Droga Krzyżowa. mnie (Mt 16, 24)

Transkrypt

1 Droga Krzyżowa Jeśli kto chce za mną iść,, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój j i naśladuje mnie (Mt 16, 24)

2 Przed wielkim ołtarzemo Oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie! Pójdźmy! (Mt 26, 45). Te słowa powiedziane są do mnie. To ja mam wstać i pójść. Wstać, porzucić grzechy, w których dusza moja grzęzła dotychczas, i pójść za Panem i Bogiem tam, dokąd On mnie prowadzi teraz i zawsze by z Nim wreszcie święcić wiekuistą radość Zmartwychwstania. Bo to jest Jego droga, Jego królewska droga, jedyna dla każdego, kto kocha. Panie mój! Idę z Tobą, kocham Ciebie, chcę być zawsze z Tobą!

3 Stacja I Jezus na śmierć skazany A oni wszyscy wydali wyrok skazujący: że winien jest śmierci (Mk 14, 64) i związawszy Jezusa, powiedli i wydali Piłatowi (Mk 15, 1) a Piłat Jezusa ubiczowanego wydał, aby był ukrzyżowany (Mk 15, 15). Twoje milczenie i poddanie wobec najniesprawiedliwszego wyroku niech mnie nauczy czuwania nad moim językiem. Będę strzec się obmowy i plotek, będę uważać, aby nikogo nie sądzić pochopnie, będę prostować cudze posądzenia. Będę milczał, gdy na mnie one spadną.

4 Stacja II Jezus przyjmuje krzyż na swe ramiona Żołnierze wzięli Jezusa, a po wyszydzeniu Go, wyprowadzili i powiedli, by ukrzyżować. A Jezus, sam dźwigając krzyż, wyszedł ku miejscu, zwanemu Golgota (J 19, 16 i Mk 15, 20). Twój krzyż jest moim krzyżem; chcę go nieść razem z Tobą. A wtedy lżej mi będzie nieść moje własne krzyżyki. Bo każde cierpienie, troskę, czy chorobę przyjmę pogodnie i z zupełnym poddaniem się woli Twojej, dla Ciebie.

5 Stacja III Pan Jezus upada pod krzyżem po raz pierwszy Nieprawości przewyższyły głowę moją, a jako brzemię ciężkie obciążały, kolana moje zemdlały, opuściła mnie siła moja (Ps 37). Krzyż jest ciężki i nieraz przyjdzie mi upaść pod nim. Lecz gdy siły moje osłabną, a serce struchleje od Ciebie jednego będę wyglądać pomocy i wsparcia. A gdy upadnę Ty pomożesz mi powstać. Panie mój, kocham Ciebie!

6 Stacja IV Pan Jezus spotyka swoją Matkę O wy wszyscy, którzy idziecie przez drogę, obaczcie, a przypatrzcie się, czyli jest boleść, jako boleść moja! (Tren Jer 1, 12) I nie tylko z Tobą, ale w tej chwili szczególnie i z Matką Twoją Najświętszą. Od Niej chcę się nauczyć prawdziwej miłości, ufności, całkowitego zawierzenia się woli Bożej. Przez Nią przejąć się najgłębszą miłością dla matki mojej, poprzez Nią mieć cześć i szacunek dla wszelkiego macierzyństwa na ziemi.

7 Stacja V Szymon Cyrenejczyk pomaga Jezusowi dźwigać krzyż A gdy Go prowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona Cyrenejczyka i włożyli nań krzyż, aby niósł za Jezusem (Łk 23, 26) Chcę Ci pomóc dźwigać krzyż, w bliźnich moich. Uczynię to, pomagając ludziom w ich trudnościach zarówno materialnych, jak moralnych. Gdzie tylko znajdzie się potrzeba będę wspierać, dodawać otuchy, podnosić.

8 Stacja VI Weronika ociera twarz Panu Jezusowi Nie ma On krasy ani piękności i widzieliśmy Go, a nie było na co spojrzeć (Iz 53, 2). Błogosławiony, który się nie zgorszy (Ps 21, 7-8). W miłości nie masz bojaźni, ale miłość doskonała wypłasza bojaźń (I J 4, 18). Ten Bóg mój i wielbić Go będę! (Wyjśc. 15, 2) Chcę mieć płomienne serce Weroniki. Ona nie bała się okazać ludziom swej miłości dla Ciebie i ja także chcę mieć tę odwagę czy to w służbie Tobie samemu, przez wyznanie mej wiary, czy to w służbie Tobie w bliźnich moich, gdy okazanie im pomocy mnie mnie dużo kosztować.

9 Stacja VII Pan Jezus upada po raz drugi Jam jest ubogi i zbolały (Ps 68, 30) Czemuś udręczył sługę Twego? Czemuś włożył ciężar wszystkiego ludu Twego na mnie? (Liczb 11, 14) Spracowałem się (ps 68, 4), opuściła mnie siła moja (Ps 37, 11) duch mój ustał (Ps 142, 7). Ty wiesz, jak ciężko krzyż może przygnieść! Nie dziwisz się nam, gdy upadamy i pomagasz powstać nam znowu. I ja także chcę tak czynić i gdy bliźni mój upadnie, nie potępiać go, nie sądzić go, a pomóc mu powstać, by mógł znowu iść dalej ku Tobie.

10 Stacja VIII Jezus pociesza płaczp aczące ce niewiasty I szła za Nim wielka rzesza ludu i niewiast, które płakały i narzekały. A obróciwszy się Jezus rzekł do nich: Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade mną, ale same nad sobą płaczcie i nad synami waszymi! (Łk 23, 27, 28). Chcę, jak Ty, umrzeć i całkowicie samemu sobie, zapomnieć o sobie, być tylko miłością i poświęceniem dla innych. Choćby najbardziej zbolały sam i cierpiący, chcę zawsze i w każdej sytuacji mieć dla bliźnich moich łagodność, wyrozumiałość i cierpliwość.

11 Stacja IX Jezus upada pod krzyżem po raz trzeci Patrząc na Jezusa, który mając przed sobą wesele, podjął krzyż baczcie abyście nie ustawali i nie słabli na duchu wyprostujcie tedy ręce opadłe i omdlałe kolana i zdążajcie prosto (Hebr 12, ) Ty wiesz, co to jest krańcowe wyczerpanie, kres sił, załamanie. Naucz mnie nawet wtedy nie tracić ufności, nawet wtedy, w ostatecznym upadku ponieść jednak oczy ku Tobie i powstać z Twoją pomocą, i choć w trudzie, choć w męce, ale iść dalej za Tobą!

12 Stacja X Jezus z szat obnażony ony I przyszli na miejsce, które zowią Golgota, i rozdzielili szaty Jego, rzucając losy (Mt 27, ). Ty znasz pohańbienie moje, zelżywość moją i wstyd mój (Ps 68, 20) W tej strasznej godzinie ostatecznej hańby i poniżenia chcę Cię okryć płaszczem mej miłości, osłonić szatą mojej czystości. Panie mój, chcę Ci okazać wierność moją w tej chwili, przez nieugięte zwalczanie wszelkiej nieczystości, choćby najdrobniejszej, zarówno w sobie, jak i wkoło siebie.

13 Stacja XI Jezus przybity do krzyża A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali (Mk 15, 25). Jezus zaś mówił: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią! (Łk 23, 34). Naucz mnie przebaczać nieprzyjaciołom moim, przebaczać zawsze i całkowicie dla Ciebie. Naucz mnie miłości Twojej dla bliźnich moich! I gdybym już nic nie mógł uczynić, naucz mnie cicho i ofiarnie, w zjednoczeniu z Tobą, oddać za nich moje cierpienia, moją bezsiłę i śmierć nawet.

14 Stacja XII Jezus umiera na krzyżu I około dziewiątej godziny (Mt 27, 46) Jezus świadom, że wszystko już się wykonało rzekł Pragnę! (J 19, 28) po czym Wykonało się (J 19, 30). A wołając głosem wielkim Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha mego! skonał (Łk 23, 46). Oto kres Twojej drogi i kres drogi każdego z nas. I dla mnie on kiedyś na pewno nadejdzie. O Panie mój! Wtedy Ty bądź ze mną. A gdy w tej najcięższej godzinie życia mojego, rozpięty na krzyżu konania, westchnę do Ciebie tchnieniem ostatnim Pomni na mnie, Panie! daj, by usłyszał Dziś jeszcze będziesz ze mną w raju!.

15 Stacja XIII Jezus z krzyża a zdjęty A gdy był wieczór, przyszedł człowiek bogaty z Arymatei, imieniem Józef do Piłata i prosił o ciało Jezusowe. Tedy Piłat rozkazał oddać zwłoki (Mt 27, 57, 58). A Józef zabrał ciało Jezusa (J 19, 38). Lecz nie cierpisz już, cóż ja mogę dla Ciebie uczynić? Oto będę pamiętać zawsze o bólu i żałobie tych, co stracili swych bliskich, będę zawsze starać się przynieść im choć trochę ulgi delikatnym a serdecznym współczuciem, pomocą, modlitwą. Modlitwą za tych, co odeszli, i za tych, co w bólu zostali.

16 Stacja XIV Jezus złożony z ony do grobu Przybyli też i Nikodem niosąc mieszaninę mirry i aloesu Wzięli tedy ciało Jezusowe i obwiązali Je w prześcieradła z wonnościami A w ogrodzie był grobowiec nowy tam złożyli Jezusa (J 19, 39, 42). Oto cisza śmierci leży nad Tobą: lecz ja wiem, że jest to cisza nie śmierci, lecz nowego życia. Wiem, że każde cierpienie w Tobie, śmierć nawet, jest posiewem życia. Daj mi to pojąć i pamiętać o tym w ciemnych godzinach mojego życia!

17 Zakończenie Panie mój, chcę być z Tobą zawsze! Oto, jak mogłem najwierniej, starałem się towarzyszyć Ci w Twej drodze krzyżowej, choć nieudolnie, choć bezsilnie, starałem się przynieść Ci moją pomoc i współczucie. Ty zaś nauczyłeś mnie, co to znaczy cierpieć i umrzeć z miłości, co znaczy ufać całkowicie i wierzyć. Wracam teraz do mego codziennego, szarego życia, ale zawsze chcę i w nim być z Tobą, żyć dla Ciebie, do Ciebie należeć, Ciebie jednego nade wszystko kochać, abym na końcu tej mojej drogi, z ciemności i ciszy śmierci do Ciebie mógł wyciągnąć ręce, Ciebie spotkać i z Tobą się cieszyć niekończącym się szczęściem Twego zmartwychwstania.

18 Odpusty w Kościele katolickim W historii narosło wiele opinii na temat odpustów Były czasy, w których poprzez niewłaściwe ich traktowanie dochodziło do bardzo poważnych nadużyć. Dzisiaj, a już właściwie podczas trwania Soboru Watykańskiego II, zorientowano się, że odpusty są zbyt ważną sprawą, by przejść obok nich obojętnie. Z tej racji Paweł VI ogłosił w Konstytucji Apostolskiej Indulgentiarum doctrina, z 1 stycznia 1967 r., poprawioną naukę w zakresie praktyki odpustów. Podaje ją w sposób skondensowany w kanonach kodeks prawa kanonicznego Jana Pawła II z 1983 r. Objawienie Boże poucza nas, że grzechy pociągają za sobą kary, a gładzone są przez cierpienie, trudy życia czy też przez śmierć (por. Rdz 3,16-19; Rz 2,9). Chrześcijanin popełniający grzech otrzymuje w sakramencie pokuty odpuszczenie winy, natomiast pozostaje jeszcze tzw. kara doczesna.

19 Odpusty w Kościele katolickim Darowanie kary doczesnej określa się terminem "odpust", którego uzyskanie zakłada szczerą wewnętrzną przemianę oraz wypełnienie przepisanych uczynków. Odpust jest cząstkowy lub zupełny, w zależności od tego, czy uwalnia od kary doczesnej w części lub całości. Paweł VI zniósł odpusty określane konkretnym czasem (np. liczbą dni lub lat), ponieważ w wieczności nie ma czasu. Wierny może uzyskiwać odpust cząstkowy lub zupełny tylko za siebie lub ofiarować go za zmarłego, ale za nikogo z żyjących, ponieważ każdy człowiek sam jest w stanie dokonać przemiany swojego życia i wypełnić wymagane do otrzymania odpustu warunki. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia, poza pozostającymi w obliczu śmierci, natomiast odpusty cząstkowe można uzyskiwać w ciągu jednego dnia wielokrotnie. Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są trzy warunki: 1) spowiedź sakramentalna; 2) Komunia św.; 3) modlitwa w intencji Papieża (chodzi tu o intencję, jaką Ojciec Św. wyznacza na każdy miesiąc, a nie w intencji osoby Papieża. Wystarczy odmówić "Ojcze nasz i "Zdrowaś Maryjo ).

20 Odpust zupełny po odprawieniu Drogi Krzyżowej W wykazie odpustów zupełnych i cząstkowych, podanych przez Penitencjarię Apostolską 29 czerwca 1969 roku wskazano, iż odprawiając Drogę Krzyżową można uzyskać odpust zupełny: 63. Odprawienie Drogi Krzyżowej - warunki: - odprawić przed stacjami Drogi Krzyżowej; - musi być 14 krzyżyków; - rozważanie Męki i śmierci Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji); - wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeśli wszyscy wierni nie mogą tego czynić); Kto nie może uczestniczyć w publicznym nabożeństwie (np. chorzy) - może przez pół godziny pobożnie czytać i rozważać o Męce i Śmierci Chrystusa - odpust zupełny Źródła, literatura: Ks. Jan Wieriusz-Kowalski, Mszał niedzielny i świąteczny, PAX, Warszawa 1956; Ks. Jacek Nowak SAC, Odpusty w Kościele katolickim Opracował: AS