Zasady oceniania. Ocena dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra

Transkrypt

1 I Zasady ogólne: 1. Na podstawowym poziomie wymagań uczeń powinien wykonać zadania obowiązkowe (łatwe - na stopień dostateczny, i bardzo łatwe - na stopień dopuszczający); niektóre czynności ucznia mogą być wspomagane przez nauczyciela (np. wykonywanie doświadczeń, rozwiązywanie problemów, przy czym na stopień dostateczny uczeń wykonuje je pod kierunkiem nauczyciela, na stopień dopuszczający - przy pomocy nauczyciela lub innych uczniów). 2. Czynności wymagane na poziomach wymagań wyższych niż poziom podstawowy uczeń powinien wykonać samodzielnie (na stopień dobry - niekiedy może jeszcze korzystać z niewielkiego wsparcia nauczyciela). 3. W przypadku wymagań na stopnie wyższe niż dostateczny uczeń wykonuje zadania dodatkowe (na stopień dobry - umiarkowanie trudne, na stopień bardzo dobry - trudne). 4. Wymagania umożliwiające uzyskanie stopnia celującego obejmują wymagania na stopień bardzo dobry, a ponadto uczeń jest twórczy, rozwiązuje zadania problemowe w sposób niekonwencjonalny, potrafi dokonać syntezy wiedzy i na tej podstawie sformułować hipotezy badawcze oraz zaproponować sposób ich weryfikacji, samodzielnie prowadzi badania o charakterze naukowym, z własnej inicjatywy pogłębia swoją wiedzę, korzystając z różnych źródeł, poszukuje zastosowań wiedzy w praktyce, dzieli się swoją wiedzą z innymi uczniami, osiąga sukcesy w konkursach pozaszkolnych. Wymagania ogólne - uczeń: wykorzystuje wielkości fizyczne do opisu poznanych zjawisk lub rozwiązania prostych zadań obliczeniowych, przeprowadza doświadczenia i wyciąga wnioski z otrzymanych wyników, wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą poznanych praw i zależności fizycznych, posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych). Ponadto uczeń: wykorzystuje narzędzia matematyki oraz formułuje sądy oparte na rozumowaniu matematycznym, wykorzystuje wiedzę o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody, wyszukuje, selekcjonuje i krytycznie analizuje informacje, potrafi pracować w zespole. Szczegółowe wymagania edukacyjne: 1. Dynamika dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra R treści nadprogramowe Uczeń: Uczeń: Uczeń: Uczeń: dokonuje pomiaru siły za pomocą wyjaśnia pojęcie siły wypadkowej, podaje szacuje rząd wielkości spodziewanego wyznacza kierunek i zwrot wypadkowej siłomierza przykłady wyniku pomiaru siły sił działających wzdłuż różnych prostych posługuje się symbolem siły i jej jednostką wyznacza doświadczalnie wypadkową przedstawia graficznie wypadkową sił przewiduje i wyjaśnia skutki oddziaływań w układzie SI dwóch sił działających wzdłuż tej samej działających wzdłuż tej samej prostej na przykładach innych niż poznane na odróżnia statyczne i dynamiczne skutki prostej przewiduje i nazywa skutki opisanych lekcji oddziaływań, podaje przykłady skutków podaje cechy wypadkowej sił działających oddziaływań wyjaśnia na przykładach, kiedy tarcie oddziaływań w życiu codziennym wzdłuż tej samej prostej planuje i przeprowadza doświadczenia i inne opory ruchu są pożyteczne, a kiedy bada doświadczalnie dynamiczne skutki posługuje się pojęciem niepewności związane z badaniem, od czego zależy niepożądane oddziaływań ciał pomiarowej tarcie, i obrazujące sposoby zmniejszania przedstawia i analizuje siły działające na posługuje się pojęciami: tarcia, oporu zapisuje wynik pomiaru jako przybliżony lub zwiększania tarcia opadającego spadochroniarza

2 dopuszczająca dostateczna dobra powietrza (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) rozróżnia tarcie statyczne i kinetyczne, przelicza wielokrotności wnioskuje na podstawie obserwacji, że wskazuje odpowiednie przykłady i podwielokrotności (przedrostki: mili-, zmiana prędkości ciała może nastąpić rysuje siły działające na klocek wprawiany centy-, kilo-, mega-); przelicza jednostki wskutek jego oddziaływania z innymi w ruch (lub poruszający się) czasu (sekunda, minuta, godzina) ciałami wykazuje doświadczalnie istnienie rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą opisuje przebieg i wynik doświadczenia bezwładności ciała, opisuje przebieg na podstawie danych z tabeli; wskazuje (badanie dynamicznych skutków i wynik przeprowadzonego wielkość maksymalną i minimalną oddziaływań, badanie, od czego zależy doświadczenia, wyciąga wniosek rozróżnia siły akcji i siły reakcji tarcie, badanie zależności wartości i wykonuje schematyczny rysunek przyspieszenia ruchu ciała pod działaniem obrazujący układ doświadczalny niezrównoważonej siły od wartości przeprowadza doświadczenia związane działającej siły i masy ciała, badanie z badaniem zależności wartości swobodnego spadania ciał, badanie sił przyspieszenia ruchu ciała pod działaniem akcji i reakcji), wyciąga wnioski, wyjaśnia niezrównoważonej siły od wartości rolę użytych przyrządów i wykonuje działającej siły i masy ciała (m.in. wybiera schematyczny rysunek obrazujący układ właściwe narzędzia pomiaru; mierzy: czas, doświadczalny długość i siłę grawitacji, zapisuje wyniki opisuje wpływ oporów ruchu na pomiarów w formie tabeli, analizuje poruszające się ciała wyniki, wyciąga wnioski) oraz związane wymienia sposoby zmniejszania lub z badaniem swobodnego spadania ciał zwiększania tarcia wskazuje przyczyny niepewności formułuje I zasadę dynamiki Newtona pomiarowych, posługuje się pojęciem opisuje zachowanie się ciał na podstawie niepewności pomiarowej I zasady dynamiki Newtona opisuje zachowanie się ciał na podstawie II posługuje się pojęciem przyspieszenia do zasady dynamiki Newtona opisu ruchu prostoliniowego jednostajnie rozwiązuje umiarkowanie trudne zadania przyspieszonego oraz pojęciami siły obliczeniowe, stosując do obliczeń ciężkości i przyspieszenia ziemskiego związek między masą ciała, rozpoznaje zależność proporcjonalną na przyspieszeniem i siłą oraz posługując się podstawie wyników pomiarów zapisanych pojęciem przyspieszenia w tabeli, posługuje się proporcjonalnością planuje i przeprowadza doświadczenie prostą wykazujące istnienie sił akcji i reakcji; formułuje treść II zasady dynamiki zapisuje wyniki pomiarów, analizuje je Newtona; definiuje jednostki siły i wyciąga wniosek w układzie SI (1 N) opisuje wzajemne oddziaływanie ciał, rozwiązuje proste zadania obliczeniowe, posługując się III zasadą dynamiki stosując do obliczeń związek między masą Newtona ciała, przyspieszeniem i siłą; rozróżnia opisuje zjawisko odrzutu i jego wielkości dane i szukane zastosowanie w technice bardzo dobra planuje doświadczenia związane z badaniem zależności wartości przyspieszenia ruchu ciała pod działaniem niezrównoważonej siły od wartości działającej siły i masy ciała (m.in. formułuje pytania badawcze i przewiduje wyniki doświadczenia, wskazuje czynniki istotne i nieistotne, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku pomiaru czasu i siły) oraz związane z badaniem swobodnego spadania ciał R wykorzystuje wiedzę naukową do przedstawienia i uzasadnienia różnic ciężaru ciała w różnych punktach kuli ziemskiej rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe, stosując do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą oraz wzór na przyspieszenie i odczytuje dane z wykresu prędkości od czasu demonstruje zjawisko odrzutu poszukuje, selekcjonuje i wykorzystuje wiedzę naukową do przedstawienia przykładów wykorzystania zasady odrzutu w przyrodzie i w technice R rozwiązuje zadania obliczeniowe z zastosowaniem zasady zachowania pędu

3 dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra podaje przykłady sił akcji i sił reakcji formułuje treść III zasady dynamiki Newtona R posługuje się pojęciem pędu i jego jednostką w układzie SI R formułuje treść zasady zachowania pędu R stosuje zasadę zachowania pędu w prostych przykładach

4 2. Praca, moc, energia R treści nadprogramowe dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra Uczeń: Uczeń: Uczeń: Uczeń: posługuje się pojęciem energii, podaje posługuje się pojęciami pracy i mocy oraz wyjaśnia na przykładach, kiedy mimo R planuje doświadczenie związane przykłady różnych jej form ich jednostkami w układzie SI działania na ciało siły praca jest równa z badaniem zależności wartości siły odróżnia pracę w sensie fizycznym od interpretuje moc urządzenia o wartości zeru pracy w języku potocznym, wskazuje 1 W R powodującej przemieszczenie opisuje przebieg i wynik doświadczenia w otoczeniu przykłady wykonania pracy R obciążnika na sprężynie od wartości jego rozpoznaje zależność proporcjonalną (wyznaczenie pracy), wyjaśnia rolę przemieszczenia, szacuje rząd wielkości mechanicznej (rosnącą) na podstawie danych z tabeli lub użytych przyrządów i wykonuje spodziewanego wyniku pomiaru siły rozróżnia pojęcia: praca i moc na podstawie wykresu, wskazuje wielkość schematyczny rysunek obrazujący układ grawitacji działającej na obciążnik, porównuje moc różnych urządzeń maksymalną i minimalną, posługuje się doświadczalny posługuje się pojęciem energii proporcjonalnością prostą R wybiera właściwe narzędzia pomiaru; sporządza wykres na podstawie wyników mierzy: długość i siłę grawitacji mechanicznej, wyjaśnia na przykładach, R zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia pomiarów zapisanych w tabeli (oznaczenie R rozwiązuje złożone zadania kiedy ciało ma energię mechaniczną jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 wielkości i skali na osiach), odczytuje obliczeniowe dotyczące pracy i mocy, posługuje się pojęciem energii cyfr znaczących), posługuje się pojęciem dane z wykresu wykorzystując geometryczną potencjalnej grawitacji (ciężkości) niepewności pomiarowej posługuje się informacjami pochodzącymi interpretację pracy posługuje się pojęciem energii rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z analizy przeczytanych tekstów (w tym posługuje się pojęciem energii kinetycznej, wskazuje przykłady ciał dotyczące pracy mechanicznej i mocy, popularnonaukowych, z Internetu), potencjalnej sprężystości mających energię kinetyczną, odróżnia rozróżnia wielkości dane i szukane, dotyczących mocy różnych urządzeń oraz wykorzystuje związek między energię kinetyczną od innych form energii przelicza wielokrotności życia i dorobku Jamesa Prescotta Joule'a przyrostem energii i pracą oraz zależność podaje przykłady przemian energii i podwielokrotności (przedrostki: mili-, opisuje związek pracy wykonanej podczas opisującą energię potencjalną ciężkości i (przekształcania i przekazywania) centy-, kilo-, mega-), szacuje rząd podnoszenia ciała na określoną wysokość zależność opisującą energię kinetyczną wymienia rodzaje maszyn prostych, wielkości spodziewanego wyniku i na tej (zmiany wysokości) ze zmianą energii do rozwiązywania zadań złożonych wskazuje odpowiednie przykłady podstawie ocenia wynik obliczeń potencjalnej ciała i nietypowych, szacuje rząd wielkości bada doświadczalnie, kiedy blok planuje i wykonuje doświadczenia stosuje zależność między energią spodziewanego wyniku i ocenia na tej nieruchomy jest w równowadze związane z badaniem, od czego zależy kinetyczną ciała, jego masą i prędkością podstawie wartości obliczanych opisuje przebieg i wynik energia potencjalna ciężkości, przewiduje do porównania energii kinetycznej ciał wielkości fizycznych, zapisuje wynik przeprowadzonego (prostego) wyniki i teoretycznie je uzasadnia, opisuje związek pracy wykonanej podczas obliczenia fizycznego jako przybliżony doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych wyciąga wnioski z doświadczeń zmiany prędkości ciała ze zmianą energii (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) przyrządów i wykonuje schematyczny stosuje zależność między energią kinetycznej ciała posługuje się informacjami pochodzącymi rysunek obrazujący prosty układ potencjalną ciężkości, masą i wysokością, formułuje zasadę zachowania energii z analizy przeczytanych tekstów (w tym doświadczalny na której ciało się znajduje, do mechanicznej, posługując się pojęciem popularnonaukowych, z Internetu), porównywania energii potencjalnej ciał układu izolowanego dotyczących praktycznego wykorzystania wykorzystuje związek między przyrostem wykorzystuje zasadę zachowania energii wzajemnej zamiany energii potencjalnej energii i pracą i zależnością opisującą mechanicznej do rozwiązywania prostych i kinetycznej energię potencjalną ciężkości oraz związek zadań obliczeniowych, rozróżnia wykorzystuje zasadę zachowania między przyrostem energii kinetycznej i wielkości dane i szukane, przelicza energii mechanicznej do rozwiązywania

5 dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra pracą do rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych bada doświadczalnie, od czego zależy energia kinetyczna ciała, przewiduje wyniki i teoretycznie je uzasadnia, wykonuje pomiary, wyciąga wnioski, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny opisuje na przykładach przemiany energii, stosując zasadę zachowania energii posługuje się pojęciem energii mechanicznej jako sumy energii kinetycznej i potencjalnej stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do opisu jej przemian, np. analizując przemiany energii podczas swobodnego spadania ciała bada doświadczalnie, kiedy dźwignia dwustronna jest w równowadze: wykonuje pomiary, wyciąga wniosek, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny formułuje warunek równowagi dźwigni dwustronnej wyjaśnia zasadę działania dźwigni dwustronnej, wykonując odpowiedni schematyczny rysunek wyznacza masę ciała za pomocą dźwigni dwustronnej, innego ciała o znanej masie i linijki: mierzy długość, zapisuje wyniki pomiarów stosuje warunek równowagi dźwigni dwustronnej do bloku nieruchomego i kołowrotu wykorzystuje warunek równowagi dźwigni dwustronnej do rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych wielokrotności i podwielokrotności, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) planuje doświadczenie związane z wyznaczeniem masy ciała za pomocą dźwigni dwustronnej: wybiera właściwe narzędzia pomiaru, przewiduje wyniki i teoretycznie je uzasadnia, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku pomiaru masy danego ciała wyjaśnia zasadę działania bloku nieruchomego i kołowrotu, wykonuje odpowiedni schematyczny rysunek wykorzystuje warunek równowagi dźwigni dwustronnej do rozwiązywania zadań złożonych i nietypowych wskazuje maszyny proste w różnych urządzeniach, posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych, z Internetu), dotyczących praktycznego wykorzystania dźwigni dwustronnych jako elementów konstrukcyjnych różnych narzędzi i jako części maszyn złożonych zadań, np. dotyczących przemian energii ciała rzuconego pionowo R wyjaśnia i demonstruje zasadę działania dźwigni jednostronnej, bloku ruchomego i równi pochyłej, formułuje warunki równowagi i wskazuje przykłady wykorzystania R projektuje i wykonuje model maszyny prostej R posługuje się pojęciem sprawności urządzeń (maszyn), rozwiązuje zadania z zastosowaniem wzoru na sprawność

6 3. Termodynamika Zasady oceniania dopuszczająca dostateczna dobra Uczeń: Uczeń: Uczeń: wykorzystuje pojęcie energii i wymienia posługuje się pojęciami pracy, ciepła wskazuje inne niż poznane na lekcji różne formy energii i energii wewnętrznej, podaje ich przykłady z życia codziennego, w których wskazuje w otoczeniu przykłady zmiany jednostki w układzie SI wykonywaniu pracy towarzyszy efekt energii wewnętrznej spowodowane opisuje wyniki obserwacji i doświadczeń cieplny wykonaniem pracy związanych ze zmianą energii planuje i przeprowadza doświadczenie rozróżnia pojęcia: ciepło i temperatura wewnętrznej spowodowaną wykonaniem związane z badaniem zmiany energii planuje pomiar temperatury, wybiera pracy lub przekazaniem ciepła, wyciąga wewnętrznej spowodowanej wykonaniem właściwy termometr, mierzy temperaturę wnioski pracy lub przepływem ciepła, wskazuje wskazuje w otoczeniu przykłady zmiany analizuje jakościowo zmiany energii czynniki istotne i nieistotne dla wyniku energii wewnętrznej spowodowanej wewnętrznej spowodowane wykonaniem doświadczenia przekazaniem (wymianą) ciepła, podaje pracy i przepływem ciepła wyjaśnia związek między energią warunek przepływu ciepła wyjaśnia, czym różnią się ciepło kinetyczną cząsteczek a temperaturą rozróżnia przewodniki ciepła i izolatory, i temperatura odróżnia skale temperatur: Celsjusza wskazuje przykłady ich wykorzystania wyjaśnia przepływ ciepła w zjawisku i Kelvina, posługuje się nimi w życiu codziennym przewodnictwa cieplnego oraz rolę wykorzystuje związki E w = W i E w = Q R odczytuje dane z tabeli porównuje izolacji cieplnej oraz I zasadę termodynamiki przyrosty długości ciał stałych formułuje I zasadę termodynamiki do rozwiązywania prostych zadań wykonanych z różnych substancji wymienia sposoby przekazywania energii związanych ze zmianą energii i przyrosty objętości różnych cieczy przy wewnętrznej, podaje przykłady wewnętrznej jednakowym wzroście temperatury R planuje i przeprowadza doświadczenia opisuje ruch cieczy i gazów w zjawisku R wymienia termometr cieczowy jako związane z badaniem zjawiska przykład praktycznego zastosowania rozszerzalności cieplnej ciał stałych, konwekcji R wyjaśnia, dlaczego ciała zwiększają zjawiska rozszerzalności cieplnej cieczy cieczy i gazów, opisuje wyniki obserwacji objętość ze wzrostem temperatury opisuje przebieg i wynik doświadczenia, i wyciąga wnioski R opisuje znaczenie zjawiska wyjaśnia rolę użytych przyrządów, R na podstawie obserwacji i wyników rozszerzalności posługuje się proporcjonalnością prostą doświadczeń opisuje zmiany objętości cieplnej ciał w przyrodzie i technice posługuje się tabelami wielkości ciał stałych, cieczy i gazów pod wpływem R przedstawia budowę i zasadę działania fizycznych w celu odszukania ciepła ogrzewania różnych rodzajów termometrów właściwego, porównuje wartości ciepła R rozróżnia rozszerzalność liniową ciał planuje doświadczenie związane z właściwego różnych substancji stałych i rozszerzalność objętościową badaniem zależności ilości ciepła rozróżnia zjawiska: topnienia, R wyjaśnia na przykładach, w jakim celu potrzebnego do ogrzania ciała od krzepnięcia, parowania, skraplania, stosuje się przerwy dylatacyjne przyrostu temperatury i masy wrzenia, sublimacji, resublimacji, R rozróżnia rodzaje termometrów, ogrzewanego ciała oraz z wyznaczeniem wskazuje przykłady tych zjawisk wskazuje przykłady ich zastosowania ciepła właściwego wody za pomocą w otoczeniu przeprowadza doświadczenie związane czajnika elektrycznego lub grzałki o R treści nadprogramowe Bardzo dobra Uczeń: R przedstawia zasadę działania silnika wysokoprężnego, demonstruje to na modelu tego silnika, opisuje działanie innych silników cieplnych i podaje przykłady ich zastosowania posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych), dotyczących historii udoskonalania (ewolucji) silników cieplnych i tzw. perpetuum mobile (R) oraz na temat wykorzystania (w przyrodzie i w życiu codziennym) przewodnictwa cieplnego (przewodników i izolatorów ciepła), zjawiska konwekcji (np. prądy konwekcyjne) oraz promieniowania słonecznego (np. kolektory słoneczne) R opisuje zjawisko anomalnej rozszerzalności wody R wyjaśnia znaczenie zjawiska anomalnej rozszerzalności wody w przyrodzie R projektuje i przeprowadza doświadczenia prowadzące do wyznaczenia ciepła właściwego danej substancji, opisuje doświadczenie Joule'a wykorzystuje wzory na ciepło właściwe Q R c i bilans cieplny m T do rozwiązywania złożonych zadań obliczeniowych wyjaśnia, co dzieje się z energią pobieraną (lub oddawaną) przez mieszaninę substancji w stanie stałym i ciekłym (np. wody i lodu) podczas topnienia (lub krzepnięcia) w stałej temperaturze,

7 dopuszczająca dostateczna dobra Bardzo dobra wyznacza temperaturę topnienia i wrzenia wybranej substancji; mierzy czas, masę i temperaturę, zapisuje wyniki pomiarów w formie tabeli jako przybliżone (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) analizuje tabele temperatury topnienia i wrzenia substancji, posługuje się tabelami wielkości fizycznych w celu odszukania ciepła topnienia i ciepła parowania, porównuje te wartości dla różnych substancji z badaniem zależności ilości ciepła potrzebnego do ogrzania wody od przyrostu temperatury i masy ogrzewanej wody, wyznacza ciepło właściwe wody za pomocą czajnika elektrycznego lub grzałki o znanej mocy (przy założeniu braku strat), odczytuje moc czajnika lub grzałki, mierzy czas, masę i temperaturę, zapisuje wyniki i dane w formie tabeli zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących), posługuje się niepewnością pomiarową posługuje się pojęciem ciepła właściwego, interpretuje jego jednostkę w układzie SI posługuje się kalorymetrem, przedstawia jego budowę, wskazuje analogię do termosu i wyjaśnia rolę izolacji cieplnej opisuje na przykładach zjawiska topnienia, krzepnięcia, parowania (wrzenia), skraplania, sublimacji i resublimacji opisuje przebieg i wynik doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej posługuje się pojęciami: ciepło topnienia i ciepło krzepnięcia oraz ciepło parowania i ciepło skraplania, interpretuje ich jednostki w układzie SI rozwiązuje proste zadania obliczeniowe związane ze zmianami stanu skupienia ciał, rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, podaje wynik obliczenia jako przybliżony znanej mocy (przy założeniu braku strat), wybiera właściwe narzędzia pomiaru, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku analizuje dane w tabeli porównuje wartości ciepła właściwego wybranych substancji, interpretuje te wartości, w szczególności dla wody wykorzystuje zależność Q = c m T do rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych, rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności wyszukuje informacje dotyczące wykorzystania w przyrodzie dużej wartości ciepła właściwego wody (związek z klimatem) i korzysta z nich planuje doświadczenie związane z badaniem zjawisk topnienia, krzepnięcia, parowania i skraplania, wybiera właściwe narzędzia pomiaru, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku pomiaru sporządza wykres zależności temperatury od czasu ogrzewania (oziębiania) dla zjawisk: topnienia, krzepnięcia, na podstawie danych z tabeli (oznaczenie wielkości i skali na osiach); odczytuje dane z wykresu posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych), dotyczących zmian stanu skupienia wody w przyrodzie (związek z klimatem) analizuje zmiany energii wewnętrznej R wykorzystuje wzór na ciepło przemiany Q i c p Q fazowej c t m m do rozwiązywania zadań obliczeniowych wymagających zastosowania bilansu cieplnego

8 Sposoby sprawdzania osiągnięć edukacyjnych ucznia: 1. odpowiedź (waga 1), materiał obowiązujący to 3 godziny lekcyjne. 2. kartkówka (waga 2), materiał obowiązujący to 3 godziny lekcyjne; może być niezapowiedziana. 3. sprawdzian (waga 3), materiał obowiązujący to dział tematyczny; zapowiedziany z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem. 4. zadanie domowe (waga 1). 5. dodatkowe wykonywanie doświadczeń (2). Prace pisemne oceniane są według następującej skali procentowej: 0-29 % - niedostateczny, 30 49% - dopuszczający, % - dostateczny, % - dobry, 90-98% - bardzo dobry, % - celujący. Śródroczne i roczne oceny klasyfikacyjne z obowiązujących zajęć edukacyjnych ustala się na podstawie średniej ważonej ocen bieżących według następującej skali: 1) celujący 5,51 6,00 2) bardzo dobry 4,51 5,5 3) dobry 3,51 4,5 4) dostateczny 2,51 3,50 5) dopuszczający 1,51 2,50 6) niedostateczny 0-1,50. Sposoby poprawiania osiągnięć edukacyjnych ucznia: Uczeń może poprawić ocenę ze sprawdzianu lub zapowiedzianej kartkówki(napisać je ponownie) w ciągu dwóch kolejnych terminów konsultacji od otrzymania oceny. Chęć poprawiania sprawdzianu i wybrany termin uczeń winien zgłosić nauczycielowi w dniu otrzymania oceny ze sprawdzianu lub zapowiedzianej kartkówki. Jeżeli uczeń był nieobecny na sprawdzianie lub zapowiedzianej kartkówce, to powinien je napisać w ciągu najbliższych dwóch terminów konsultacji od przyjścia do szkoły, lub, jeśli tego nie zrobi, będzie zaliczać materiał w formie pisemnej lub ustnej na lekcji w najbliższym możliwym terminie wybranym przez nauczyciela, przy czym o tym terminie nauczyciel nie musi wcześniej informować ucznia. Sprawdzian lub zaliczane ustnie w terminie innym niż pisała je reszta klasy (w czasie konsultacji lub na lekcji) nie podlegają poprawie. Oceny z kartkówek niezapowiedzianych nie podlegają poprawie. Poprawa kartkówki (waga 2). Poprawa sprawdzianu (waga3). Ilość możliwych do zgłoszenia bez konsekwencji w ocenianiu braków zadania domowego z fizyki w półroczu równa jest tygodniowej ilości lekcji z fizyki w danej klasie. Uczeń winien uzupełnić brak do następnej lekcji. Po wykorzystaniu limitu uczeń uzyskuje za każdy następny brak zadania ocenę niedostateczną.