Baśń o Mądrości i Urodzie

Transkrypt

1 Szkoła Podstawowa nr 3 Sanok 2009 r. Autor Sabina Gilar klasa IV a Baśń o Mądrości i Urodzie 1

2 2

3 W dalekiej krainie żyły sobie dwie siostry bliźniaczki Uroda i Mądrość. Mimo tego, że urodziły się tego samego dnia, nie były do siebie zupełnie podobne. Uroda była piękną dziewczyną, która zwracała uwagę wszystkich swoimi pięknymi chabrowymi oczami i długimi włosami koloru pszenicy. Uwielbiała zabawę i śmiech, czuła się dobrze wtedy, gdy inni zachwycali się jej pięknem. Mądrość zaś była cichą i skromną dziewczyną, która nie wyróżniała się niczym szczególnym. Natura nie obdarzyła jej jasnymi lokami tylko szarymi, cienkimi włosami, a oczy nie przykuwały uwagi, bo nie miały jakiegoś zdecydowanego koloru, tylko były tak samo szare i nijakie jak włosy. Dziewczyna unikała towarzystwa innych ludzi. Wolała spędzać czas przyglądając się życiu zwierząt, doglądając uprawianych przez siebie roślin i podziwiając cały otaczający ją świat. Pewnego dnia do ich domu dotarła wiadomość, że książę z sąsiedniej krainy poszukuje żony. Z tej okazji urządzał bal, na którym miał wybrać sobie towarzyszkę życia spośród wszystkich zaproszonych dziewcząt. Uroda, niezwykle przejęta tą wiadomością, rozpoczęła przygotowania do tego wydarzenia. Kazała sobie sprowadzić drogą suknię, zamówiła wizytę u najznakomitszego fryzjera, który miał ułożyć jej włosy we wspaniałą fryzurę. Mądrość ze spokojem przyjęła zaproszenie, nie mając pewności, czy się tam pojawi. Wiedziała, że siostra przyćmi blaskiem swego piękna wszystkie inne dziewczęta. Poza tym uważała, że ktoś kto wybiera sobie żonę podczas balu, patrząc tylko na wygląd wybranki, nie jest dobrym i wartościowym człowiekiem. Gdy nadszedł wreszcie dzień balu, Uroda z niecierpliwością oczekiwała wieczoru. Kiedy pojawiła się w pałacu księcia, wszyscy zgromadzeni goście wstrzymali oddech z zachwytu i podziwu dla jej zjawiskowego piękna. 3

4 Mądrość, która zdecydowała się towarzyszyć siostrze z czystej ciekawości, stała obok zupełnie niezauważona. Książę zachwycony Urodą zaprosił ją do tańca, zapominając zupełnie o całym świecie. Uroda widziała spojrzenie księcia i była pewna, że to ją wybierze na swoją żonę. Kiedy muzyka ucichła, książę zaprosił Urodę na spacer po parku. - Chciałbym Cię lepiej poznać, Urodo wyznał. Jak wiesz, szukam żony. Ale kandydatka do niej musi spełnić kilka warunków. - A jakie to warunki? zapytała Uroda. -Zaraz się przekonasz. powiedział tajemniczo książę. Moja przyszła żona, gdy obejmę tron, będzie panować razem ze mną. Pragnę, by była moim doradcą i powiernikiem. Chcę, by interesowała się sprawami swoich podwładnych i pomagała mi w ulepszaniu ich życia. Uroda nagle poczuła się niepewnie. - Zadam ci pytanie powiedział książę Jak myślisz, co jest w życiu człowieka najważniejsze? Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie. - To proste odpowiedziała najważniejsze w życiu człowieka jest to, by był podziwiamy i wzbudzał zachwyt innych. By był piękny i doskonały jak ja. Książę popatrzył smutnym wzrokiem na Urodę i milcząc odprowadził ją do sali balowej. Dziewczyna poczuła, że odpowiedź, którą udzieliła nie przypadła księciu do gustu, ale nie zaprzątała sobie tym swojej pięknej głowy, bo wokoło niej zgromadził się tłum młodzieńców, którzy chcieli z nią jeszcze tego wieczora zatańczyć. Zawiedziony książę opuścił salę balową i przysiadł na ławce w parku. Nieopodal ujrzał dziewczynę, przyglądającą się księżycowi, który tej nocy był w pełni. Zaciekawiony podszedł bliżej. 4

5 - Czy potrafisz mi odpowiedzieć na pytanie, co jest najważniejsze w życiu człowieka? - zapytał od niechcenia, bo nie wierzył, że kiedyś uzyska na nie właściwą odpowiedź. Dziewczyna odwróciła się przestraszona, ale patrząc głęboko w oczy księciu, odpowiedziała: - Najważniejsze w życiu człowieka jest to, by być dobrym i dzielić się tym dobrem z innymi. Książę poczuł, że to jest właśnie to, co chciał usłyszeć. Serce jego uradowało się niezmiernie. - Kim jesteś? zapytał - Mam na imię Mądrość. odpowiedziała dziewczyna. Książę i Mądrość długo ze sobą rozmawiali, aż nadeszła północ i czas było ogłosić to, która z dziewczyn obecnych na balu zostanie żoną księcia. Uroda niecierpliwie wypatrywała Księcia. Była pewna, że to ona zostanie jego wybranką, przecież najdłużej z nią tańczył i zabrał ją na spacer. Jakże wielkie było jej zdziwienie, gdy u boku księcia ujrzała swoją cichą i zwyczajną siostrę. Nie mogąc znieść tego, że książę wybrał Mądrość na swoją żonę, rozgoryczona i ogromnie zagniewana wybiegła z pałacu. Ze złości rzuciła się do płynącej niedaleko rzeki, a krople, które wzbiły się w niebo pod wpływem jej upadku, zamieniły się w lustra, w których do tej pory przyglądają się próżne i zapatrzone w siebie dziewczęta. A Mądrość i książę wyprawili huczne wesele. Kiedy objęli tron, rządy ich były długie i wspaniałomyślne. Doczekali się również potomków, którym nadali imiona: Wiedza i Doświadczenie. 5