Wspólny wniosek DECYZJA RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA WYSOKI PRZEDSTAWICIEL UNII DO SPRAW ZAGRANICZNYCH I POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA Bruksela, dnia r. JOIN(2016) 51 final 2016/0367 (NLE) Wspólny wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Niniejszy wniosek dotyczy zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej ( Umowa ). W dniu 10 października 2011 r. Rada przyjęła decyzję 1 upoważniającą Komisję Europejską i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa do wynegocjowania Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej. Negocjacje rozpoczęły się w grudniu 2011 r. i zakończyły się pomyślnie parafowaniem Umowy w dniu 5 marca 2015 r. Umowę podpisano w dniu XXX. Do czasu jej wejścia w życie pewne części Umowy, uzgodnione wspólnie przez UE i Australię, są stosowane tymczasowo, zgodnie z art. 61 Umowy. W procesie negocjacji uczestniczyły Europejska Służba Działań Zewnętrznych i służby Komisji. Natomiast z państwami członkowskimi konsultowano się w trakcie całego procesu negocjacyjnego podczas posiedzeń właściwych grup roboczych Rady. Parlament Europejski był regularnie informowany przez cały czas trwania negocjacji. Wysoki Przedstawiciel i Komisja uważają, że cele określone przez Radę w wytycznych negocjacyjnych dotyczących omawianej Umowy zostały osiągnięte oraz że projekt Umowy może zostać przedłożony w celu jej zawarcia. Niniejszy wspólny wniosek dotyczy instrumentu prawnego w sprawie zawarcia umowy w imieniu UE. Umowa znacząco przyczyni się do poprawy partnerstwa między UE a Australią, którego podstawę stanowią wspólne wartości i zasady, takie jak poszanowanie zasad demokracji, praw człowieka i podstawowych wolności, praworządności oraz międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Umowa opiera się na poszanowaniu praw człowieka i zasad demokracji oraz prawa międzynarodowego i zasad określonych w Karcie Narodów Zjednoczonych, które są fundamentem współpracy między Stronami. 2. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU 2.1 CEL I TREŚĆ UMOWY Celem Umowy jest ustanowienie zacieśnionego partnerstwa między Stronami; stworzenie ram ułatwiających i wspierających współpracę w wielu obszarach wspólnego zainteresowania; oraz zacieśnienie współpracy w celu opracowania rozwiązań problemów regionalnych i globalnych (art. 1 Umowy). Treść Umowy oparta jest na trzech filarach: współpracy politycznej w zakresie polityki zagranicznej i kwestii bezpieczeństwa będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym broni masowego rażenia (BMR) oraz broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL), zwalczania terroryzmu, propagowania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, współpracy na forach wielostronnych. Umowa zawiera wiążące klauzule polityczne sformułowane w oparciu o wartości wspólne. 1 Decyzja Rady 14657/11 i decyzja przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie 14658/11. PL 2 PL

3 Klauzule te są w pełni zgodne ze standardowymi klauzulami uwzględnianymi w podobnych umowach podpisywanych przez UE; współpracy w kwestiach gospodarczych i handlowych, obejmującej dialog w sprawie polityki gospodarczej, wspieranie wymiany handlowej i inwestycji, oraz w kwestiach sektorowych związanych z gospodarką i handlem, takich jak rolnictwo, bariery techniczne w handlu, kwestie sanitarne i fitosanitarne, udzielanie zamówień publicznych i własność intelektualna; współpracy sektorowej, m.in. w takich dziedzinach jak ochrona środowiska, zmiana klimatu, migracja i azyl, turystyka, badania i innowacje, edukacja i kultura, ochrona konsularna, ochrona danych osobowych, walka z przestępczością zorganizowaną i cyberprzestępczością oraz współpraca sądowa. 2.2 Podstawa prawna decyzji, której dotyczy wniosek Wybór podstawy prawnej dla zawarcia umowy musi opierać się na obiektywnych czynnikach, które mogą podlegać kontroli sądowej i do których należą cel i treść aktu. Jeżeli chodzi o środek zmierzający jednocześnie do osiągnięcia kilku celów lub mający kilka elementów składowych związanych w sposób nierozłączny, a żaden z tych celów lub elementów nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych, Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że środek taki, jeżeli w ten sposób znajdują zastosowanie różne przepisy traktatu, należy wyjątkowo oprzeć na różnych, odpowiednich podstawach prawnych, chyba że procedury ustanowione dla każdej podstawy prawnej nie są ze sobą zgodne 2. Przedmiotowa Umowa zmierza do osiągnięcia różnych celów i obejmuje elementy z dziedzin wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, wspólnej polityki handlowej i współpracy na rzecz rozwoju. Te aspekty Umowy są związane w sposób nierozłączny, a żaden z nich nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych. Art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (iii) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że w przypadku gdy umowa tworzy specyficzne ramy instytucjonalne przez organizację procedur współpracy, Rada musi przyjąć decyzję w sprawie zawarcia umowy po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. Ponadto w art. 218 ust. 8 akapit drugi TFUE przewidziano, że Rada musi stanowić jednomyślnie, gdy umowa dotyczy dziedziny, w której do przyjęcia aktu Unii wymagana jest jednomyślność. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa to dziedzina, w której do przyjęcia aktu Unii wymagana jest jednomyślność. Umowa tworzy również ramy instytucjonalne przez organizację procedur współpracy pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią, z drugiej strony. W świetle powyższego podstawą prawną decyzji, której dotyczy wniosek, powinien zatem być art. 37 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), art. 207 TFUE i art. 212 ust. 1 TFUE w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE i art. 218 ust. 8 akapit drugi TFUE. Dodatkowe postanowienia nie są wymagane jako podstawa prawna ( Sprawa C-490/10 Parlament przeciwko Radzie, ECLI: EU:C:2012:525, pkt 46). (Sprawa C-377/12, Komisja przeciwko Radzie, ECLI:EU:C:2014:1903). PL 3 PL

4 2.3. Niezbędny charakter decyzji, której dotyczy wniosek Zgodnie z art. 216 TFUE Unia może zawierać umowy z jednym państwem trzecim lub z większą ich liczbą, jeżeli przewidują to traktaty, lub gdy zawarcie umowy jest niezbędne do osiągnięcia, w ramach polityk Unii, jednego z celów, o których mowa w traktatach, albo gdy zawarcie umowy jest przewidziane w prawnie wiążącym akcie Unii, albo gdy może mieć wpływ na wspólne zasady lub zmienić ich zakres. W traktatach przewidziano zawieranie umów, takich jak Umowa ramowa, zwłaszcza w art. 37 TUE, art. 207 i art. 212 ust. 1 TFUE Inne aspekty prawne W Umowie ustanowiono Wspólny Komitet, który ma za zadanie nadzorować rozwój stosunków dwustronnych między Stronami. W Umowie uwzględniono także mechanizm zawieszający. W przypadkach szczególnie poważnych i znaczących naruszeń zasadniczych elementów Umowy może ona zostać zawieszona lub rozwiązana, a także mogą zostać przedsięwzięte inne odpowiednie środki odnoszące się do innych umów zgodnie z prawami i obowiązkami Stron na mocy takich umów. Po wejściu w życie Umowa stworzy spójne, prawnie wiążące ogólne ramy stosunków UE z Australią. PL 4 PL

5 Wspólny wniosek DECYZJA RADY 2016/0367 (NLE) w sprawie zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 i art. 212 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) i art. 218 ust. 8 akapit drugi, uwzględniając wspólny wniosek Komisji Europejskiej i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Na mocy decyzji Rady nr 2016/XXX/UE Umowa ramowa między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej ( Umowa ) została podpisana w dniu XXX i jest stosowana na zasadach tymczasowych zgodnie z art. 61 Umowy, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie. (2) Celem Umowy jest zacieśnienie współpracy w zakresie wielu dziedzin polityki, m.in. praw człowieka, nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i walki z terroryzmem, współpracy w kwestiach gospodarczych i handlowych, ochrony zdrowia, ochrony środowiska, zmiany klimatu, energii, kształcenia, kultury, pracy, zarządzania klęskami żywiołowymi, kwestiami gospodarki morskiej i rybołówstwa, transportu, współpracy prawnej, zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, przestępczości zorganizowanej oraz korupcji. (3) Umowę należy zatwierdzić w imieniu Unii, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę ramową między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią z drugiej. Tekst umowy dołącza się do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa przewodzi Wspólnemu Komitetowi przewidzianemu w art. 56 Umowy. PL 5 PL

6 Unia lub Unia i państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, są reprezentowane we Wspólnym Komitecie w zależności od przedmiotu sprawy. Artykuł 3 Przewodniczący Rady wyznacza osobę lub osoby uprawnione do dokonania w imieniu Unii powiadomienia, o którym mowa w art. 61 ust. 1 Umowy, w celu uzyskania zgody Unii na związanie się postanowieniami Umowy. Artykuł 4 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 6 PL