ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPORTU i TURYSTYKI 1) z dnia 2009 r. w sprawie prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania turystyki wodnej

Transkrypt

1 Projekt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPORTU i TURYSTYKI 1) z dnia 2009 r. w sprawie prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania turystyki wodnej Na podstawie art. 37a ust. 14 ustawy z dnia 31 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm. 2) ) zarządza się, co następuje: 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania niezbędne do uzyskania dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień, w szczególności dotyczące wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, oraz odpowiadający im zakres uprawnień do prowadzenia jachtów żaglowych albo motorowych; 2) sposób i tryb przeprowadzenia egzaminu, potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa; 3) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień; 4) wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu potwierdzającego kwalifikacje do prowadzenia jachtów żaglowych albo motorowych Posiadanie kwalifikacji niezbędnych do uprawiania turystyki wodnej oraz wynikające z nich uprawnienia potwierdza dokument, zwany dalej patentem, wydany przez właściwy polski związek sportowy. 2. Patent wydaje się osobie, która spełnia warunki określone w 4 i Wzory patentów określa załączniku nr 1 do rozporządzenia. 4. Ewidencję wydanych patentów prowadzi właściwy polski związek sportowy. 5. Osoba ubiegająca się o wydanie patentu składa następujące dokumenty: 1) wniosek o wydanie patentu; 2) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań stażowych: a) opinie z odbytych rejsów lub b) osobiste oświadczenia potwierdzone przez armatora statku, w przypadku rejsów prowadzonych samodzielnie; 3) pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych na uprawianie żeglarstwa turystyki wodnej, jeżeli osoba nie ukończyła 18 roku życia; 4) zaświadczenie zawierające orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do uprawiania żeglarstwa. 1) Minister Sportu i Turystyki kieruje działem administracji rządowej kultura fizyczna i sport, na podstawie 1 ust. 2 pkt. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sportu i Turystyki (Dz. U. Nr 216, poz oraz z 2008 r. Nr 24, poz. 146). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 846 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 171, poz oraz z 2009 r. Nr 98, poz. 818.

2 3. Ustala się następujące patenty motorowodne: 1) sternika motorowodnego, 2) starszego sternika motorowodnego, 3) morskiego sternika motorowodnego, 4) kapitana motorowodnego Patent sternika motorowodnego może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 12 rok życia; 2) ukończyła szkolenie na stopień sternika motorowodnego; 3) zdała egzamin na stopień sternika motorowodnego. 2. Patent starszego sternika motorowodnego może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 16 rok życia; 2) ukończyła szkolenie na stopień starszego sternika motorowodnego; 3) zdała egzamin na patent starszego sternika motorowodnego. 3. Patent morskiego sternika motorowodnego może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 rok życia; 2) posiada patent sternika motorowodnego lub starszego sternika motorowodnego; 3) odbyła, jako członek załogi co najmniej dwa rejsy morskie w czasie nie krótszym niż 200 godzin (1200Mm) żeglugi na statku o długości całkowitej od 7,5 do 18 m, w tym co najmniej 100 godzin żeglugi po wodach pływowych z zawinięciem do co najmniej dwóch portów, o średnim skoku pływu powyżej 1,5 m; 4) ukończyła szkolenie na stopień morskiego sternika motorowodnego; 5) zdała egzamin na stopień morskiego motorowodnego. 4. Patent kapitana motorowodnego może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 21 rok życia; 2) posiada patent morskiego sternika motorowodnego; 3) odbyła, jako członek załogi rejsy morskie w czasie nie krótszym niż 600 godzin (3600 Mm) żeglugi, w tym (po uzyskaniu stopnia morskiego sternika motorowodnego) co najmniej 400 godzin samodzielnego prowadzenia statku o długości całkowitej od 10 do 18 m; 4) zdała egzamin na stopień kapitana motorowodnego Prowadzić statek, który holuje narciarza wodnego, inne obiekty pływające lub statki powietrzne może osoba, która: 1) ukończyła 18 rok życia; 2) ukończyła szkolenie w zakresie holowania narciarza wodnego, innych obiektów pływających lub statków powietrznych; 3) posiada co najmniej patent sternika motorowodnego; 4) zdała egzamin potwierdzający wiedzę i umiejętności w zakresie holowania narciarza wodnego, innych obiektów pływających lub statków powietrznych. 2. Dokumentem potwierdzającym wiedzę i umiejętności w zakresie holowania narciarza wodnego, innych obiektów pływających lub statków powietrznych, jest licencja wydawana przez polski związek motorowodnyi narciarstwa wodnego, zwana dalej licencją. 3. W licencji zaznacza się uzyskane uprawnienia do holowania. 4. Wzór licencji określa załączniku nr 2 do rozporządzenia. 5. Ewidencję wydanych licencji prowadzi polski związek motorowodny i narciarstwa wodnego.

3 6. Osoba ubiegająca się o wydanie licencji składa następujące dokumenty: 1) wniosek o wydanie licencji; 2) patent potwierdzający posiadanie kwalifikacji do uprawiania żeglarstwa motorowodnego co najmniej w stopniu sternika motorowodnego Sternik motorowodny posiada uprawnienia do prowadzenia jachtów motorowodnych z silnikiem o mocy do 60 kw po wodach śródlądowych. 2. Starszy sternik motorowodny posiada uprawnienia do: 1) prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych; 2) prowadzenia jachtów motorowych po wodach morskich w strefie do 4 Mm od brzegu w porze dziennej. 3. Morski sternik motorowodny posiada uprawnienia do: 1) prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych; 2) prowadzenia jachtów motorowych o długości całkowitej do 18 m po wodach morskich w strefie do 200 Mm od miejsca schronienia. 4. Kapitan motorowodny posiada uprawnienia doprowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych oraz wodach morskich. Ustala się następujące patenty żeglarskie: 1) żeglarza jachtowego; 2) sternika jachtowego; 3) kapitana jachtowego Patent żeglarza jachtowego może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 12 rok życia; 2) ukończyła szkolenie na stopień żeglarza jachtowego; 3) zdała egzamin na stopień żeglarza jachtowego. 2. Patent sternika jachtowego może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 rok życia; 2) ukończyła szkolenie na stopień sternika jachtowego; 3) odbyła, jako członek załogi, nie mniej niż dwa rejsy morskie w czasie co najmniej 200 godzin żeglugi na jachcie żaglowym o długości kadłuba od 7,5 m; 4) zdała egzamin na stopień sternika jachtowego. 3. Patent kapitana jachtowego może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 rok życia; 2) ukończyła szkolenie na stopień kapitana jachtowego; 3) odbyła, jako członek załogi, co najmniej sześć rejsów morskich trwających co najmniej 1000 godzin żeglugi, w tym: a) co najmniej 400 godzin samodzielnego prowadzenia jachtu żaglowego o długości całkowitej od 7,5 m do 12 m, b) co najmniej 400 godzin żeglugi na jachcie żaglowym o długości całkowitej od 12 do 18 m, c) co najmniej 100 godzin żeglugi na jachcie żaglowym o długości całkowitej powyżej 18 m, d) co najmniej 100 godzin żeglugi po wodach pływowych z zawinięciem co najmniej do dwóch portów o średnim skoku pływu powyżej 1,5 m,

4 e) zdała egzamin na stopień kapitana jachtowego Żeglarz jachtowy posiada uprawnienia do: 1) prowadzenia jachtów żaglowych bez lub z pomocniczym napędem mechanicznym po wodach śródlądowych; 2) prowadzenia jachtów żaglowych bez lub z pomocniczym napędem mechanicznym o długości całkowitej do 8,5 m po wodach morskich w strefie do 2 Mm od brzegu w porze dziennej. 2. Sternik jachtowy posiada uprawnienia do: 1) prowadzenia jachtów żaglowych bez lub z pomocniczym napędem mechanicznym po wodach śródlądowych; 2) prowadzenia jachtów żaglowych bez lub z pomocniczym napędem mechanicznym o długości całkowitej do 12 m po wodach morskich w strefie do 200 Mm od miejsca schronienia. 3. Kapitan jachtowy posiada uprawnienia do: 1) prowadzenia jachtów żaglowych bez lub z pomocniczym napędem mechanicznym po wodach śródlądowych; 2) prowadzenia jachtów żaglowych bez lub z pomocniczym napędem mechanicznym po wodach morskich Kapitan motorowodny posiada kwalifikacje do uprawiania żeglarstwa w stopniu kapitana jachtowego. 2. Kapitan jachtowy posiada kwalifikacje do uprawiania żeglarstwa motorowego w stopniu kapitana motorowodnego. 3. Osoby posiadające zawodowe uprawnienia do kierowania statkami żeglugi śródlądowej mogą uzyskać bez konieczności odbycia szkolenia i zdania egzaminu patent sternika motorowodnego. 4. Osoby mające uprawnienia do prowadzenia okrętów albo statków w żegludze morskiej uzyskane w Marynarce Wojennej, Straży Granicznej, marynarce handlowej lub rybołówstwie morskim mogą uzyskać bez konieczności odbycia szkolenia i zdania egzaminu patent starszego sternika motorowodnego. 5. Osoby, o których mowa w ust. 3 i 4, w zależności od spełnienia wymagań określonych w 4 pkt 2 lit. b, pkt 3 lit. b albo pkt 4 lit. b, dotyczących ilości rejsów i czasu żeglugi, mogą uzyskać odpowiednio patent starszego sternika motorowodnego, morskiego sternika motorowodnego albo kapitana motorowodnego Egzaminy, o których mowa w 4 ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 3, ust. 3 pkt 5 i ust. 4 pkt 4, 5 ust. 1 pkt 4 oraz 8 ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 4, ust. 3 pkt 3 lit. e przeprowadza właściwy polski związek sportowy. 2. Egzaminy odbywają się w terminach wyznaczonych przez właściwy polski związek sportowy. 3. Jeżeli przystąpienie do egzaminu związane jest z odbyciem obowiązkowego szkolenia, egzamin przeprowadza się po zakończeniu szkolenia. 4. Egzaminy powinny być przeprowadzone w ciągu jednego lub dwóch dni Egzamin składa się przed komisją powołaną przez właściwy polski związek sportowy.

5 2. W skład komisji wchodzą: 1) przewodniczący; 2) sekretarz; 3) od dwóch do czterech członków. 3. Przewodniczącego, sekretarza oraz członków komisji powołuje się spośród instruktorów właściwego polskiego związku sportowego Zadania i pytania egzaminacyjne przygotowuje komisja egzaminacyjna. 2. Zestawy zadań i pytań egzaminacyjnych zatwierdza przewodniczący komisji egzaminacyjnej, opatrując każdy z nich datą, podpisem i pieczątką imienną. 3. Zadania i pytania egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane i przekazywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie. 14. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest: 1) spełnienie warunków niezbędnych do uprawiania żeglarstwa w stopniu objętym egzaminem; 2) przedstawienie dowodu wpłaty opłaty egzaminacyjnej. 15. Egzamin obejmuje sprawdzian: 1) umiejętności praktycznych, polegających na osobistym wykazaniu się posiadanymi umiejętnościami prowadzenia statku; 2) wiedzy teoretycznej Warunkiem zdania egzaminu jest zaliczenie z oceną pozytywną sprawdzianu z umiejętności praktycznych i sprawdzianu wiedzy teoretycznej. 2. Oceną pozytywną jest ocena od 3 do 5 (dostateczna, dobra, bardzo dobra), oceną negatywną jest ocena 2 (niedostateczna) Z przeprowadzonego egzaminu sporządza się protokół, który podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji egzaminacyjnej. 2. Do protokołu wpisuje się wyniki sprawdzianów egzaminu W przypadku niezaliczenia sprawdzianu umiejętności praktycznych lub sprawdzianu wiedzy teoretycznej można ponownie przystąpić do egzaminu, bez obowiązku powtórnego ukończenia szkolenia. 2. Egzamin jest powtarzany w całości. 3. Egzamin może być powtórzony tylko raz Opłata za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne patenty motorowodne i licencje: 1) sternika motorowodnego - wynosi 200 PLN, 2) starszego sternika motorowodnego - wynosi 300 PLN,

6 3) morskiego sternika motorowodny - wynosi 400 PLN, 4) kapitana motorowodnego - wynosi 500 PLN, 5) licencji uprawniającej do holowania narciarza wodnego i statków powietrznych - wynosi 300 PLN. 2. Opłata za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne stopnie: 1) żeglarza jachtowego - wynosi 200 PLN, 2) sternika jachtowego - wynosi 300 PLN, 3) kapitana jachtowego - wynosi 500 PLN. 3. Opłata za wydanie patentu - wynosi 50 PLN. 4. Uczniowie i studenci w wieku do 26 lat uiszczają opłaty, o których mowa w ust. 1 3, w wysokości 50 % Patenty i licencje wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność w zakresie przyznanych tymi przepisami uprawnień. 2. Patenty i licencje wydane na podstawie dotychczasowych przepisów mogą być wymienione bez konieczności odbycia szkolenia i zdania egzaminu na patenty i licencje określone w rozporządzeniu. 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) MINISTER SPORTU I TURYSTYKI 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sportu z dnia 9 czerwca 2006 r. w sprawie uprawiania żeglarstwa (Dz. U. Nr 105, poz. 712 i Nr 151, poz. 1088)

7 UZASADNIENIE Projekt rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki w sprawie prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania turystyki wodnej stanowi wykonanie upoważnienia zawartego w art. 37a ust. 14 ustawy z dnia 31 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.). Przepis art. 37a został dodany do tej ustawy przez ustawę o sporcie z dnia r. (Dz. U. Nr, poz. ). Tym samym niezbędne okazało się wydanie nowego aktu wykonawczego. Nadmienić należy, kwestie te regulowało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 września 1997 r. w sprawie uprawiania żeglarstwa (Dz. U. Nr 112, poz. 729), które jednak utraciło moc z dniem 30 listopada 2005 r. na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy o żegludze śródlądowej (Dz. U. Nr 85, poz. 726 i Nr 155, poz. 1298). W projekcie rozporządzenia uwzględnione zostały zmiany wynikające z treści art. 37a ust. 14 ustawy z dnia 31 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, który określa wymóg posiadania stosownego dokumentu wydanego przez właściwy polski związek sportowy w stosunku do uprawiających żeglarstwo na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika 10 kw. Tym samym żegluga na jednostkach mniejszych odbywać się może bez wymogu posiadania stosownego dokumentu (patentu). Przedmiotowy projekt opracowany został z uwzględnieniem specyfiki motorowodnej i żeglarskiej, zarówno w zróżnicowaniu patentów oraz licencji, jak i bezpiecznego uprawiania żeglarstwa. W celu rozdzielenia kompetencji pomiędzy dwa związki zajmujące się kwestiami regulowanymi w rozporządzeniu, a działającymi zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 stycznia 2001 r. w sprawie wykazu dyscyplin i dziedzin sportu, w których mogą działa polskie związki sportowe ( ) (Dz. U. Nr 8, poz. 67) uszczegółowiono użyte w art. 37a ustawy pojęcie właściwego polskiego związku sportowego w ten sposób, że w projekcie posłużono się określeniem polskiego związku sportowego działającego w dziedzinie sportu motorowodnego i narciarstwa wodnego, nazwanego w skrócie polskim związkiem motorowodnym i narciarstwa wodnego, a w przypadku uprawiania żeglarstwa polskim związkiem żeglarskim. W rozumieniu przedmiotowej ustawy prowadzenie statków o napędzie żaglowym (jachty żaglowe), o napędzie mechanicznym (jachty motorowe) oraz o napędzie innym niż żaglowy lub mechaniczny, przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji nazwane jest uprawianiem turystyki wodnej. Wymagania niezbędne do uzyskania dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień dotyczące wiedzy i umiejętności (art. 37a, ust. 14 pkt. 1) określone zostały w rozporządzeniu. Rozporządzenie określa zakres uprawnień do prowadzenia jachtów żaglowych albo motorowych, odpowiadających wymaganiom niezbędnym do uzyskania patentów lub licencji.

8 Regulacja uwzględnia w szczególności wymagania dotyczące wiedzy i umiejętności z zakresu uprawiania żeglarstwa. Egzamin na poszczególne rodzaje patentów przeprowadza polski związek motorowodny i narciarstwa wodnego albo polski związek żeglarski na wniosek organizacji żeglarskiej. Do wniosku organizacja dołącza system szkolenia zatwierdzony przez ministra właściwego spraw kultury fizycznej i sportu w celu opracowania właściwego zestawu zadań i pytań egzaminacyjnych. Regulacja ta jest konsekwencją rozwiązania przyjętego przez ustawodawcę. Wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne rodzaje patentów żeglarskich i motorowodnych oraz egzaminu uprawniającego do holowania narciarza, innego obiektu pływającego lub statków powietrznych oraz opłat za czynności związane z wydaniem dokumentu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa została uregulowana w rozdziale poświęconym temu zagadnieniu. Zgodnie z przepisami przejściowymi patenty i licencje wydane na podstawie obecnego rozporządzenia zachowują ważność. Projekt rozporządzenia nie zawiera przepisów technicznych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. nr 239, poz z późn. zm.) i w związku z tym nie podlega przedmiotowej notyfikacji.

9 OCENA SKUTKÓW REGULACJI (OSR) 1. Podmioty, na które oddziałuje projekt rozporządzenia. Zakres regulacji projektu rozporządzenia dotyczy osób uprawiających turystykę wodną oraz właściwych polskich związków sportowych oraz innych organizacji żeglarskich. 2. Konsultacje społeczne. Projekt rozporządzenia zostanie skierowany do konsultacji z: 1) Polskim Związkiem Żeglarskiego, 2) Polskim Związkiem Motorowodnym i Narciarstwa Wodnego. Ponadto, w celu umożliwienia zapoznania się z projektem rozporządzenia innym podmiotom społecznym, projekt rozporządzenia stosownie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 2005 roku o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414) zostanie opublikowany na stronie internetowej Ministerstwa Sportu i Turystyki oraz udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej. 3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych. Wejście w życie rozporządzenia nie spowoduje dodatkowych skutków dla budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego. 4. Wpływ regulacji na rynek pracy. Projektowana regulacja nie wpłynie na rynek pracy. 5. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość. Projekt rozporządzenia nie będzie miał wpływu na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość. 6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny. Projekt rozporządzenia nie będzie miał wpływu na sytuację i rozwój regionów. 7. Zgodność z prawem Unii Europejskiej. Projektowane rozporządzenie jest zgodne z przepisami prawa Unii Europejskiej.