PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ W PUBLICZNEJ SZKOLE PODSTAWOWEJ

Transkrypt

1 PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ W PUBLICZNEJ SZKOLE PODSTAWOWEJ W KRZAKACH

2 Cele ogólne planu pracy: artykulacji oraz ich koordynacji); nie umiejętności poprawnej artykulacji wszystkich głosek; Cele szczegółowe: syntezy słuchowej; słuchu fonemowego, analizy i tora wzrokowego; Planowane efekty: ncentrować swą uwagę na ćwiczeniach i zabawach; właściwy zasób słownictwa i rozwiniętą mowę opowieściową;

3 Szczegółowy plan terapii: I. Kierowanie się zasadami: systematyczności, stopniowaniem trudności, utrwalania, indywidualizacji, aktywnego świadomego udziału, polisensoryczności, kształtowania prawidłowych postaw emocjonalnoosobowościowych. II. Uwzględnienie etapów działania terapeutycznego: 1. Etap diagnostyczno-kwalifikacyjny ; Warunkiem prawidłowego przebiegu terapii logopedycznej w każdym zaburzeniu mowy jest właściwa diagnoza, od ustalenia której rozpoczynamy pracę z dzieckiem. Kwalifikowanie dzieci do zajęć logopedycznych odbywa się po konsultacji z wychowawcą, zapoznaniu się z orzeczeniami psychologiczno pedagogicznymi oraz wynikami badań specjalistycznych(jeżeli dzieci takie posiadają). Celem diagnozy logopedycznej jest ustalenie: - nieprawidłowo realizowanych głosek oraz sposobu ich wymowy, - przyczyn wadliwej artykulacji, - wpływu wady na przebieg procesu porozumiewania się, - rodzaju wady i jej wpływu na funkcjonowanie dziecka. Proces diagnozy logopedycznej przebiega według określonego schematu i ulega modyfikacjom w zależności od rodzaju zaburzenia. Schemat badania logopedycznego: 1.Badania wstępne - wywiad z wychowawcami - obserwacja - orientacyjne badanie mowy 2. Badania podstawowe - badanie rozumienia - badanie mówienia 3. Badania uzupełniające - badanie stanu i sprawności narządów mowy w obrębie jamy ustnej (budowa języka, podniebienia, stan uzębienia i zgryz), jamy gardłowej i nosowej - badanie stanu i funkcjonowania narządu słuchu: orientacyjne badanie słuchu badanie pamięci słuchowej

4 4. Badania specjalistyczne (wg potrzeb) - laryngologiczne - ortodontyczne - psychologiczne - pedagogiczne - audiologiczne - neurologiczne Badania wstępne i podstawowe mają na celu wyodrębnienie problemu. Badania uzupełniające pozwalają na ustalenie przyczyny wady wymowy. Z kolei badania specjalistyczne służą uzupełnieniu danych zebranych w badaniu podstawowym i uzupełniającym oraz rozpoczęciu leczenia, gdy zachodzi taka konieczność. Brak leczenia często uniemożliwia terapię logopedyczną. 2. Przygotowujący do wywołania głosek ćwiczenia ogólnorozwojowe to m.in. ćwiczenia słuchowe, ćwiczenia narządów artykulacyjnych (języka, warg, podniebienia), ćwiczenia oddechowe i fonacyjne. 3. Wywołujący głoski dotyczy pracy nad wywołaniem prawidłowej artykulacji konkretnej, zaburzonej głoski lub niewystępującej dotąd w systemie fonologicznym dziecka. 4. Wdrażający głoski lub słowa wprowadzanie wywołanych głosek do stałego zasobu wymowy w sylabach, słowach, frazach oraz w mowie kontrolowanej. 5. Utrwalająco automatyzujący utrwalanie i automatyzowanie głosek w mowie spontanicznej oraz utrwalanie wprowadzonego słownictwa. Ad. II. 2. Ćwiczenia oddechowe i fonacyjne. Oprócz ćwiczeń z zakresu tzw. motoryki artykulacyjnej istotne znaczenie dla czynności mowy mają ćwiczenia oddechowe i fonacyjne. Oba rodzaje poniższych ćwiczeń stanowią podstawę dla czynności mówienia. Mówienie bowiem oprócz sprawnych narządów mowy wymaga strumienia wydychanego powietrza. Ćwiczenia oddechowe mają na celu wypracowanie prawidłowego toru oddechowego, pogłębienie oddechu, wydłużenie fazy wydechowej, wyregulowanie rytmu wydechowego a także wzmacnianie i wykorzystanie siły napięcia mięśni oddechowych, nauczanie dziecka wstrzymywania powietrza, nauczanie dziecka wydychania powietrza na żądanie.

5 Przykładowe ćwiczenia oddechowe: cha...,cho...,che...,chu... wykorzystaniem rurki ( na wdechu bez pomocy rąk ); delikatne odłożenie bibułek, Ćwiczenia fonacyjne mają na celu zwiększenie bądź zmniejszenie napięcia mięśni krtani i gardła a także doprowadzenie do wykształcenia m.in. umiejętności regulowania natężenia głosu, osiągania odpowiedniej wysokości głosu w trakcie mówienia. Przykładowe ćwiczenia fonacyjne: a..., -a-a-a, przedłużone wymawianie spółgłosek: m..., Ćwiczenia narządów artykulacyjnych. Ćwiczenia języka Przykładowe ćwiczenia: gi,

6 lalala), Ćwiczenia warg Przykładowe ćwiczenia: czka, fletu, ciastka), Ćwiczenia podniebienia miękkiego Przykładowe ćwiczenia: ab z głoskami tylnojęzykowymi (aku,aka,ak), (kasłanie przy wysuniętym na zewnątrz jamy ustnej języku, ziewanie przy nisko opuszczonej żuchwie, Ćwiczenia ruchomości żuchwy - ruch od zamknięcia do pozycji umiarkowanej otwarcia, - pogłębienie otwarcia ( szczęka dolna zajmuje niską pozycję ), powrót do pozycji spoczynkowej, ą i w prawą stronę; Ćwiczenia słuchowe Przykładowe ćwiczenia: z najbliższego otoczenia, dźwięków, instrumentów;

7 u i tempa; wrażeniami wibracji i czucia; rozpoznaje daną głoskę; lab; sylab; logopeda; sylaby; Ćwiczenia pamięci słuchowej: wierszyki rysowane; e zdań; Ad. II. 3. Wywoływanie głosek Wywołuje się w izolacji prawidłową artykulację zaburzonej głoski. Ponieważ podstawowym celem terapii jest poprawienie zrozumiałości mowy, najpierw wywołujemy brakujące głoski, następnie wywołujemy głoskę wadliwie artykułowaną, a na końcu wywołujemy głoskę zastępowaną inną głoską. Ad. II. 4. Wdrażanie głosek i słów Polega na stabilizowaniu wywołanego prawidłowego artykulacyjnie dźwięku w izolacji, w sylabach, w logotomach i w wyrazach we wszystkich pozycjach i sąsiedztwach fonetycznych. Następnie przechodzi się do ćwiczeń wykorzystując zdania, krótkie teksty i różnorodny materiał językowy.

8 Ad. II. 5. Utrwalanie i automatyzacja To etap realizowany w mowie spontanicznej, czyli wypracowanie umiejętności autokontroli i autokorekcji. III. Ewaluacja programu odbywać się będzie poprzez: 1. Zapisy w dzienniku zajęć 2. Systematyczne obserwacje osiągnięć ucznia 3. Analizę osiągnięć ucznia mgr Ala Zych