Bp Tomasik: Fundamentem świątyni jest wiara

Transkrypt

1 Biskup Henryk Tomasik konsekrował kościół Św. Rafała na radomskim Ustroniu. Uroczystości odbyły się w ostatnią niedzielę września i zgromadziły w świątyni całą wspólnotę parafialną. Zostały również wprowadzone relikwie patrona kościoła św. Rafała Kalinowskiego. Trzydzieści lat temu na radomskim Ustroniu bp Edward Materski poświęcił krzyż i plac pod przyszły kościół. Dziś parafianie wraz ze swoim proboszczem, ks. Józefem Pawlikiem, cieszą się z ukończonego dzieła. Poświęcenie domu modlitwy jest świętem naszej wspólnoty. Dom ten jest domem naszych modlitw my sami, domem Boga jak powiedział św. Augustyn. Cieszymy się całą wspólnotą parafialną z tego jakże ważnego i doniosłego wydarzenia. Jest to najważniejsze święto dla nas. Patrzyliśmy jak rosną mury tej świątyni i sami uczestniczyliśmy w ich wznoszeniu. Jest to dzieło nas wszystkich, a przede wszystkim jest owocem trudu i poświęcenia naszego proboszcza ks. prał. Józefa Pawlika powiedzieli przedstawicie wspólnoty parafialnej na rozpoczęcie uroczystości. 1 / 5

2 - Kościół ta wielka wspólnota wiary, wspólnota ludzkich serc potrzebuje znaków zewnętrznych. I dlatego wznosimy miejsca modlitwy, które nazywamy świątynią. Dziś składamy Panu Bogu tę budowlę owoc pracy księdza proboszcza, jego współpracowników i rzeszy ludzi dobrej woli, którzy w ten sposób wyrażali swoją wiarę. Panu Bogu dziękujemy za pracę wielu ludzi. Rozważamy dziś piękne teksty dzisiejszej liturgii, które zachęcają nas do ciągłego wznoszenia wielkiej świątyni naszych serc i wspólnoty wierzących. W Ewangelii Jezus przypomina nam co jest fundamentem tej budowli: to wiara. powiedział w homilii Biskup Henryk Tomasik, który był konsekratorem kościoła na Ustroniu. W homilii Pasterz Radomski przypomniał również o konieczności uczestniczenia w niedzielnej Mszy św. i odpowiedzialności rodziców za religijne wychowanie dzieci. Zwracając uwagę na wypełniony po brzegi kościół w czasie uroczystości Biskup powiedział: Piękne są nasze świątynie, wtedy gdy wypełnione są wiernymi. Ale dlaczego nie zawsze jesteśmy na Mszy św.? Dlaczego na katechezie jest ponad 90% dzieci i młodzieży, a na Mszy św.? Kochani rodzice, dlaczego jest tak mało troski, aby dzieci i młodzież mogli uczestniczyć w każdej niedzielnej Mszy św.? Tyle wysiłku wkładamy w przygotowanie do I Komunii św., a już w trzeciej klasie połowa z tych dzieci nie chodzi do kościoła? Prawdą zasadniczą jest to, że Eucharystia buduje Kościół mówił bł. Jan Paweł II. Kochani rodzice, przyprowadzajmy tu zawsze nasze dzieci. zachęcał biskup Tomasik. Liturgia konsekracji 2 / 5

3 Kościół konsekruje się tylko raz i nie jest to liturgia zbyt często przeżywana. Warto więc przy tej okazji przypomnieć szczególne momenty związane z tą celebracją. Konsekracja, czyli uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza, zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych. Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni (Rytuał). Konsekracja jest to Boża pieczęć, która potwierdza na zawsze wobec wszystkich, że jest to miejsce, które Pan Bóg szczególnie wybrał jako miejsce spotkania, przebaczenia, jako miejsce, w którym niebo spotyka się z ziemią. Ten akt potwierdza również godność człowieka, który wyszedł od Boga, jest Jego odblaskiem przez wolność, możliwość wyboru i zdolność do miłości. W obrzędzie konsekracji występuje wiele symboli o głębokim znaczeniu. Na początku Biskup Konsekrator święci wodę, a następnie poświęconą wodą kropi ściany kościoła, ołtarz i wiernych. W tym akcie jest nawiązanie do chrztu, który czyni z człowieka świątynię Ducha Świętego. Przed rozpoczęciem Liturgii Słowa biskup przekazuje lektorowi księgę Pisma Świętego, z której odczytuje się podczas liturgii Słowo Boże. Następnym ważnym elementem jest instalacja relikwii w mensie ołtarza (tu: zostały umieszczone relikwie św. Rafała Kalinowskiego, który jest patronem kościoła i parafii) oraz namaszczenie olejem Krzyżma ołtarza i ścian kościoła. Olej ten święci się w Wielki Czwartek w 3 / 5

4 katedrze, matce wszystkich kościołów diecezji, a służy on również do namaszczenia osób podczas udzielania sakramentów chrztu, bierzmowania i święceń. Ołtarz namaszcza się, aby służył do sprawowania Najświętszej Ofiary. Namaszcza się ściany kościoła, bo ma być tylko Bogu oddany i Jemu służyć jako Jego dom. Podczas widzialnego namaszczenia olejem dokonuje się namaszczenie niewidzialne Duchem Świętym. Po namaszczeniu ołtarza i ścian kościoła następuje ich okadzenie; okadza się również wiernych. Czynności te przypominają, że to jest miejsce modlitwy, a modlitwa jak woń kadzidła - wznosi się do Boga. Świątynia ma być wypełniona modlitwą ludzi, którzy tu przychodzą. Następnie przygotowuje się ołtarz: nakrywa się białym obrusem oraz uroczyście zapala świece ołtarzowe i oświetla kościół (w miejscu namaszczenia ścian), zapala się wszystkie świece. Kościół do tej pory z wygaszonymi światłami teraz napełnia się światłem wspólnotę wiernych gromadzących się na liturgii oświeca Jezus Chrystus Światłość świata. (na podstawie: Z historii kościoła na Ustroniu Dzisiejszy kościół usytułowany jest na miejscu, gdzie pierwotnie był punkt duszpasterski dla budującego się osiedla Ustronie C". Pierwsza ważna data dla uświęcenia tego miejsca to 12 czerw ca 1983 r., kiedy to Biskup Edward Materski poświęcił krzyż i plac pod przyszły kościół. Początkowo korzystano z zagospodarowanego i przystosowanego dla kul tu Bożego magazynu 4 / 5

5 budowlanego, ponieważ ówczesne władze państwowe cofnęły zgodę na budowę dużej kaplicy. Dzięki wysiłkom ks. Józefa Pawlika w 1984 r. zbudowano bez pozwolenia władz państwowych tymczasową kaplicę. W roku następnym poświęcił ją bp E. Materski. Parafia została erygowana 1 stycznia 1989 r. przez bp. E. Materskiego. Budowę kościoła parafialnego rozpoczęto 9 października 1999 r., a w stanie surowym ukończono w 2005 r. Świątynia powstała według projektu architekta Tadeusza Derlatki i konstruktora Józefa Nosowskiego. Fundamenty kościoła poświęcił 20 listopada 1999 r. bp Jan Chrapek. Konsekracji, 29 września 2013 r., dokonał bp Henryk Tomasik. Przygotował: xsp / 5 / 5