Uroczystość zakończenia Zerówki

Transkrypt

1 Literka.pl Uroczystość zakończenia Zerówki Data dodania: :32:16 Autor: Iwona Alwin Chcę przedstawić scenariusz uroczystości zakończenia «zerówki». Jestem wychowawcą grupy sześciolatków co drugi rok. Zawsze staram się, żeby zakończenie przedszkola było czymś co na długo zapadnie w pamięci dzieci, ich rodziców i nas nauczycieli. W tym roku była to podróż od początku przygody z przedszkolem aż do wkroczenia w kolejny etap edukacji jakim jest szkoła. (Zachęcam do nauki poloneza, warto, zawsze robi na zebranych niesamowite wrażenie). Witamy serdecznie tu zebranych gości, w tym dniu pełnym smutku i pełnym radości. Martwimy się wszyscy i łza w oczy kole, bo czas już na zawsze opuścić przedszkole. Dzisiaj pożegnamy zabawki i panie a jutro już po nas wspomnienie zostanie. Cieszy nas natomiast każdy letni ranek, każdy dzień wakacji pełen niespodzianek. Żeby więc pogodzić tę radość ze smutkiem, obejrzyjcie nasze przedstawienie krótkie. (3-latki: dzieci w fartuszkach, ze smoczkami na szyi i przytulankami pod pachą, na środku leżaczki lub koce z poduszeczkami) Cóż to za hałas taki? 3-latki: Przyszły nowe przedszkolaki. Mały Oskar się buntuje, Ola z mamą dyskutuje, Jasiu nie chce, Paweł krzyczy, Płacze Jola Dziecko 1: Mamo, nie chcę do przedszkola! W oczach błyszczą łez kropelki, Wszędzie słychać lament wielki. Dziecko 2:

2 Mamo, nie chcę zostać sama! Gdzie jest mama? Moja mama! Pani dwoi się i troi, by maluchy uspokoić, głaszcze główki i wyciera małe oczka, nawet komuś dala smoczka, potem wszystkie utuliła i kołderką je okryła. I tak było przez dni kilka, Aż nastała ważna chwilka. 3-latki: Pani dzieci przekonała, że je bardzo pokochała. I ucichły wszystkie smutki, za to słychać wszędzie nutki. Piosenka Jestem sobie przedszkolaczek I tak było aż do lata, gdy zaczęły się wakacje, przyszły dzieci do swej sali i zabrały swe podusie, popatrzyły na leżaki i tak rzekły: 3-latki Nie potrzebne nam są już leżaki, niech tu przyjdą inne młodsze przedszkolaki. (4-latki: wózki, taczki, samochody na sznurkach; dzieci bawią się na dywanie). I znów wrzesień, wrzesień to jesień, no i przyszły przedszkolaki, tylko jakieś większe takie nikt nie płacze, nikt nie tupie 4-latki: Już jesteśmy w drugiej grupie! Dziecko 3: Wszyscy mamy cztery lata! Dziecko 4: A mnie przyprowadził tata Dziecko 5: Teraz mamy nową salę. 4-latki: No i nie płaczemy wcale. I jest jeszcze jedna sprawa 4-latki: Po obiedzie jest zabawa!

3 Na leżakach są poduchy. Co wy na to? 4-latki: Cześć maluchy!!! Dziecko 3: Takie czterolatki to już całkiem duże dzieci, chce przykładem każde świecić. Dziecko 4: Na zajęciach odpowiada i obiadek cały zjada. Dziecko 5: Uczy się i bawi stale, po zabawie sprząta salę. Ładnie tańczy, ładnie śpiewa, chociaż się czasami gniewa Piosenka Piosenka o ziarenku KLANZA (5-latki: puzzle, gry, klocki; dzieci bawią się przy stoliku). Kto to taki? Kto to taki? 5-latki: Jak to, kto to? Przedszkolaki! Dziecko 6: Kiedy człowiek ma pięć lat, wtedy chce poznawać świat. Dziecko 7: Więc przychodzi do przedszkola, żeby się nauczyć wiele. Dziecko 8: Tutaj zawsze jest weselej! Tu są tańce i rytmika, komputery i spacery Dziecko 6: Bo, gdy człowiek ma pięć lat, wtedy chce poznawać świat. Dziecko 7: Więc zadaje setki pytań szuka na nie odpowiedzi i zajęcia pilnie śledzi. Dziecko 8: Czasem trochę się krępuje, ale pięknie występuje. Na konkursach i przeglądach każdy chętnie go ogląda. Bo, gdy ktoś już ma pięć lat, to zna całkiem dobrze świat

4 Taniec Stary Abraham KLANZA (6-latki: globus, podręczniki, komputer-zabawka; dzieci siedzą przy stoliku). I znów minął roczek cały, znów tu dzieci zawitały 6-latki: To był dla nas wielki rok, do przyszłości to był krok. Dziecko 9: Każdy z nas już zna literki. Umie czytać, zna cyferki. Dziecko 10: Wiemy, gdzie jest Ameryka. I dlaczego zegar tyka. Dziecko 11: Ile jest miesięcy w roku, ile na metr wchodzi kroków. Dziecko 9: Chociaż trudno w to uwierzyć, wiemy, jak zachować się należy. Dziecko 10: Tak minęły cztery lata, życia więcej niż połowa, więc w pamięci to zachowam. Dzisiaj jest dzień ważny, wszyscy o tym wiemy, bo my sześciolatki do szkoły idziemy. Żegnamy przedszkole i dobre w nim chwile, kiedy na zabawie dni mijały mile. Iść do szkoły wielki sukces! Ale, żeby tak się stało wiele osób pracowało Teraz, drogie panie, czas na wielkie dziękowanie. (Podziękowania) Dziękujemy pani dyrektor za takie dobre przedszkole, tu każda pani codziennie do dzieci się śmieje, i już od rana dzieciom jest weselej, A chociaż od września czeka nas szkoła żal nam będzie wesołego przedszkola Dziękujemy naszej pani za wszystko: za uściski, buziaki, spacery, litery,

5 za wycieczki, za spokój, za przeróżne zajęcia, za wielkie, ciepłe serduszko, a resztę powiemy pani na uszko Dziękujemy wszystkim naszym paniom za to, że zajmują się nami, przy aromacie porannej kawy skore są do zabawy i za to, że nie jest nam nudno do późnego popołudnia Dziękujemy pani kucharce za to, że przed świtem przychodziła i śniadanka nam robiła. A pani intendentce za posiłki kolorowe. Oj, nieraz zatęsknimy do ciast, sałatek, klopsików, surówek i inny smakołyków Kto sprzątał i odkurzał my doskonale wiemy. I za to wszystko im dziękujemy. Żegnajcie nam koleżanki, miłych kolegów żegnamy. Wy zostaniecie w przedszkolu, my rok szkolny powitamy. Dziękujemy naszym rodzicom za to, że zawsze są z nami za to, że bardzo nas kochają i o wszystkim pamiętają. Dziecko 11: Teraz czeka na nas szkoła, pierwszym dzwonkiem nas przywoła, jednak najpierw chcemy szczerze, pożegnać się polonezem! Taniec: polonez, do muzyki W. Kilara z Pana Tadeusza Opracowała: Iwona Alwin Literka.pl Literka.pl