Warszawa, dn rok. Szanowna Pani Ewa Kopacz Marszałek Sejmu RP

Transkrypt

1 Warszawa, dn rok Grupa Posłów na Sejm RP Klub Poselski Ruch Palikota Szanowna Pani Ewa Kopacz Marszałek Sejmu RP Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 Regulaminu Sejmu, niżej podpisani posłowie wnoszą projekt ustawy: - o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy upoważniamy posła Michała Kabacińskiego.

2 projekt Ustawa z dnia. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Art. 1. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: 1) W art. 28 ust. 2. otrzymuje brzmienie: 2. Leczenie substytucyjne może prowadzić zakład opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarska, w tym w ramach grupowej praktyki lekarskiej po uzyskaniu zezwolenia marszałka województwa, wydanego po uzyskaniu pozytywnej opinii dyrektora Biura odnośnie do spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7. 2) W art. 28 ust. 6. otrzymuje brzmienie: 6. Zezwolenie na leczenie substytucyjne cofa się, gdy zakład opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarska, w tym w ramach grupowej praktyki lekarskiej przestał spełniać warunki stanowiące podstawę wydania zezwolenia. 3) W art. 28 ust. 6b otrzymuje brzmienie: 6b. Zakład opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarska, w tym w ramach grupowej praktyki lekarskiej prowadzący leczenie substytucyjne jest obowiązany do niezwłocznego przekazywania Biuru informacji o zakwalifikowaniu, wyłączeniu lub zakończeniu udziału pacjenta w programie realizującym takie leczenie. 4) W art.28. ust. 7. otrzymuje brzmienie: 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postepowania przy leczeniu substytucyjnym, szczegółowe warunki, jakie powinien spełniać zakład opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarska, w tym w ramach grupowej praktyki lekarskiej prowadzący leczenie substytucyjne, oraz szczegółowy sposób gromadzenia, przechowywania i przekazywania informacji, o których mowa w ust. 6b, mając na względzie dobro osób uzależnionych, w tym potrzebę zachowania anonimowości osób umieszczanych w Centralnym Wykazie Osób Objętych Leczeniem Substytucyjnym. 5) W art. 45 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

3 4. Uprawa konopi innych niż wymienione w ust. 3 jest zabroniona, z wyjątkiem uprawy określonej w art. 45a. 2) Po art. 45 dodaje się art. 45a w brzmieniu: art. 45a. 1. Grupa co najmniej pięciu pełnoletnich osób może wystąpić z wnioskiem o zarejestrowanie klubu konopnego. 2. W ramach zarejestrowanego klubu konopnego możliwa jest uprawa konopi innych niż włókniste prowadzona wyłącznie w ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek członków klubu, na określonej powierzchni w siedzibie klubu konopnego. 3. Konsumpcja środków odurzających lub substancji psychotropowych wytworzonych z upraw, o których mowa w ust. 2 w ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek członków klubu jest możliwa wyłącznie w siedzibie klubu. 4. Członkami klubu konopnego mogą być wyłącznie osoby pełnoletnie. 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe wymogi dotyczące rejestracji oraz funkcjonowania klubu konopnego, dotyczące w szczególności: 1) warunków technicznych siedziby klubu konopnego, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia pomieszczenia przed kradzieżą oraz dostępem dla osób trzecich; 2) warunki dotyczące statutu klubu konopnego; 3) ilość środków odurzających i substancji psychotropowych wytworzonych z upraw, o których mowa w ust. 2, które należy uznać za nieznaczne i przeznaczone na własny użytek; 4) ilość konopi innych niż włókniste, którą należy uznać za nieznaczną i przeznaczoną na własny użytek; 5) zasady kontroli funkcjonowania klubu konopnego. 6. Rejestracji klubu konopnego dokonuje wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce siedziby klubu konopnego, po stwierdzeniu spełnienia przez wnioskodawców wymogów określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust Rejestracji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się, w drodze decyzji, na wniosek zawierający: 1) imię, nazwisko, określenie miejsca zamieszkania i adres wnioskodawców; 2) informację o siedzibie klubu konopnego oraz powierzchni uprawy. 8. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) przed zarejestrowaniem klubu konopnego może dokonać kontrolnego sprawdzenia faktów podanych we wniosku o rejestrację klubu konopnego zezwolenia w celu stwierdzenia, czy podmiot spełnia warunki określone w ustawie oraz w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5.

4 9. Wniosek o rejestrację klubu konopnego powinien zawierać: 1) oświadczenie wnioskodawców, że dysponuje pomieszczeniem zabezpieczonym przed kradzieżą uprawy; 2) oświadczenie wnioskodawców, że nie byli karani za popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 53 do art. 60 z wyjątkiem art ustawy10. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) odmawia rejestracji klubu konopnego, jeżeli wnioskodawcy nie dają rękojmi należytego zabezpieczenia zbioru z upraw przed wykorzystaniem do celów innych niż określone w ustawie, a w szczególności: 1) nie dysponują pomieszczeniem zabezpieczonym przed kradzieżą 2) byli karani za popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, o których mowa w rozdziale Klub konopny zostaje wyrejestrowany z urzędu w razie naruszenia warunków prowadzenia działalności określonych w ustawie lub w rozporządzeniu, o którym mowa w ust Wójt (burmistrz, prezydent miasta) prowadzi rejestr klubów konopnych. 13. Minister Sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia zasady prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust 10. 3) W art. 62a dodaję się ust. 1 w brzmieniu: 1) Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określą w drodze rozporządzenia ilości wybranych środków odurzających i substancji psychotropowych, które należy uznać za nieznaczne i przeznaczone na własny użytek. 6) w art. 63 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopie, z wyjątkiem uprawy określonej w art. 45a, konopi włóknistych, lub krzew koki, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 7) art. 65 otrzymuje brzmienie: Art. 65. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak niskomorfinowy lub konopie włókniste, z wyjątkiem uprawy określonej w art. 45a, podlega karze grzywny. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Uzasadnienie

5 1) Konieczność zmian Doświadczenia związane z prowadzoną od blisko dwudziestu lat w Polsce polityką antynarkotykową pokazują jednoznacznie, iż nie zdała ona egzaminu. Obowiązująca ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii nakłada surowe sankcje karne za posiadanie oraz uprawę środków odurzających bez względu na ich wielkość, przez co praktycznie po jednej stronie stawia ofiarę i prześladowcę, konsumenta narkotyku i dilera. Polityka represji wobec posiadania tzw. miękkich narkotyków, a w szczególności marihuany doprowadziła w ciągu kilkunastu lat do skazania blisko 400 tys. osób za posiadanie narkotyków. Natomiast nie zmniejszyła w znaczącym wymiarze problemu narkomanii, a w szczególności czarnego rynku narkotyków. W związku z tym racjonalne jest poszukiwanie rozwiązań alternatywnych, w duchu bardziej liberalnym. Konieczne jest zatem stopniowe odstąpienie od kryminalizacji, oraz stygmatyzacji osób przyjmujących narkotyki, ale niewyrządzających krzywdy innym". Politykę kar powinno zastąpić bardziej humanitarne podejście do uzależnionych, którzy powinni być traktowani jak pacjenci, a nie jak przestępcy. Nadmierna restrykcyjność obecnego prawa jest szczególnie widoczna w odniesieniu do marihuany. Środek ten, według wielu badań, ma łagodne i przewidywalne działanie, a także wykazuje właściwości medyczne. Pomimo to jego posiadanie czy uprawa podlega ustawowym sankcjom karnym. Jako swoistą hipokryzję ustawodawcy można potraktować fakt, iż penalizuje on marihuanę, a nie stosuje żadnych ograniczeń wobec alkoholu, który to jako używka jest często dużo bardziej szkodliwy- i to zarówno zdrowotnie, jak i społecznieniż marihuana. Niemożliwe jest zatem całkowite wykluczenie konsumpcji marihuany, należy położyć nacisk na takie działania, które zmniejszą skalę nadużywania (używania szkodliwego) i zminimalizują szkody zdrowotne związane z konsumpcją. Codziennie miliony ludzi kupują marihuanę z niewiadomych źródeł, najczęściej przestępczych. Społeczne i ekonomiczne konsekwencje takiego stanu rzeczy mają liczne tragiczne skutki.

6 Projekt ustawy zakłada kompleksową zmianę dotychczasowej polityki narkotykowej, przede wszystkim poprzez zalegalizowanie uprawy i konsumpcji konopi innych niż włókniste w specjalnie w tym celu utworzonych tzw. klubach konopnych. 2) Założenia zmian a) Kluby konopne Podstawową zmianą zaproponowaną przez projekt jest umożliwienie legalnej uprawy i konsumpcji marihuany na własny użytek w ramach tzw. klubów konopnych przez ich pełnoletnich członków. Na podstawie projektowanych przepisów, grupa pełnoletnich osób będzie mogła utworzyć, po zarejestrowaniu- klub konopny. Klub taki będzie stanowił swoistą spółdzielnie, w ramach którego członkowie będą mogli uprawiać, posiadać i konsumować- na własny użytek konopie (na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą). Jednocześnie uprawa i konsumpcja byłaby możliwa jedynie w przystosowanej do tego celu siedzibie klubu, spełniającej warunki określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości. Rejestracji Klubu konopnego dokonywałby wójt/burmistrz/prezydent miasta, po stwierdzeniu spełnienia przez założycieli klubu warunków określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości, dotyczących w szczególności właściwości technicznych lokalu Klubu. Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia określi warunki niezbędne do uzyskania zezwolenie, a także zasady funkcjonowania klubów, tj. m.in. formy kontroli porządkowej działania Klubu, ustalenie warunków lokalu (odległość od szkół, zabezpieczenie dostępu), ustalenie dopuszczalnych rozmiarów i warunków uprawy konopi, posiadania i konsumpcji). Wójt (burmistrz, prezydent miasta) przed zarejestrowaniem klubu konopnego będzie mógł dokonać kontrolnego sprawdzenia faktów podanych we wniosku o rejestrację klubu konopnego zezwolenia w celu stwierdzenia, czy podmiot spełnia warunki określone w ustawie oraz w rozporządzeniu. Ponadto (burmistrz, prezydent miasta) będzie mógł odmówić rejestracji klubu konopnego, jeżeli wnioskodawca nie da rękojmi należytego zabezpieczenia zbioru z upraw przed wykorzystaniem do celów innych niż określone w ustawie, a w szczególności nie będzie dysponować pomieszczeniem zabezpieczonym przed kradzieżą, lub był karany za przestępstwa i wykroczenia ustawowe, określone w rozdziale 7 ustawy. Klub konopny zostanie wyrejestrowany z urzędu w razie naruszenia warunków prowadzenia działalności określonych w ustawie lub w rozporządzeniu

7 Obecnie Kluby Konopne istnieją już w Hiszpanii i Belgii, w ich ramach członkowie na własny użytek wspólnie uprawiają konopie i dzielą między siebie zbiory. Kluby Konopne umożliwiają przede wszystkim kontrolowaną i bezpieczną uprawę i konsumpcje marihuany. Organy państwowe będą mogły bowiem ustalać w drodze rozporządzenia oraz kontrolować kluby od zasiewu po konsumpcję. Instytucja Klubów Konopnych stanowić będzie mocne uderzenie w nielegalny rynek dominujący obecnie w handlu marihuaną. Jednocześnie umożliwi kontrolę nad jakością uprawianych roślin oraz ich bezpieczeństwa dla użytkowników. Rozwiązanie w postaci utworzenia klubu konopnego- swoistej grupy samopomocy w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych i społecznych związanych z niekontrolowaną konsumpcją marihuany przyczyni się także do ograniczenia szkód zdrowotnych i społecznych związanych z uzależnieniami. b) Doprecyzowanie własnego użytku Projekt zakłada również wprowadzenie delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia definiującego znaczenie terminu środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek oskarżonego. Taka forma definicji ilości środków odurzających na własny użytek jest stosowana w wielu krajach UE i umożliwia wyeliminowanie uznaniowości przez organy ścigania, która jest szczególnie niewskazana w regulacjach o charakterze prawnokarnym. c) Zmiany w zasadach prowadzenia leczenia substytucyjnego Projekt zakłada również przeprowadzenie zmiany w dotychczasowej regulacji dotyczącej prowadzenia leczenia substytucyjnego. Praktyka pokazała, iż dotychczasowe unormowanie w tym zakresie nie spełniają swoich zadań i wymagają istotnej zmiany. Zgodnie z proponowanymi zmianami, leczenie substytucyjne będzie mógł prowadzić zakład opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarską, w tym ramach grupowej praktyki lekarskiej po uzyskaniu zezwolenia marszałka województwa, wydanego po uzyskaniu pozytywnej opinii dyrektora Biura. Zezwolenie na leczenie substytucyjne zostanie cofnięte, gdy zakład opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarską, w tym w ramach grupowej praktyki lekarskiej przestanie spełniać warunki stanowiące podstawę wydania zezwolenia. Zakład

8 opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarską, w tym w ramach grupowej praktyki lekarskiej prowadzący leczenie substytucyjne zostanie również obowiązany do niezwłocznego przekazywania Biuru informacji o zakwalifikowaniu, wyłączeniu lub zakończeniu udziału pacjenta w programie realizującym takie leczenie. Projekt ustawy przewiduje ponadto wprowadzenie delegacji dla Ministra właściwego do spraw zdrowia do określenia, w drodze rozporządzenia, szczegółowego trybu postępowania przy leczeniu substytucyjnym, szczegółowych warunków, jakie powinien spełniać zakład opieki zdrowotnej lub lekarz psychiatra wykonujący praktykę lekarską, w tym w ramach grupowej praktyki lekarskiej prowadzący leczenie substytucyjne. Proponowane zmiany w istotny sposób poszerzą dostępność do leczenia substytucyjnego oraz wpłyną na zmniejszenie kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych w ramach leczenia substytucyjnego. 3) Skutki ustawy Projekt ustawy zostanie poddany konsultacjom społecznym z przedmiotowymi organizacjami społecznymi. Projekt niniejszy nie powoduje negatywnych skutków społecznych i ekonomicznych. Projekt niniejszy nie jest sprzeczny z Prawem Unii Europejskiej.