego Obrotu- chwyt piłki 12. Podrzucenie piłki w górę- wykonanie przysiaduchwyt piłki. UWAGI ORGANIZACYJNO_ME TODYCZNE Dwuszereg W parach naprzeciwko siebie walczący starają się dotknąć kolana przeciwni. Przegrany wykonuje jako ćwiczenie dodatkowe 10.przysiadów Ustawienie na obwodzie koła. Ćw. obręczy barkowej, ramiona Ćw. tułowia Ćw. obręczy biodrowej, nogi I. 1. Kształtowanie szybkości reakcji. Zabawa:;Trzeciak; II. 1. Doskonalenie odbić piłki (O Górne) 1) W dwójkach, w ustawieniu prostopadłym do siatki, odbicie piłki do współćwiczącego, który odbiciem oburącz górą podaje piłkę raz płaską raz wysoką ;Trzeciak;-Pary leżą na obwodzie koła. Jedna para goni się poza nogami leżących Goniony może położyć się w każdej chwili przy jednej z par. Ucieka wówczas zewnętrzny zawodnik z leżącej trójki.

5 5 2) Ustawienie j. w. Odbicia z podaniem i wykonywaniem dodatkowych ćwiczeń obrót o 360 stopni skłon tułowia w przód do NL i NP. siadipowrótdopozycji wyjściowej Wkażdym ćwiczeniu wykonać 5 powtórzeń kolejnych zadań Zwrócić uwagę na przyjęcie stabilnej postawy i zajęcie właściwej pozycji jeszcze przed odbiciem piłki 3). Ustawienie j. w. W dwójkach odbicia oburącz górą, lecz ćwiczący w głębi pola przemieszcza się 2-3 kroki raz w lewo raz w prawo 4). W dwójkach odbicia oburącz, lecz ćwiczący w głębi pola przemieszcza się w przód do linii pola ataku, a następnie cofa się ok. 7-8 m. od siatki. Odbicia wysokie, aby ćwiczący w polu zdążył na czas przed odbiciem zająć pozycję.(rys. 1 ) 5). (O. oburącz dolne)odbicia piłki z podaniem do partnera, w pierwszym odbiciu podanie dolne w drugim górne. 6). W dwójkach dogranie piłki oburącz dołem po wykonaniu 2-3 kroków w przód. Ćwiczący przemieszcza się do piłki zawsze z postawy siatkarskiej przygotowawczej i kończy ruch nogą kierunkową wlewo-nogą lewą, wprawo nogą prawą (rys 2 ) 7). W ustawieniu ćwiczących w trójkącie równobocznym, odbicie dolne po podaniu na wprost przez współpartnerów.( rys.3.) 8). W dwójkach jedna wykonuje ćwiczenie, druga koryguje błędy. Odbicia piłki nad sobą oburącz górne i dolne Po każdym odbiciu piłki wykonanie zadania, np. uderzenie głową, stopą, udem, i.t.p. III. Gra szkolna-rozegranie piłki na trzy odbicia z wystawieniem piłki sposobem górnym. Drużyna, która nie graa) Ćwiczenia ze skakanką. Wykonaj jak największą ilość podskoków wokreślonym czasie b) Wykonaj próbę skoczności wg K Zuchowy. Podział klasy na trzy zespoły. Drużyny wymyślają hasło dopingujące reprezentację szkoły w zawodach.

6 6 5.Uspokojenie organizmu. 6. Czynności organizacyjne wychowawcze. 7. Nastawienie do samodzielnej pracy. 1. Uczniowie dobierają się w 3-4 osobowe grupy i z własnych ciał tworzą kształty liter w pozycjach leżących. 2. Ćwiczenia korekcyjne i oddechowe z klęku podpartego przejście do siadu Ustawienie w kole. klęcznego z mocno wysuniętymi RR w przód 3. siad prosty NN proste w kolanach, chwyt dłońmi stóp i wytrzymanie kilka sekund w tej pozycji. 4. siad skrzyżny głębokie oddechy j. w. ;Czy potrafisz mając proste plecy złożyć za nimi dłonie wewnętrznymi powierzchniami j. w. Dłonie na kolanach, oczy zamknięte, chwila relaksu. 1.Omówienie sposobu realizacji zadań. 2. Wyróżnienie najbardziej aktywnych. 3. Podsumowanie próby skoczności. 5. sprzątanie boiska. 1.Przygotować po 3 ćwiczenia korekcyjne na plecy okrągłe. 2. Zasugerowanie samodzielnej pracy nad sobą, dążeniu do dorównania umiejętnościom motorycznym do najlepszych. 3. Pożegnanie