Zestaw 1 Organizacja plików: Oddajemy tylko źródła programów (pliki o rozszerzeniach.adb)!!!

Transkrypt

1 Zestaw 1 Zadeklarować niezawężony typ tablicowy T przechowujący wartości całkowite dodatnie. Napisać: Funkcję IlePodzielnych zwracającą wartość całkowitą będącą liczbą elementów tablicy typu T podanej jako parametr, które są różne od najmniejszej wartości tej tablicy i jednocześnie są przez nią podzielne (przykład: dla tablicy 6,4,8,5,4,9,3,6,3 funkcja zwraca wartość 3, dla tablicy 3,4,5 funkcja zwraca wartość 0); Funkcję TablicaDuzych zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez przekopiowanie do niej wszystkich tych elementów z tablicy wejściowej, które są nie mniejsze od wszystkich poprzedzających je wartości w tej tablicy (przykład: dla tablicy 2,4,4,1,7,2,7,3,5,9 wynikiem jest tablica 2,4,4,7,7,9, dla tablicy 3,2,1 wynikiem jest tablica zawierająca tylko wartość 3). wypisujący jej zawartość, a następnie wypisujący informację o tym ile jest w tej tablicy elementów podzielnych przez najmniejszą wartość tablicy (funkcja IlePodzielnych) oraz wypisujący tablicę liczb występujących w tablicy, które są nie mniejsze od swoich poprzedników (funkcja TablicaDuzych).

2 Zestaw 2 Procedurę OdwrocMale modyfikującą tablicę typu T podaną jako parametr poprzez odwrócenie zawartości wszystkich takich rozłącznych trójek sąsiednich elementów, których średnia arytmetyczna jest mniejsza od średniej z wszystkich elementów tablicy (gdzie rozłączne trójki wybierane są tak, że pierwszym elementem pierwszej trójki jest pierwszy element tablicy, a w tablicy o długości niepodzielnej przez 3 ostatnie dwa lub ostatni element nie należą do żadnej trójki; przykład: dla tablicy -3,2,10,6,1,5,2 wynikiem ma być tablica 10,2,-3,6,1,5,2); Funkcję NajdluzszyCiagArytmetyczny zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez przekopiowanie do tablicy wynikowej najdłuższej podtablicy (tj. ciągu sąsiednich elementów tej tablicy) zawierającej ciąg arytmetyczny, czyli taki, że dla każdego jego elementu (poza pierwszym) różnica tego elementu i elementu bezpośrednio go poprzedzającego w tym ciągu jest taka sama (np. dla tablicy 1,7,-2,4,10,1,11,8,5,2,8,9, zwrócony ma być fragment 11,8,5,2, natomiast dla tablicy 3,2,4,1 zwrócona ma być dowolna para sąsiednich elementów). W przypadku gdy tablica wejściowa zawiera kilka podtablic spełniających podany warunek i mających długość taką jak najdłuższa, zwrócona ma być jedna z nich. wypisujący jej zawartość, a następnie odwracająca rozłączne trójki w tej tablicy, których średnia jest mniejsza od średniej całej tablicy (procedura OdwrocMale) i wypisujący tablicę po tej modyfikacji, oraz wypisujący najdłuższą podtablicę tablicy początkowej zawierającą ciąg arytmetyczny (funkcja NajdluzszyCiagArytmetyczny; użycie tej funkcji może poprzedzić użycie procedury OdwrocMale).

3 Zestaw 3 Funkcję NajdalszaPara zwracającą wartość całkowitą będącą pozycją (indeksem) pierwszego elementu takiej pary wybranej spośród rozłącznych par sąsiednich elementów tablicy typu T podanej jako parametr, która ma średnią najbardziej różniącą się od średniej z elementów w tej tablicy (gdzie rozłączne pary wybierane są tak, że pierwszym elementem pierwszej pary jest pierwszy element tablicy, a w tablicy nieparzystej długości ostatni element nie jest elementem żadnej pary). Dla tablicy mającej mniej niż dwa elementy zwracany jest indeks o 1 mniejszy od indeksu jej pierwszego elementu; w przypadku wykrycia więcej niż jednej takiej pary zwracana jest pozycja pierwszego elementu dowolnej z nich (przykład: dla tablicy 1,2,3,1,2,4,4,10,1 indeksowanej od 1 funkcja zwraca wartość 7); Funkcję TablicaPoteg zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez przekopiowanie do niej wszystkich tych elementów z tablicy wejściowej, które są potęgami liczby całkowitej G będącej kolejnym parametrem tej funkcji. Przykład: dla tablicy 1,2,3,-8,7,4,-2 i G = -2 wynikiem jest tablica 1,-8,4,-2, dla tablicy 2,4,-6 i G=3 wynikiem jest tablica pusta, dla tablicy 1,-1,1 i G=-1 tablica 1,-1,1). wypisujący jej zawartość, a następnie wypisujący tę spośród rozłącznych par sąsiednich elementów tablicy, która ma średnią najdalszą od średniej tablicy (należy wykorzystać funkcję NajdalszaPara) oraz wypisujący tablicę tych liczb występujących w tablicy początkowej, które są potęgami liczby całkowitej G podanej przez użytkownika (funkcja TablicaPoteg).

4 Zestaw 4 Zadeklarować niezawężony typ tablicowy T przechowujący wartości rzeczywiste. Napisać: Procedurę ZmniejszWieksze modyfikującą tablicę typu T podaną jako parametr poprzez podzielenie przez liczbę całkowitą dodatnią K, będącą kolejnym parametrem procedury, większej (lub obu jeśli są równe) wartości w rozłącznych parach sąsiednich elementów tej tablicy (gdzie rozłączne pary wybierane są tak, że pierwszym elementem pierwszej pary jest pierwszy element tablicy, a w tablicy nieparzystej długości ostatni element nie jest elementem żadnej pary; przykład: dla tablicy -5.3, 1.0, -3.6, -3.6, 4.0, 2.4, 1.0 i K=2 wynikiem ma być tablica -5.3, 0.5, -1.8, -1.8, 2.0, 2.4, 1.0, tablica mająca mniej niż dwa elementy powinna pozostać bez zmiany); Funkcję WytnijPodtablice zwracającą najdłuższą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez przekopiowanie do tablicy wynikowej wszystkich elementów poza najdłuższą podtablicą tablicy T złożoną z samych wartości ujemnych lub samych wartości dodatnich. Przykład: dla tablicy 1.1, 3.5, 7.6, -11.6, -4.1, 0.0, -3.1, -6.0, -3.9, -5.1, 1.2 funkcja powinna zwrócić tablicę 1.1, 3.5, 7.6, -11.6, -4.1, 0.0, 1.2, dla tablicy o samych wartościach ujemnych lub samych dodatnich wynikiem powinna być tablica pusta. W przypadku gdy tablica wejściowa zawiera kilka podtablic spełniających podany warunek i mających długość taką jak najdłuższa, wycięta ma być jedna z nich. wypisujący jej zawartość, modyfikujący ją poprzez podzielenie przez liczbę K (podawaną przez użytkownika) większych wartości w rozłącznych parach elementów tej tablicy (procedura ZmniejszWieksze) i wypisujący tablicę po tej modyfikacji, oraz wycinający najdłuższą podtablicę wartości ujemnych lub dodatnich (funkcja WytnijPodtablice; użycie tej funkcji może poprzedzić użycie procedury ZmniejszWieksze).

5 Zestaw 5 Zadeklarować niezawężony typ tablicowy T przechowujący wartości całkowite dodatnie. Napisać: Funkcję CzyWiekszaSrednia zwracającą wartość logiczną informującą, czy wśród par sąsiednich elementów tablicy typu T podanej jako parametr jest para mająca średnią geometryczną większą od średniej arytmetycznej z elementów w tej tablicy. Średnia geometryczna to pierwiastek kwadratowy z iloczynu wartości. Dla tablicy mającej mniej niż dwa elementy zwracana jest wartość false. Przykład: dla tablicy 1,2,1,2 funkcja zwraca wartość false, dla tablicy 1,2,2,4 wartość true); Funkcję NajdluzszaPodtablicaPodobnych zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez przekopiowanie do tablicy wynikowej najdłuższej podtablicy (tj. ciągu sąsiednich elementów tej tablicy) zawierającej same wartości parzyste lub same nieparzyste (np. dla tablicy 1,7,2,4,4,5,6,2,4,2,1,3,7,7,8 zwrócony ma być fragment 6,2,4,2 lub 1,3,7,7). W przypadku gdy tablica wejściowa zawiera kilka podtablic spełniających podany warunek i mających długość taką jak najdłuższa, zwrócona ma być jedna z nich. wypisujący jej zawartość, a następnie wypisujący informację czy wśród par sąsiednich elementów tablicy jest para o średniej geometrycznej przekraczającej średnią tablicy (funkcja CzyWiekszaSrednia) oraz wypisujący najdłuższą podtablicę tablicy początkowej zawierającą ciąg złożony wyłącznie z wartości parzystych lub nieparzystych (funkcja NajdluzszaPodtablicaPodobnych).

6 Zestaw 6 Zadeklarować niezawężony typ tablicowy T przechowujący wartości całkowite dodatnie. Napisać: Procedurę ZamienKwadraty modyfikującą tablicę typu T podaną jako parametr poprzez zastąpienie wszystkich elementów będących kwadratami jakiejś wartości całkowitej (niekoniecznie występującej w tablicy) pierwiastkami tych elementów (przykład: tablica 4,4,2,1,16,9,2,5,12 zostanie przekształcona do postaci 2,2,2,1,4,3,2,5,12, tablica 3,3,6,8 pozostanie bez zmiany); Funkcję TablicaParzystych zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez wpisanie do niej wszystkich liczb parzystych występujących w tablicy wejściowej, w dowolnej kolejności (każda liczba ma występować jednokrotnie niezależnie od liczby wystąpień w tablicy wejściowej; przykład: dla tablicy 2,4,4,1,12,2,8,3,5,4 wynikiem jest tablica zawierająca liczby 2,4,12,8 w dowolnej kolejności). wypisujący jej zawartość, a następnie modyfikujący tablicę poprzez zastąpienie elementów będących kwadratami ich pierwiastkami (procedura ZamienKwadraty) i wypisujący tablicę po tej modyfikacji, oraz wypisujący tablicę liczb parzystych występujących w tablicy (funkcja TablicaParzystych; użycie tej funkcji może poprzedzać użycie ZamienKwadraty).

7 Zestaw 7 Procedurę PrzeniesMale modyfikującą tablicę typu T podaną jako parametr poprzez przeniesienie na jej początek wszystkich elementów mniejszych od liczby całkowitej G podanej jako drugi parametr, z zachowaniem kolejności ich występowania w tablicy wejściowej. Pozostałe wartości mają być umieszczone w dalszej części tablicy, również z zachowaniem kolejności ich występowania. Przykład: dla tablicy 5,3,2,1,5.-3,6,0 i G=4 wynikiem ma być tablica 3,2,1,-3,0,5,5,6; Funkcję NajdluzszyRosnacyCiagOdwrocony zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez przekopiowanie do tablicy wynikowej najdłuższej podtablicy (tj. ciągu sąsiednich elementów tej tablicy) zawierającej ciąg rosnący, przy czym kopiowanie to ma odwracać kolejność elementów (np. dla tablicy 1,7,-2,4,10,1,9,11,8,5,2,8,9, zwrócona ma być tablica 11,9,1, natomiast dla tablicy 1,7,-2,4,10,1,11,8, zwrócona ma być dowolna z tablic: 7,1 albo 10,4 albo 11,1 - w przypadku gdy tablica wejściowa zawiera kilka podtablic spełniających podany warunek i mających długość taką jak najdłuższa, zwrócona ma być jedna z nich). wypisujący jej zawartość, a następnie po pobraniu od użytkownika liczby G przenoszący liczby mniejsze od G na początek tablicy z zachowaniem kolejności liczb mniejszych od G i nie mniejszych od G w tablicy oryginalnej (procedura PrzeniesMale) i wypisujący tablicę po tej modyfikacji, oraz wypisujący tablicę powstałą z odwrócenia najdłuższej podtablicy tablicy początkowej zawierającej ciąg rosnący (funkcja NajdluzszyRosnacyCiagOdwrocony; użycie tej funkcji może poprzedzić użycie procedury PrzeniesMale).

8 Zestaw 8 Funkcję TrojkaZeSredniaZZakresu zwracającą wartość całkowitą będącą pozycją (indeksem) pierwszego elementu takiej trójki wybranej spośród rozłącznych trójek sąsiednich elementów tablicy typu T podanej jako parametr, która ma największą średnią przekraczającą średnią tablicy i równocześnie mniejszą od liczby całkowitej G podanej jako drugi parametr (gdzie rozłączne trójki wybierane są tak, że pierwszym elementem pierwszej trójki jest pierwszy element tablicy, a w tablicy o długości nie dzielącej się przez 3 ostatni element lub elementy nie wchodzą w skład żadnej trójki). Dla tablicy mającej mniej niż trzy elementy lub nie zawierającej trójki spełniającej podany warunek zwracany jest indeks o 1 mniejszy od indeksu jej pierwszego elementu; w przypadku wykrycia więcej niż jednej trójki o maksymalnej średniej z zakresu zwracana jest pozycja pierwszego elementu dowolnej z nich (przykład: dla G=3 i tablicy -3,-4,2,1,2,3,4,2 indeksowanej od 1 funkcja zwraca wartość 4); Funkcję TablicaKKrotnych zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez wpisanie do niej wszystkich tych liczb występujących w tablicy wejściowej, które występują w niej dokładnie K razy, gdzie K jest liczbą całkowitą dodatnią będącą kolejnym parametrem tej funkcji. Każda z liczb ma być wpisana jednokrotnie. Przykład: dla tablicy 1,2,3,-8,2,2,1,-8,7,2,3,3,4,4 i K=2 wynikiem jest tablica zawierająca liczby 1,-8,4 w dowolnej kolejności, dla tablicy 2,2,2,4,2,2,2,-6 i K=3 wynikiem jest tablica pusta). wypisujący jej zawartość, a następnie wypisujący tę spośród rozłącznych trójek sąsiednich elementów tablicy, która ma średnią z zakresu: (średnia tablicy; G pobrane uprzednio od użytkownika) lub informację że nie ma takiej trójki (należy wykorzystać funkcję TrojkaZeSredniaZZakresu) oraz wypisujący tablicę liczb występujących dokładnie K razy w tablicy początkowej, gdzie K jest podane przez użytkownika (funkcja TablicaKKrotnych).

9 Zestaw 9 Procedurę ZamienMale modyfikującą tablicę typu T podaną jako parametr poprzez rozpatrywanie rozłącznych par sąsiednich elementów tablicy (gdzie rozłączne pary wybierane są tak, że pierwszym elementem pierwszej pary jest pierwszy element tablicy, a w tablicy nieparzystej długości ostatni element nie jest elementem żadnej pary) i zastąpienie - w tych parach, których średnia jest mniejsza od liczby całkowitej G będącej drugim parametrem procedury - mniejszego elementu pary (lub obu jeśli są równe) najmniejszą wartością w tablicy. Przykład: dla tablicy 3,2,3,4,-2,1,4,-4,0,0,8 i G=2 wynikiem ma być tablica 3,2,3,4,-4,1,4,-4,-4,-4,8, tablica mająca mniej niż dwa elementy powinna pozostać bez zmiany); Funkcję Tablica3Poteg zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy T podanej jako parametr poprzez wpisanie do niej wszystkich tych wartości występujących w tablicy które są równe trzeciej potędze pewnego elementu tablicy. Przykład: dla tablicy 1,7,27,5,8,8,3,8,2 wynikiem będzie tablica zawierająca liczby 1,27,8 w dowolnej kolejności (każda liczba ma być wpisana raz). wypisujący jej zawartość, modyfikujący ją poprzez zastąpienie przez minimalną wartość w tablicy mniejszych elementów rozłącznych par o średniej mniejszej od G podanego przez użytkownika (procedura ZamienMale) i wypisujący tablicę po tej modyfikacji, oraz wypisujący tablicę liczb występujących w tablicy początkowej i będących trzecimi potęgami pewnych jej elementów (funkcja Tablca3Poteg; użycie tej funkcji może poprzedzić użycie procedury ZamienMale).

10 Zestaw 10 Funkcję CzyParaKwadratow zwracającą wartość logiczną informującą, czy wśród rozłącznych par sąsiednich elementów tablicy typu T podanej jako parametr jest para o wartościach będących kwadratami pewnych wartości występujących w tablicy (gdzie rozłączne pary wybierane są tak że pierwszy element tablicy jest pierwszym elementem pierwszej pary, a w tablicach nieparzystej długości ostatni element nie wchodzi w skład żadnej pary). Dla tablicy mającej mniej niż dwa elementy zwracana jest wartość false. Przykład: dla tablicy 1,2,1,2 funkcja zwraca wartość false, dla tablicy 8,2,1,4 wartość true); Funkcję SymetrycznaTablicaNiepodzielnych zwracającą tablicę typu T powstałą z tablicy typu T podanej jako parametr poprzez przekopiowanie do tablicy wynikowej wszystkich elementów niepodzielnych przez liczbę całkowitą dodatnią G będącą drugim parametrem procedury (z zachowaniem kolejności ich występowania w tablicy początkowej), a następnie dołączenie do niej fragmentu zawierającego elementy przekopiowane ale w odwróconej kolejności (np. dla tablicy 1,1,0,0,3,0,-2,4,3 i G=3 wynikiem będzie tablica 1,1,-2,4,4,-2,1,1). wypisujący jej zawartość, a następnie wypisujący informację czy wśród rozłącznych par sąsiednich elementów tablicy jest para o wartościach będących kwadratami liczb z tablicy (funkcja CzyParaKwadratow) oraz wypisujący tablicę powstałą z wejściowej poprzez przepisanie do niej elementów niepodzielnych przez G podane przez użytkownika i dodanie części symetrycznej (funkcja SymetrycznaablicaNiepodzelnych).