Izabella Mastalerz siostra, III kl. S.P. Nr. 156 BAJKA O WARTOŚCIACH. Dawno, dawno temu, w dalekim kraju istniały następujące osady,

Transkrypt

1 Laura Mastalerz, gr. IV Izabella Mastalerz siostra, III kl. S.P. Nr. 156 BAJKA O WARTOŚCIACH Dawno, dawno temu, w dalekim kraju istniały następujące osady, w których mieszkały wraz ze swoimi rodzinami: Szacunek, Uczciwość, Odpowiedzialność, Szczęście, Optymizm, Humor, Odwaga, Przyjaźń, Miłość i Piękno, a także Mądrość, która rządziła wszystkimi. Każda osada odpowiadała za jedną wartość życiową. Wszyscy żyli w zgodzie i radości, ale niestety robiło się coraz mniej miejsca, bo rodziny się rozrastały. W ciągu tygodnia przybyło ich tak dużo, że Mądrość musiała pomyśleć co zrobić, żeby wszyscy się pomieścili. Postanowiła zorganizować konkurs, na którym każda osada przedstawi się i opowie dlaczego jest ważna dla tego kraju i wtedy Rodzina Mądrości podejmie decyzję która osada jest najmniej potrzebna i ta osada opuści na zawsze ten kraj. Gdy nadszedł dzień konkursu wszyscy zaczęli tłumnie zjeżdżać się przed ratusz. Pierwszy do mównicy podszedł Szacunek. 1

2 Szacunku dlaczego ty powinieneś zostać? - spytała Mądrość Jeżeli w tym kraju nie będzie Szacunku to ludzie przestaną się szanować. Nikt nie będzie szanował rzeczy i przyrody. Kraj pogrąży się w chaosie - odparł Szacunek. To samo pytanie zadano Uczciwości, a ona odpowiedziała: Jeżeli mnie tu nie będzie ludzie będą okradać sklepy, banki i samych siebie. Będą kłamać, oszukiwać i nawzajem się oczerniać. Kto wtedy będzie chciał tu mieszkać? -zapytała Uczciwość i odeszła na bok, bo już podchodziła Odpowiedzialność, która zaczęła mówić z wielkim entuzjazmem. Czy wyobraża sobie ktoś, że kraj mógłby istnieć bez odpowiedzialności? Przecież od ludzkiej odpowiedzialności zależy zdrowie, a nawet życie człowieka!. Prawda? -dopytywała się Oczywiście że jest to prawda- odpowiedział ktoś z Rodziny Mądrości. Szczęśliwe Szczęście podeszło do przodu i zaczęło mówić: - Szczęście to uczucie najważniejsze. Każdy człowiek chce być szczęśliwy. Jeżeli ja wyjadę to już zawsze będziecie nieszczęśliwi. A tego chyba nie chcecie?- zapytała i przesunęła się, żeby zrobić miejsce, gdyż Optymizm i Humor przyszli jednocześnie. Uważali się oni za braci bliźniaków, więc zaczęli mówić jednocześnie to, co przygotowali sobie wcześniej: Czy chcecie tu smutku i braku nadziei? Gdy my jesteśmy w pobliżu, nuda nigdy was nie dopadnie. A wy i wasze dzieci będziecie 2

3 radośni i uśmiechnięci. Brzmi to przekonywująco - odparł jeden sędzia i poprosił o wypowiedź Odwagę, która odważnie podeszła do jury. Odwago! Powiedz mi proszę dlaczego ty jesteś ważna dla nas? - zapytał jeden z nich. Odwaga popatrzyła im prosto w oczy i powiedziała; Kraj w którym zabraknie Odwagi będzie słaby i każdy może go zniszczyć. Ludzie bez odwagi będą się bali nawet wyjść z własnego domu. Czy tego byś chciała Mądrość dla swojego kraju? Oczywiście że nie! Nikt by tego nie chciał - odparli sędziowie rozsądnie. Następna w kolejce była Przyjaźń. Popatrzyła przyjaźnie na wszystkich i zapytała czy warto jest żyć bez przyjaźni? przecież prawdziwy przyjaciel to skarb powiedziała, a widząc że większość zgromadzonych przytakuje głową Przyjaźń uznała że przekonała już wszystkich i pobiegła się zaprzyjaźnić z osobą, której jeszcze nie znała. Miłość zaczęła tłumaczyć dlaczego jest ważna, ale żona Mądrości przerwała jej i powiedziała: - Ty nic nie musisz mówić, bo wszyscy wiedzą, że życie bez Miłości straciłoby sens. Jako ostatnie swojej osady broniło Piękno. Dostojne Piękno przemówiło : 3

4 - Jeżeli ja tu nie zostanę wszystko będzie brzydkie ; kwiaty, drzewa, przyroda a przede wszystkim wy, wasze rodziny i wasze twarze. Więc sami zdecydujcie czy chcecie żyć w tak paskudnym kraju - powiedziało stanowczo Piękno i popatrzyło swoimi pięknymi oczami na wszystkich zebranych. Był to już ostatni z osadników, więc sędziowie poszli na naradę. Naradzali się dzień i noc, aż wreszcie wyszli do swych osadników aby im powiedzieć co postanowili i kto z osadników na zawsze opuści kraj. Niektóre osady tak się bały, że to one zostaną zmuszone do wyjazdu z kraju, że nie potrafiły powstrzymać łez. Mądrość wyszła na mównicę, poprosiła o ciszę i zaczęła mówić : Moi drodzy! Uznaliśmy, że wszyscy jesteście nam bardzo potrzebni, żeby nasz kraj był szanowany i lubiany. Dlatego postanowiliśmy, że nikt nie odejdzie, a wręcz odwrotnie, dojdzie do nas jeszcze jedna osada. Co takiego? - dopytywali się wszyscy Przecież tu mamy tak mało miejsca że sami się ledwo mieścimy, nie może tu przyjść już żadna osada bo się podusimy! krzyczeli Cicho! - pozwólcie mi dokończyć a zrozumiecie, że robię to dla waszego dobra - wołała Mądrość Jak to? dopytywali się Już wam powiem. Nową osadą, która się tu wprowadzi jest Bogactwo i dzięki niemu zdobędziemy środki, żeby dokupić ziemi 4

5 a tym samym powiększymy nasz kraj. Rozumiecie? Oczywiście, że rozumiemy - odparła w imieniu wszystkich Odwaga - i teraz jesteśmy przekonani, że oprócz nas nie mogłoby też w naszym kraju zabraknąć ciebie Mądrości. Bo kto inny wymyśliłby takie mądre rozwiązanie tej trudnej sprawy?. Mądrość uśmiechnęła się i podziękowała. Było jej miło, że inni osadnicy uznali, że ona również jest bardzo potrzebna w ich szczęśliwym kraju. KONIEC 5