ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ. z dnia 10 czerwca 1992 r. (Dz. U. z dnia 3 sierpnia 1992 r.)

Transkrypt

1 Dz.U zm. Dz.U zm. Dz.U zm.wyn.z Dz.U art.31, art zm.wyn.z Dz.U art.1 pkt7 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej słuŝby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach. * (Dz. U. z dnia 3 sierpnia 1992 r.) Na podstawie art. 26 ust. 4 i art. 70 ust. 1 oraz w związku z art. 29 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16 i Nr 40, poz. 174), art. 6 ust. 3, art. 56 pkt 2 i art. 101 ust. 3 oraz w związku z art. 91 ust. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o słuŝbie wojskowej Ŝołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31), jak równieŝ na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze słuŝbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Kategoria zdolności do czynnej słuŝby wojskowej oraz zasady zaliczania do tych kategorii Ustala się następujące kategorie zdolności do czynnej słuŝby wojskowej: 1) kategoria A - zdolny do słuŝby wojskowej, co oznacza zdolność do odbywania zasadniczej i nadterminowej zasadniczej słuŝby wojskowej, zajęć wojskowych w czasie trwania studiów wyŝszych, przeszkolenia wojskowego, okresowej słuŝby wojskowej, ćwiczeń wojskowych, zasadniczej słuŝby lub szkolenia poborowych w obronie cywilnej, słuŝby zastępczej, jak równieŝ słuŝby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, 2) kategoria B - czasowo niezdolny do słuŝby wojskowej, co oznacza przemijające upośledzenie ogólnego stanu zdrowia albo ostre lub przewlekłe stany chorobowe, które w okresie do 24 miesięcy od dnia badania rokują odzyskanie zdolności do słuŝby wojskowej, o której mowa w pkt 1, 3) kategoria D - niezdolny do słuŝby wojskowej, o której mowa w pkt 1, w czasie pokoju, 4) (1) kategoria E - trwale niezdolny do słuŝby wojskowej, o której mowa w pkt 1, w czasie pokoju oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, 5) kategoria Z - zdolny do zawodowej słuŝby wojskowej, co oznacza zdolność do pełnienia zawodowej słuŝby stałej i kontraktowej, zwanej dalej "słuŝbą zawodową", oraz słuŝby w charakterze kandydata na Ŝołnierza zawodowego, zwanej dalej równieŝ "słuŝbą kandydacką",

2 6) kategoria N - trwale lub czasowo niezdolny do zawodowej słuŝby wojskowej oraz niezdolny do słuŝby kandydackiej. 2. Ilekroć w dalszych przepisach rozporządzenia jest mowa o "Ŝołnierzu zawodowym", naleŝy przez to rozumieć Ŝołnierza zawodowego w słuŝbie stałej lub kontraktowej (2) Orzeczenie o zaliczeniu danej osoby do jednej z kategorii, o których mowa w 1, właściwe komisje lekarskie wydają na podstawie badania lekarskiego fizycznej i psychicznej zdolności tej osoby do odpowiedniego rodzaju słuŝby wojskowej, z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych, a w razie potrzeby równieŝ obserwacji szpitalnej - według wykazu chorób i ułomności, stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. (3) W razie stwierdzenia kilku chorób i ułomności przy określaniu zdolności do czynnej słuŝby wojskowej rozpatruje się łącznie wszystkie ograniczenia spowodowane tymi chorobami i ułomnościami. Osobę badaną moŝna w takim wypadku zaliczyć do niŝszej kategorii zdolności do czynnej słuŝby wojskowej, niŝ wynikałoby to z kategorii zdolności ustalonej dla poszczególnych chorób i ułomności; w takim wypadku decyduje ocena ogólnej sprawności psychofizycznej badanego NiezaleŜnie od orzeczenia o zdolności do czynnej słuŝby wojskowej według kategorii i kryteriów, o których mowa w 1 i 2, w stosunku do Ŝołnierzy niezawodowych i zawodowych pełniących słuŝbę wojskową w niŝej wymienionych jednostkach oraz specjalnościach wojskowych, jak równieŝ osób ubiegających się o przyjęcie do tych jednostek (uzyskanie specjalności), wojskowe komisje lekarskie wydają orzeczenia o zdolności lub niezdolności do słuŝby: 1) w jednostkach desantowo-szturmowych, 2) w charakterze instruktorów-skoczków spadochronowych oraz skoczków spadochronowych doświadczalnych, 3) w charakterze nurków i płetwonurków, 4) w Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego, 5) w składzie personelu latającego, naziemnego zabezpieczenia lotów oraz słuŝby inŝynieryjnolotniczej, 6) na okrętach w specjalnościach morskich Marynarki Wojennej. 2. Na potrzeby orzekania o zdolności do słuŝby w składzie personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów oraz personelu słuŝby inŝynieryjno-lotniczej (ust. 1 pkt 5) ustala się następujące kategorie zdolności do słuŝby w poszczególnych specjalnościach lotniczych: 1) kandydaci i piloci samolotów bojowych i naddźwiękowych oraz piloci doświadczalni samolotów naddźwiękowych: a) zdolny - Z/IA, b) niezdolny - N/IA, c) czasowo niezdolny - F/IA, 2) kandydaci i piloci samolotów bojowych poddźwiękowych oraz piloci doświadczalni samolotów poddźwiękowych: a) zdolny - Z/IB, b) niezdolny - N/IB, c) czasowo niezdolny - F/IB, 3) kandydaci i piloci doświadczalni samolotów i śmigłowców innych niŝ wymienione w pkt 1 i 2:

3 a) zdolny - Z/IC, b) niezdolny - N/IC, c) czasowo niezdolny - F/IC, 4) pozostały personel latający i kandydaci do tego personelu: a) zdolny - Z/II, b) niezdolny - N/II, c) czasowo niezdolny - F/II, 5) personel naziemny zabezpieczający loty i kandydaci do tego personelu oraz kandydaci i personel słuŝby inŝynieryjno-lotniczej: a) zdolny - Z/III, b) niezdolny - N/III, c) czasowo niezdolny - F/III. 3. (4) Na potrzeby orzekania o zdolnościach do słuŝby na okrętach w specjalnościach morskich Marynarki Wojennej (ust. 1 pkt 3 i 6) ustala się następujące kategorie zdolności do słuŝby w tych specjalnościach: 1) kandydaci do słuŝby na okrętach w specjalnościach morskich: a) zdolny - Z/I-IV/A, b) niezdolny - N/I-IV/A, 2) marynarze słuŝby zasadniczej na okrętach, słuchacze wojskowych szkół morskich i kursów szkolenia specjalistów morskich: a) zdolny - Z/I-IV/B, b) niezdolny - N/I-IV/B - podlega wyokrętowaniu, c) czasowo niezdolny - F/I-IV/B - podlega wyokrętowaniu do 3 miesięcy, 3) Ŝołnierze zawodowi - specjaliści morscy: a) zdolny - Z/I-IV/C, b) niezdolny - N/I-IV/C - podlega wyokrętowaniu, c) czasowo niezdolny - F/I-IV/C - podlega wyokrętowaniu na okres do 6 miesięcy. 4. (5) Wojskowe komisje lekarskie wydają orzeczenia o których mowa w ust. 1-3, według dodatkowych kryteriów zdrowotnych określonych w: 1) załączniku nr 1 do rozporządzenia - w odniesieniu do słuŝby wojskowej w jednostkach (specjalnościach) wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, 2) załączniku nr 2 do rozporządzenia - w odniesieniu do słuŝby w składzie personelu latającego, naziemnego zabezpieczenia lotów i słuŝby inŝynieryjno-lotniczej (ust. 1 pkt 5), 3) załączniku nr 3 do rozporządzenia - w odniesieniu do słuŝby na okrętach w specjalnościach morskich Marynarki Wojennej (ust. 1 pkt 3 i 6). Rozdział 2 Właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich 4. (6) 1. Do orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej do czynnej słuŝby wojskowej są właściwe: 1) terenowe wojskowe komisje lekarskie, 2) rejonowe wojskowe komisje lekarskie, 3) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie oraz Wojskowa Komisja Lotniczo- Lekarska w Warszawie,

4 4) Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych, 5) Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska, 6) Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej, 7) Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska, 8) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska - zwane dalej "wojskowymi komisjami lekarskimi". 2. Terytorialny zasięg działania komisji, o których mowa w ust. 1, i ich właściwość w stosunku do określonych jednostek wojskowych ustala Minister Obrony Narodowej. 5. (7) 1. Do terenowych wojskowych komisji lekarskich, stosownie do ich terytorialnego zasięgu działania i właściwości, naleŝy: 1) orzekanie o zdolności do czynnej słuŝby wojskowej: a) Ŝołnierzy niezawodowych, w tym równieŝ w słuŝbie kandydackiej, b) Ŝołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki), c) Ŝołnierzy i innych osób przewidzianych do szkolenia na skoczków spadochronowych, nurków i płetwonurków, d) Ŝołnierzy rezerwy w razie potrzeby ponownego wydania orzeczenia w związku ze zmianami w ich stanie zdrowia, e) poborowych odbywających zasadniczą słuŝbę w obronie cywilnej, f) poborowych, w tym równieŝ poborowych odbywających słuŝbę zastępczą oraz studentów szkół wyŝszych podlegających obowiązkowi odbywania zajęć wojskowych - w okresie, gdy nie urzęduje powiatowa komisja lekarska, g) osób ubiegających się o powołanie do słuŝby kandydackiej lub do zawodowej słuŝby wojskowej, 2) orzekanie: a) o udzielaniu Ŝołnierzom, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), urlopu zdrowotnego, b) o potrzebie długotrwałego lub stałego zwolnienia Ŝołnierza zawodowego ze względu na stan zdrowia od niektórych zajęć słuŝbowych, c) czy stan zdrowia Ŝołnierza zawodowego uniemoŝliwia mu dalsze pełnienie słuŝby na dotychczas zajmowanym stanowisku słuŝbowym, 3) orzekanie o zdolności do odbywania nauki przez małoletnich w szkołach i orkiestrach wojskowych. 2. Do terenowych wojskowych komisji lekarskich, zgodnie z odrębnymi przepisami, naleŝy takŝe orzekanie: 1) w stosunku do Ŝołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a) i b): a) o związku ich chorób i ułomności oraz śmierci ze słuŝbą wojskową, b) o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej słuŝby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej słuŝby, 2) o inwalidztwie i jego związku ze słuŝbą wojskową Ŝołnierzy zawodowych, uznanych przez te komisje za niezdolnych do zawodowej słuŝby wojskowej, 3) o związku obraŝeń lub śmierci ze słuŝbą wojskową osób powołanych do czynnej słuŝby wojskowej lub z niej zwolnionych, które uległy wypadkowi w czasie bezpośredniej drogi do jednostki lub z powrotem, 4) o związku śmierci rencistów wojskowych oraz przeprowadzanie badań kontrolnych rencistów wojskowych,

5 5) o inwalidztwie emerytów i rencistów wojskowych, skierowanych przez wojskowy organ emerytalny, 6) o uprawnieniu członków rodzin Ŝołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych oraz członków ich rodzin do korzystania z dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia, 7) o związku zranień, kontuzji i innych obraŝeń lub chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojennych albo ze słuŝbą wojskową oraz związku śmierci Ŝołnierza z tymi działaniami lub tą słuŝbą, w sprawach dotyczących osób ubiegających się o inwalidztwo wojenne lub wojskowe, badanych przez organa orzeczniczo-lekarskie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, 8) o związku chorób i ułomności oraz śmierci z zasadniczą słuŝbą w obronie cywilnej, jak równieŝ o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem tej słuŝby albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej słuŝby, 9) w stosunku do studentów wymienionych w ust. 1 pkt 1 lit. f) o związku chorób i ułomności oraz śmierci z odbywaniem zajęć wojskowych w czasie studiów w szkołach wyŝszych, jak równieŝ o stopniu trwałego uszczerbku na ich zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z odbywaniem tych zajęć. 3. Terenowe wojskowe komisje lekarskie przeprowadzają badania stanu zdrowia kandydatów do liceów wojskowych. orzeczenia sądów tezy z piśmiennictwa 6. (8) Do rejonowych wojskowych komisji lekarskich naleŝy: 1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez terenowe wojskowe komisje lekarskie oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez te komisje, z uwzględnieniem przepisu 8 pkt 1 i 10 pkt 1, 2) orzekanie o zdolności do czynnej słuŝby wojskowej Ŝołnierzy zawodowych, zajmujących stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika) wzwyŝ, z wyjątkiem Ŝołnierzy, o których mowa w 8 pkt 2, 10 pkt 2 i 11 pkt 1, 3) orzekanie w stosunku do Ŝołnierzy, o których mowa w pkt 2, w sprawach wymienionych w 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 i 2, 4) orzekanie w sprawie odwołań od orzeczeń o związku zranień, kontuzji i innych obraŝeń lub chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojennych albo ze słuŝbą wojskową oraz związku śmierci Ŝołnierza z tymi działaniami lub tą słuŝbą, w sprawach dotyczących osób ubiegających się o inwalidztwo wojenne lub wojskowe, badanych przez organa orzeczniczo-lekarskie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 7. (9) 1. Do Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie naleŝy: 1) orzekanie o zdolności do zawodowej słuŝby wojskowej: a) kandydatów do WyŜszej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i Szkoły ChorąŜych Lotnictwa, b) podchorąŝych WyŜszej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i kadetów Szkoły ChorąŜych Lotnictwa, 2) przeprowadzanie okresowych i okolicznościowych badań lekarskich Ŝołnierzy, o których mowa w pkt 1 lit. b), 3) orzekanie w sprawach, o których mowa w 5.

6 2. Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie przeprowadza takŝe badania stanu zdrowia i zdolności do słuŝby w powietrzu kandydatów do Ogólnokształcącego Liceum Lotniczego w Dęblinie. 7a. (10) Do Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Warszawie naleŝy: 1) orzekanie o zdolności do słuŝby w powietrzu, słuŝby naziemnego zabezpieczenia lotów i słuŝby inŝynieryjno-lotniczej w stosunku do Ŝołnierzy zawodowych - członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu słuŝby inŝynieryjnolotniczej, 2) przeprowadzanie okresowych i okolicznościowych badań lekarskich Ŝołnierzy, o których mowa w pkt 1, 3) orzekanie w stosunku do Ŝołnierzy, o których mowa w pkt 1: a) w sprawach wymienionych w 5 ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz ust. 2 pkt 1, b) o udzieleniu urlopu zdrowotnego, c) o potrzebie długotrwałego lub stałego zwolnienia Ŝołnierza zawodowego od niektórych zajęć słuŝbowych ze względu na stan zdrowia, d) o zdolności do słuŝby wojskowej Ŝołnierzy zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie, uznanych za niezdolnych do słuŝby w powietrzu, do słuŝby naziemnego zabezpieczenia lotów lub do słuŝby inŝynieryjnolotniczej. 8. (11) Do Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych naleŝy: 1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez Wojskowe Komisje Lotniczo-Lekarskie oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez te komisje, 2) orzekanie o zdolności do czynnej słuŝby wojskowej Ŝołnierzy uznanych za niezdolnych do słuŝby w powietrzu, do słuŝby naziemnego zabezpieczenia lotów lub do słuŝby inŝynieryjnolotniczej, zajmujących stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika) wzwyŝ, 3) orzekanie w stosunku do Ŝołnierzy, o których mowa w 7a pkt 1, zajmujących stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika) wzwyŝ w sprawach wymienionych w 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1-3, 4) orzekanie w sprawach odwołań od orzeczeń o związku zranień, kontuzji i innych obraŝeń lub chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojennych albo ze słuŝbą wojskową oraz związku śmierci Ŝołnierza z tymi działaniami lub tą słuŝbą, w sprawach dotyczących osób ubiegających się o inwalidztwo wojenne lub wojskowe, badanych przez organa orzeczniczo-lekarskie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 9. (12) Do Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej naleŝy: 1) orzekanie o zdolności do słuŝby wojskowej na okręcie w specjalnościach morskich: a) Ŝołnierzy niezawodowych pełniących słuŝbę w jednostkach Marynarki Wojennej oraz Ŝołnierzy zawodowych zajmujących w tych jednostkach stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana marynarki, b) kandydatów do Akademii Marynarki Wojennej, Szkoły ChorąŜych Marynarki Wojennej oraz Szkoły Podoficerów Zawodowych Marynarki Wojennej, c) podchorąŝych Akademii Marynarki Wojennej oraz kadetów i elewów szkół, o których mowa pod lit. b), d) Ŝołnierzy przeznaczonych do szkolenia na nurków i płetwonurków,

7 2) orzekanie w sprawach wymienionych w 5, 3) przeprowadzanie okresowych i okolicznościowych badań lekarskich Ŝołnierzy, o których mowa w pkt 1 lit. a) i c). 10. (13) Do Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej naleŝy: 1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez Wojskową Komisję Morsko-Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez tę komisję, 2) orzekanie o zdolności do słuŝby na okręcie w specjalnościach morskich i w jednostkach nabrzeŝnych marynarki wojennej Ŝołnierzy zawodowych zajmujących w tych jednostkach (na okrętach) stanowiska etatowe od stopnia wojskowego komandora podporucznika wzwyŝ, 3) orzekanie w stosunku do Ŝołnierzy, o których mowa w pkt 2, w sprawach wymienionych w 5 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5, 4) orzekanie w sprawach odwołań od orzeczeń o związku zranień, kontuzji i innych obraŝeń lub chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojennych albo ze słuŝbą wojskową oraz związku śmierci Ŝołnierza z tymi działaniami lub tą słuŝbą, dotyczących osób ubiegających się o inwalidztwo wojenne lub wojskowe, badanych przez organa orzeczniczolekarskie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, 5) przeprowadzanie okresowych i okolicznościowych badań lekarskich Ŝołnierzy, o których mowa w pkt (14) Do Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej naleŝy orzekanie: 1) o zdolności do czynnej słuŝby wojskowej wszystkich Ŝołnierzy zawodowych pełniących słuŝbę wojskową w jednostkach organizacyjnych podporządkowanych bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem załoŝycielskim, i innych jednostkach wojskowych podległych tym organom wojskowym z powiatu warszawskiego, warszawskiego zachodniego, piaseczyńskiego i wołomińskiego oraz podchorąŝych Wojskowej Akademii Technicznej, 2) w stosunku do Ŝołnierzy, o których mowa w pkt 1, w sprawach wymienionych w 5 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1, 2 i 7, 3) w sprawach wymienionych w 5 ust. 2 pkt 4 w stosunku do rencistów wojskowych będących na zaopatrzeniu Wojskowego Biura Emerytalnego w Warszawie i zamieszkałych w powiecie warszawskim oraz przeprowadzanie badań kontrolnych tych rencistów wojskowych, 4) o inwalidztwie emerytów i rencistów wojskowych, skierowanych przez wojskowy organ emerytalny, zamieszkałych w powiecie warszawskim, 5) o zdolności do czynnej słuŝby wojskowej oficerów i chorąŝych rezerwy zamieszkałych w powiecie warszawskim w razie potrzeby ponownego wydania orzeczenia w związku ze zmianami w ich stanie zdrowia, 6) o uprawnieniu członków rodzin Ŝołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych oraz członków ich rodzin zamieszkałych w powiecie warszawskim do korzystania z dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia. 12. (15) Do Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej naleŝy: 1) sprawowanie słuŝbowego i fachowego kierownictwa oraz nadzoru nad działalnością wojskowych komisji lekarskich wszystkich szczebli, rozstrzyganie kwestii spornych lub

8 nasuwających szczególne wątpliwości oraz wydawanie w tym przedmiocie wiąŝących zaleceń, 2) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez rejonowe wojskowe komisje lekarskie, Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych, Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej, Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez te komisje, 3) analiza całokształtu zagadnień związanych z orzecznictwem wojskowo-lekarskim i działalnością orzeczniczo-lekarską wojskowych komisji lekarskich oraz udzielanie im wiąŝących zaleceń w sprawach organizacyjnych dotyczących orzecznictwa wojskowolekarskiego, 4) współpraca z organami wojskowymi i Wojskową Izbą Lekarską oraz instytucjami naukowobadawczymi i orzeczniczo-lekarskimi spoza wojska w zakresie spraw związanych z orzecznictwem wojskowo-lekarskim. Rozdział 3 Kierowanie do wojskowych komisji lekarskich Do wojskowych komisji lekarskich kieruje się - z urzędu lub na prośbę - osoby ubiegające się o wydanie orzeczenia lekarskiego. 2. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się z urzędu: 1) Ŝołnierzy zwolnionych z zawodowej słuŝby wojskowej i innych przyczyn niŝ ze względu na stan zdrowia, 2) Ŝołnierzy niezawodowych przed zwolnieniem z: a) zasadniczej słuŝby wojskowej, b) nadterminowej zasadniczej słuŝby wojskowej, c) przeszkolenia wojskowego, d) okresowej słuŝby wojskowej, e) ćwiczeń wojskowych Ŝołnierzy rezerwy - jeŝeli zdaniem lekarza jednostki wojskowej ich stan zdrowia w okresie słuŝby uległ pogorszeniu, 3) Ŝołnierzy, którzy nie wykonują obowiązków słuŝbowych z powodu choroby: a) Ŝołnierzy zawodowych - przez kolejne 6 miesięcy, b) Ŝołnierzy słuŝby okresowej - przez kolejne 3 miesiące, c) Ŝołnierzy nadterminowej zasadniczej słuŝby wojskowej - przez kolejne 60 dni, d) Ŝołnierzy słuŝby zasadniczej oraz odbywających przeszkolenie wojskowe - przez kolejne 30 dni, 4) (16) Ŝołnierzy zawodowych i niezawodowych, którzy ulegli wypadkom pozostającym w związku z pełnieniem czynnej słuŝby wojskowej lub u których choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami słuŝby wojskowej, w celu określenia trwałego uszczerbku na zdrowiu, 5) Ŝołnierzy, o których mowa w 7 ust. 1 pkt 1 lit. b), 8 pkt 2, 9 pkt 1 lit. a) i c) oraz 10 pkt 2, na badania okresowe i okolicznościowe w terminach i przypadkach określonych w odrębnych przepisach, 6) Ŝołnierzy zawodowych i niezawodowych, jeŝeli orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest niezbędne w postępowaniu karnym,

9 7) osoby powołane lub zwolnione z czynnej słuŝby wojskowej, które uległy wypadkowi w czasie bezpośredniej drogi z miejsca zamieszkania do jednostki wojskowej lub z powrotem, 8) (17) osoby ubiegające się o przyjęcie lub przewidziane do: a) zawodowej słuŝby wojskowej, b) słuŝby wojskowej w charakterze kandydata na Ŝołnierza zawodowego, c) szkolenia na skoczków spadochronowych, nurków lub płetwonurków, d) (18) (skreślona). 9) (19) junaków oddziałów obrony cywilnej, w sprawach określonych w pkt 2 i pkt 4. 10) (20) w okresie gdy nie urzęduje rejonowa komisja lekarska: a) poborowych, b) studentów szkół wyŝszych podlegających obowiązkowi odbywania zajęć wojskowych oraz absolwentów tych szkół przeznaczonych do odbycia przeszkolenia wojskowego. 3. (21) Do wojskowej komisji lekarskiej mogą być równieŝ kierowani z urzędu: 1) Ŝołnierze niezaleŝnie od przyczyn, o których mowa w ust. 2 pkt 1-5, jeŝeli w ich stanie zdrowia nastąpiło nagłe pogorszenie spowodowane wypadkiem lub ujawnieniem choroby, uniemoŝliwiające lub utrudniające pełnienie obowiązków słuŝbowych, 2) Ŝołnierze zawodowi: a) przed wyznaczeniem na kolejne stanowisko słuŝbowe, b) przewidziani do słuŝby w innym korpusie osobowym (grupie i specjalności wojskowej). 4. (22) śołnierza zawodowego kieruje się na jego wniosek do wojskowej komisji lekarskiej: 1) gdy stan jego zdrowia uniemoŝliwia mu pełnienie czynnej słuŝby wojskowej lub słuŝby na zajmowanym stanowisku słuŝbowym, 2) w kaŝdym czasie, a w szczególności w okresie poprzedzającym zwolnienie go z zawodowej słuŝby wojskowej. 14. (23) 1. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej zarządza: 1) komendant wojskowego zakładu opieki zdrowotnej - w stosunku do wszystkich Ŝołnierzy przebywających na leczeniu w tym zakładzie, 2) wojskowy komendant uzupełnień - w stosunku do: a) Ŝołnierzy zwolnionych z zawodowej słuŝby wojskowej niezwłocznie po zgłoszeniu się do wojskowej komendy uzupełnień, z wyjątkiem tych Ŝołnierzy, których powodem zwolnienia ze słuŝby był stan zdrowia, oraz skierowanych na własny wniosek do wojskowej komisji lekarskiej w okresie poprzedzającym zwolnienie z zawodowej słuŝby wojskowej, b) Ŝołnierzy rezerwy, c) poborowych, d) absolwentów szkół wyŝszych, przeznaczonych do odbycia przeszkolenia wojskowego, e) osób, o których mowa w 5 ust. 2 pkt 3 i 13 ust. 2 pkt 8 i 9, 3) dowódca rodzaju sił zbrojnych lub dowódca okręgu wojskowego - w stosunku do oficerów w stopniach wojskowych generałów (admirałów) i pułkowników (komandorów) oraz oficerów zajmujących stanowiska etatowe pułkowników (komandorów) lub wyŝsze, pełniących słuŝbę w podległych jednostkach wojskowych, 4) dyrektorzy oraz szefowie komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej - w stosunku do podległych oficerów, o których mowa w pkt 3, 5) dowódcy jednostek wojskowych - w stosunku do pozostałych Ŝołnierzy pełniących czynną słuŝbę wojskową w podległych jednostkach oraz małoletnich odbywających naukę w szkołach i orkiestrach wojskowych.

10 2. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej zarządzają takŝe: 1) Przewodniczący Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej oraz przewodniczący rejonowej wojskowej komisji lekarskiej, Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych i Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej - w stosunku do kaŝdego Ŝołnierza w sprawach rozpatrywanych przez te komisje, 2) dowódcy jednostek wojskowych, w wypadkach, o których mowa w 13 ust. 4 - w stosunku do podległych Ŝołnierzy, 3) sądy i prokuratury wojskowe oraz organy śandarmerii Wojskowej - w stosunku do Ŝołnierzy pozostających w ich dyspozycji. 3. Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kadrowych moŝe kierować do wojskowych komisji lekarskich wszystkich Ŝołnierzy zawodowych oraz Ŝołnierzy rezerwy. 15. Na podstawie odrębnych przepisów do wojskowych komisji lekarskich mogą kierować: 1) wszystkich Ŝołnierzy w czynnej słuŝbie wojskowej - organy wojskowe właściwe do ustalania prawa do odszkodowania, 2) emerytów i rencistów wojskowych - wojskowe organy emerytalne, 3) (24) osoby ubiegające się o inwalidztwo wojenne lub wojskowe, zbadane przez organa orzeczniczo-lekarskie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Organy wojskowe kierujące Ŝołnierza do wojskowej komisji lekarskiej są obowiązane przekazać tej komisji wszelkie informacje oraz dokumenty, które dotyczą okoliczności zachorowania Ŝołnierza i mogą mieć znaczenie dla ustalenia związku choroby lub ułomności ze słuŝbą wojskową. 2. Na wniosek przewodniczącego wojskowej komisji lekarskiej organy wojskowe, o których mowa w ust. 1 (w tym takŝe sądy, prokuratury wojskowe oraz organy śandarmerii Wojskowej), są obowiązane dostarczyć komisji równieŝ inne dokumenty niezbędne do wydania orzeczenia. 17. Wzór skierowania do wojskowej komisji lekarskiej określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. Rozdział 4 Orzekanie przez wojskowe komisje lekarskie i tryb zatwierdzania orzeczeń Wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie na podstawie badania lekarskiego, według kategorii i kryteriów, o których mowa w 2 i 3, oraz na podstawie dokumentacji lekarskiej i innych dokumentów mających znaczenie w sprawie, w szczególności dotyczących przebiegu i warunków pełnienia słuŝby wojskowej przez osobę badaną. 2. W uzasadnionych wypadkach wojskowa komisja lekarska moŝe wydać orzeczenie wyłącznie na podstawie posiadanej dokumentacji lekarskiej. 3. Orzeczenie wydaje się niezwłocznie po skompletowaniu dokumentacji i po przeprowadzeniu niezbędnych badań. 4. (25) Orzeczenie o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej słuŝby wojskowej albo choroby pozostającej w

11 związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami słuŝby wojskowej wydaje się po zakończeniu leczenia jednakŝe nie później niŝ przy zwolnieniu ze słuŝby wojskowej; jeŝeli okres leczenia trwa dłuŝej niŝ 6 miesięcy, moŝe być wydane wstępne orzeczenie o uszczerbku na zdrowiu. Orzeczenie o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu moŝe być wydane równieŝ przed zakończeniem leczenia, jeŝeli uszczerbek na zdrowiu jest niewątpliwy, taki jak brak kończyny, brak gałki ocznej, ślepota. Wojskowa komisja lekarska orzeka o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu z urzędu, jeŝeli podczas badania stwierdziła chorobę powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami słuŝby wojskowej. 5. JeŜeli wojskowa komisja lekarska nie moŝe wydać orzeczenia z powodu braku dostatecznych dowodów, w szczególności dotyczących schorzeń, ułomności i śmierci ze słuŝbą wojskową, powiadamia o tym zainteresowaną osobę, zobowiązując ją do dostarczania brakujących dokumentów w terminie nie przekraczającym 14 dni; o dostarczenie tych dokumentów komisja lekarska moŝe się równieŝ zwrócić do przełoŝonego lub organu, który skierował sprawę do komisji lekarskiej. 6. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów, wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów. 7. (26) śołnierzom, o których mowa w 13 ust. 2 pkt 1 i 14 ust. 1 pkt 2 lit. a), komisja lekarska niezaleŝnie od określenia kategorii zdolności do czynnej słuŝby wojskowej, o których mowa w 1 (według grupy IV), określa jednocześnie zdolność do słuŝby wojskowej według grupy II Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej powinno zawierać: 1) rozpoznanie lekarskie, 2) ustalenie kategorii zdolności do czynnej słuŝby wojskowej, a w razie stwierdzenia chorób i ułomności - określenie ich związku ze słuŝbą wojskową, 3) szczegółowe uzasadnienie, 4) pouczenie o prawie odwołania się w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia. 2. Treść orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej dotyczącego: 1) stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu Ŝołnierza w czynnej słuŝbie wojskowej oraz związku śmierci tego Ŝołnierza ze słuŝbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, 2) inwalidztwa Ŝołnierza rezerwy oraz związku jego inwalidztwa lub śmierci ze słuŝbą wojskową, 3) związku zranień, kontuzji oraz innych obraŝeń i chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny - określają odrębne przepisy. orzeczenia sądów (27) Wojskowa komisja lekarska, orzekając o związku choroby ze słuŝbą wojskową, kieruje się ustaleniami wykazów chorób powstałych lub ujawniających się w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami słuŝby wojskowej, określonych na podstawie odrębnych przepisów. 2. (28) JeŜeli przy orzekaniu zdolności do czynnej słuŝby wojskowej komisja lekarska stwierdzi u badanego kilka schorzeń lub ułomności pozostających w związku ze słuŝbą wojskową, z których jedno pojedynczo lub łącznie z innymi jest przyczyną niezdolności do słuŝby, to niezdolność do słuŝby ustala się jako pozostającą w związku ze słuŝbą wojskową.

12 Wojskowa komisja lekarska orzeka w składzie trzech oficerów-lekarzy; orzeczenie podpisują wszyscy członkowie komisji. 2. Członek komisji, mający odrębne zdanie, moŝe wnieść na piśmie sprzeciw od orzeczenia z podaniem uzasadnienia. Przewodniczący komisji przesyła ten sprzeciw łącznie z orzeczeniem i pozostałymi dokumentami do wojskowej komisji lekarskiej wyŝszego szczebla, która zobowiązana jest zająć stanowisko w sprawie w ciągu siedmiu dni od otrzymania sprzeciwu. orzeczenia sądów 22. (29) 1. Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich sporządza się na formularzach: 1) o niezdolności do zawodowej słuŝby wojskowej - według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia, 2) o zdolności do czynnej słuŝby wojskowej - według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia, 3) o związku śmierci ze słuŝbą wojskową - według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia, 4) o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu - według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia, 5) o związku zranień, kontuzji i innych obraŝeń lub chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny - według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia, 6) o wyniku badania kontrolnego inwalidztwa rencistów wojskowych - według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia, 7) o przyznaniu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej na stałe ze względu na stan zdrowia według wzoru stanowiącego załącznik nr 13 do rozporządzenia. 2. Decyzje wojskowych komisji lekarskich o przyznaniu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej na stałe ze względu na stan zdrowia sporządza się na formularzach według wzorów stanowiących załączniki nr 14 i 15 do rozporządzenia Niezwłocznie po wydaniu orzeczenia, o którym mowa w 22 pkt 1, 3 i 4, przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej zawiadamia osobę zainteresowaną o jego treści; zawiadomienie sporządza się na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia i wręcza się zainteresowanej osobie lub przesyła listem poleconym. 2. W zawiadomieniu naleŝy podać w szczególności rozpoznane schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne, określenie stopnia zdolności do słuŝby wojskowej, związek schorzeń lub ułomności ze słuŝbą, uzasadnienie orzeczenia oraz pouczenie o prawie odwołania się od orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej. 24. (30) 1. Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich ustalające: 1) trwałą lub czasową niezdolność do zawodowej słuŝby wojskowej w stosunku do Ŝołnierzy pełniących tę słuŝbę oraz istnienie lub nieistnienie związku ich schorzeń lub ułomności ze słuŝbą wojskową, 2) związek śmierci ze słuŝbą wojskową osób, o których mowa w 5 ust. 2 pkt 3, 3) uszczerbek na zdrowiu Ŝołnierza wskutek wypadku lub choroby, 4) uprawnienie do dodatkowej powierzchni mieszkalnej na stałe ze względu na stan zdrowia - podlegają zatwierdzeniu przez wojskową komisję lekarską wyŝszego szczebla w trybie postanowienia, na które nie przysługuje zaŝalenie.

13 2. Po upływie terminu do wniesienia odwołań od orzeczeń, o których mowa w ust. 1, orzeczenia wydane przez: 1) terenowe wojskowe komisje lekarskie przesyła się do komisji, o których mowa w 4 ust. 1 pkt 2, 2) Wojskową Komisję Morsko-Lekarską przesyła się do komisji, o której mowa w 4 ust. 1 pkt 6, 3) wojskowe komisje lotniczo-lekarskie przesyła się do komisji, o której mowa w 4 ust. 1 pkt 4, 4) rejonowe wojskowe komisje lekarskie, Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych, Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej i Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską przesyła się do komisji, o której mowa w 4 ust. 1 pkt 8, - w celu zatwierdzenia. 3. W razie niezatwierdzenia orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, wojskowa komisja lekarska wyŝszego szczebla: 1) przeprowadza ponowne badanie i wydaje nowe orzeczenie lub 2) zarządza ponowne badanie i wydanie nowego orzeczenia przez właściwą wojskową komisję lekarską. 4. Orzeczenie zatwierdzone jest ostateczne. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, zainteresowanej osobie przysługuje odwołanie do Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej, a jeŝeli orzeczenie wydała ta komisja - do Ministra Obrony Narodowej lub organu przez niego określonego. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, zainteresowanej osobie przysługuje odwołanie do wojskowej komisji lekarskiej wyŝszego szczebla. 25. Istotną treść orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej, w szczególności ocenę zdolności do czynnej słuŝby wojskowej oraz wymienienie stwierdzonych chorób i ułomności, wpisuje się do ksiąŝki zdrowia Ŝołnierza (emeryta, rencisty wojskowego). 26. JeŜeli choroby i ułomności stwierdzone u osoby badanej nasuną wojskowej komisji lekarskiej uzasadnione podejrzenie, Ŝe zostały spowodowane umyślnie, naleŝy orzec o stanie zdrowia tej osoby zgodnie z wynikami badań lekarskich i o podejrzeniu powiadomić niezwłocznie właściwego prokuratora oraz przełoŝonego lub organ, który skierował tę osobę do komisji. Rozdział 5 Orzekanie o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego (31) Urlopu zdrowotnego udziela się - z zastrzeŝeniem ust. 3 - Ŝołnierzowi po leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej. 2. W uzasadnionych wypadkach urlopu zdrowotnego moŝna udzielić po leczeniu ambulatoryjnym. 3. Urlopu zdrowotnego udziela się w szczególności, gdy Ŝołnierz nie wymaga juŝ dalszego leczenia zakładowego, ale nie odzyskał jeszcze pełnej zdolności do wykonywania obowiązków słuŝbowych. 4. (32) (skreślony).

14 Urlopu zdrowotnego udziela się: 1) (33) Ŝołnierzom zawodowym - jednorazowo na okres 1-2 miesięcy, łącznie nie więcej niŝ 6 miesięcy, po uprzednim wykorzystaniu 6 miesięcy zwolnień od wykonywania obowiązków słuŝbowych, 2) (34) Ŝołnierzom pełniącym słuŝbę w charakterze kandydatów na Ŝołnierzy zawodowych oraz Ŝołnierzom pełniącym nadterminową zasadniczą słuŝbę wojskową - jednorazowo na okres do 30 dni - łącznie w czasie tej słuŝby do 3 miesięcy, 3) Ŝołnierzom słuŝby zasadniczej oraz Ŝołnierzom odbywającym przeszkolenie wojskowe - jednorazowo na okres 30 dni. 2. śołnierzom okresowej słuŝby wojskowej uznanym za niezdolnych do czynnej słuŝby wojskowej, którzy uzyskali w trybie odrębnie określonym zgodę na przedłuŝenie tej słuŝby, udziela się urlopu zdrowotnego na okres słuŝby. 29. Przepisów 27 i 28 ust. 1 nie stosuje się do Ŝołnierzy zawodowych w słuŝbie stałej, którzy odbyli słuŝbę obowiązkową, zwalnianych z zawodowej słuŝby wojskowej wskutek wypowiedzenia stosunku słuŝbowego przez organ wojskowy. Rozdział 6 Rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń i decyzji wojskowych komisji lekarskich (35) (36) Prawo odwołania przysługuje od kaŝdego nieprawomocnego orzeczenia i decyzji wojskowej komisji lekarskiej. 2. JeŜeli orzeczenie dotyczy ustalenia związku śmierci ze słuŝbą wojskową, prawo odwołania przysługuje małŝonkowi lub innemu najbliŝszemu członkowi rodziny zmarłego. JeŜeli orzeczenie dotyczy chorego psychicznie lub ubezwłasnowolnionego, prawo odwołania przysługuje takŝe małŝonkowi lub innemu najbliŝszemu członkowi rodziny. 3. (37) Przedmiotem odwołania moŝe być orzeczenie i decyzja w całości lub w części. 4. (38) Odwołanie wnosi się do właściwej wojskowej komisji lekarskiej wyŝszego szczebla, o której mowa w 24 ust. 2, za pośrednictwem komisji, która wydała orzeczenie i decyzję, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia wymienionego w 23 ust. 1 albo doręczenie orzeczenia i decyzji nie podlegającego zatwierdzeniu. orzeczenia sądów (39) Wojskowa komisja lekarska, od której orzeczenia i decyzji zostało wniesione odwołanie, moŝe odwołanie uwzględnić i wydać nowe orzeczenie i decyzję oraz powiadomić o tym odwołującego się. 2. W razie nieuwzględnienia odwołania, wojskowa komisja lekarska, w terminie 7 dni od jego otrzymania, przesyła odwołanie wraz z aktami sprawy i uzasadnieniem własnej decyzji do komisji wyŝszego szczebla; przepis 24 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Odwołanie wniesione po terminie określonym w 30 ust. 4 nie podlega rozpatrzeniu. W wyjątkowych naleŝycie umotywowanych wypadkach wymienione odwołanie po tym terminie moŝe być rozpatrzone.

15 Wojskowe komisje lekarskie rozpatrują odwołania w składzie trzech oficerówlekarzy. 2. (40) Wojskowa komisja lekarska rozpatrująca odwołanie orzeka w zasadzie na podstawie dokumentacji znajdujących się w aktach orzeczniczo-lekarskich; w razie potrzeby komisja moŝe przeprowadzić ponowne badanie lekarskie, a takŝe skierować badanego na obserwację szpitalną. Komisja moŝe równieŝ przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania komisji, która wydała orzeczenie i decyzję. 3. (41) Wojskowa komisja lekarska rozpatrująca odwołanie moŝe: 1) utrzymać w mocy orzeczenie i decyzję, 2) uchylić je oraz zarządzić ponowne badanie i wydanie nowego orzeczenia i decyzji przez wojskową komisję lekarską niŝszego szczebla, udzielając jej wiąŝących zaleceń, 3) uchylić i wydać nowe orzeczenie i dezycję. 4. (42) (skreślony). orzeczenia sądów 33. (43) Orzeczenie i decyzja wojskowej komisji lekarskiej wydane w wyniku rozpatrzenia odwołania jest ostateczne. 34. Przepisy 32 i 33 stosuje się odpowiednio do rozpatrywania sprzeciwów, z tym Ŝe Centralna Wojskowa Komisja Lekarska rozpatruje sprzeciwy w składzie pięciu oficerów-lekarzy. 35. (44) 1. (45) Wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie i decyzję w trybie przepisów 24 ust. 3, 32 ust. 3 i 4 lub 34, zawiadamia właściwą komisję lekarską na piśmie o utrzymaniu w mocy orzeczenia i decyzji lub jego uchyleniu oraz o trybie wydania nowego orzeczenia i decyzji; do komisji przesyła się równieŝ nowe orzeczenie i decyzję oraz dokumentację orzeczniczo-lekarską. 2. O rozpatrzeniu odwołania (sprzeciwu) wojskowa komisja lekarska powiadamia osobę zainteresowaną. 3. (46) Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej, która wydała orzeczenie i decyzję w trybie określonym w 24 ust. 3, 32 ust. 3 lub 34, przesyła kopię orzeczenia i decyzji osobie badanej, dowódcy macierzystej jednostki wojskowej lub kierownikowi wojskowego organu emerytalnego, a w przypadku Ŝołnierza rezerwy - właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień, kierującemu Ŝołnierza do wojskowej komisji lekarskiej. Rozdział 7 Uchylanie orzeczeń wojskowych komisji lekarskich w trybie nadzoru 36. (47) 1. Minister Obrony Narodowej lub organ przez niego upowaŝniony moŝe w trybie nadzoru uchylić kaŝde orzeczenie i decyzję wojskowej komisji lekarskiej sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych. 2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje równieŝ Przewodniczącemu Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej.

16 3. W razie uchylenia orzeczenia i decyzji wojskowej komisji lekarskiej, organ, o którym mowa w ust. 1 i 2, zarządza ponowne rozpatrzenie sprawy przez wyznaczoną wojskową komisję lekarską, udzielając jej wiąŝących zaleceń. 4. Wyznaczona wojskowa komisja lekarska, wydając nowe orzeczenie i decyzję, zawiadamia o tym wojskową komisję lekarską, której orzeczenie i decyzja zostało uchylone, oraz odpowiednio właściwy wojskowy organ emerytalny lub organ wojskowy właściwy do ustalania prawa do odszkodowania. 37. (48) Orzeczenie i decyzja wojskowej komisji lekarskiej wydane w trybie określonym w 36 ust. 1 i 2 jest ostateczne. Rozdział 8 Przepisy końcowe Osoby, które na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów zostały zaliczone ze względu na zdolność do słuŝby wojskowej, do kategorii A grupy A1, A2 i A3, z dniem wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia uzyskują: 1) grupa A1 - kategorię A, 2) grupa A2 - kategorię A, z wyjątkiem osób, o których mowa w ust. 2, 3) grupa A3 - kategorię D. 2. Osoby, które zostały zaliczone do kategorii A grupy A2, na podstawie schorzeń i ułomności wymienionych w załączniku nr 12 do rozporządzenia, uzyskują kategorię D. 39. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 marca 1973 r. w sprawie ustalania stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci Ŝołnierzy ze słuŝbą wojskową wskutek wypadku lub choroby (Dz. U. Nr 13, poz. 93 i z 1976 r. Nr 41, poz. 242) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się 1-5 oraz 9, 12, 13 i 15, 2) w 6 ust. 1 po wyrazach "Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu" dodaje się wyrazy "Ŝołnierza wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej słuŝby wojskowej albo w skutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami słuŝby wojskowej". 40. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 9 czerwca 1992 r.