SZCZEGŁÓWY OPIS PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA

Transkrypt

1 Sprawa Nr 44/2015/PN/M Załącznik Nr 1a do SIWZ SZCZEGŁÓWY OPIS PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA SPODNIE KAWALERYJSKIE wz GABARDYNOWE Szyte na miarę dla każdego żołnierza, z materiału dobranego fakturą i odcieniem do kurtek gabardynowych wz. 36, będących na wyposażeniu Szwadronu Kawalerii WP. Istnieje możliwość wypożyczenia jednego egzemplarza spodni celem ustalenia faktury i barwy materiału. 1. OPIS OGÓLNY Spodnie kawalerii, podszyte górą podszewką, są jedno szwowe, swobodne w biodrach, siedzeniu, udach i kolanach. Nogawice przylegają do nóg pod kolanami i do łydek. Spodnie mają naszyte z tyłu na linii stanu dwa ściągacze, zaś górą cztery przesuwki. Obydwie nogawice są wpuszczone z przodu, od rozporka skośnie w dół ku bocznym szwom, kieszenie zapinane na guziki spodniowe. Spodnie są tak wykonane, aby w stanie dochodziły poza biodra, z boku tworzyły rozszerzające się ku dołowi bufy sięgające od stanu do kolan, a na linii bocznych szwów, na wysokości łydek, były zakończone rozporkami zawiązywanymi za pomocą tasiemek. 2. MATERIAŁ Materiał użyty do wykonywania spodni kawaleryjskich powinien odpowiadać następującym warunkom: a) gabardyna oficerska - czysta wełna o gramaturze 530g\m, w kolorze ciemne khaki, b) tasiemka bawełniana, barwy naturalnej, 6 mm szeroka, c) nici bawełniane, barwy ochronnej do szycia spodni, ręcznego obszycia podszewki dołem, maszynowego obszycia dziurek i wykonywania rygielków oraz do przyszywania guzików, haczyków, haftek, haków do kurtek i ręcznego obszywania podszewki w pachach, d) guzik z tworzywa sztucznego w kolorze khaki - 4 dziurkowy o średnicy 16 mm, e) sprzączka do spodni metalowa ze stali pomalowana w kolor khaki. 3. WYKONANIE Rozkrój i wykonanie spodni kawalerii powinny być zgodne z postanowieniami warunków technicznych a) Wykroje łydek należy złączyć ze sobą wzdłuż długości szwami zwykłymi, rozszytymi w ten sposób, aby szwy te wypadały po środku łydek. Tak zszyte łydki powinny być złączone wzdłuż swych górnych krawędzi z wykrojami nogawic, również szwami zwykłymi, rozszytymi. Dolne krawędzie nogawic należy przed złączeniem z łydkami ściągnąć nitką do linii prostej, aby w ten sposób zmniejszony obwód nogawic równał się obwodowi łydek. Szwy zwykłe, rozszyte, łączące łydki z nogawicami, powinny być wzmocnione tasiemką, nałożoną na szwy i przeszytą jednocześnie przy rozszywaniu szwów. Szwy łączące łydki z nogawicami, należy wykonać w ten sposób, aby po złączeniu nogawic szwy nie stykały się ze sobą po bokach, lecz szew od strony kolan znajdował się o 2,5 3 cm wyżej od szwu od strony łydki. b) Nogawice, skrojone w całości (bez szwu od strony przyśrodkowej), powinny być złączone z tyłu z klinami szwami zwykłymi, rozszytymi, przy czym odcięte krawędzie klinów i nogawic zszyć ze spodniami ręcznie ściegiem okrętkowym tak, aby przy wkładaniu i zdejmowaniu spodni krawędzie te nie odwijały się i nie ugniatały ciała. c) W wykrojach nogawic powinny być wykonane z przodu, od rozporka skośnie na dół ku bocznym szwom, dwa rozcięcia kieszeniowe. Do każdego rozcięcia kieszeniowego

2 należy przyszyć obsadzenia kieszeniowe z gabardyny jak na spodnie. Górne obsadzenia powinny być przyszyte szwami zwykłymi, przełożonymi i przeszytymi, dolne zaś szwami wypustkowymi tak, aby powstały wypustki około 0,3 cm szerokie. Wykroje worków kieszeniowych należy złożyć na połowę wzdłuż długości w ten sposób, aby ich złożone krawędzie były zwrócone ku przodowi, a górne odcięte krawędzie sięgały poza linie przeszycia imitującego pasek, następnie w spodnich częściach wykrojów worków powinny być wykonane rozcięcia, których dolne krawędzie należy wszyć w wypustki przy dolnych krawędziach otworów kieszeniowych, po czym dolne części otworów kieszeni powinny być przeszyte wraz z obsadzeniami i z workami wzdłuż bocznych, krótszych krawędzi prosto, a wzdłuż dolnych, dłuższych krawędzi obsadzeń w ząb, przy czym przeszycia dolne należy wykonać: z obydwu stron otworów kieszeniowych prosto na szerokości około 2 cm, a dołem w ząb na szerokości około 5 cm, mierząc środkiem od krawędzi wypustek. Wierzchnie części wykrojów worków powinny być złączone z obsadzeniami przy górnych krawędziach otworów kieszeniowych za pomocą przeszyć wykonanych wzdłuż wszystkich krawędzi obsadzeń. Worki kieszeniowe należy złączyć wzdłuż tylnych i dolnych krawędzi szwami zwykłymi, wywróconymi i przeszytymi. Otwory kieszeniowe powinny być wzmocnione z obydwu stron silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. Worki kieszeniowe mogą składać się z dwu równych części, złączonych ze sobą szwami zwykłymi, wywróconymi i przeszytymi. W dolnych częściach otworów kieszeni, w odległości około 1 cm od krawędzi wypustek, należy obszyć prostopadle do krawędzi wypustek po jednej dziurce z oczkiem, 2 cm długiej, wykonanej na wskroś przez obsadzenie. Odpowiednio do wykonanych dziurek, do obsadzeń górnych krawędzi otworów kieszeniowych powinny być przyszyte na wskroś przez worki kieszeniowe dwa guziki spodniowe. d) Do lewej nogawicy powinna być przyszyta w miejscu rozporka szwem zwykłym listewka, wzmocniona podszewką. Przed przyszyciem listewki, rozporek należy również wzmocnić podszewką, złączoną z rozporkiem szwem zwykłym, wywróconym i przeszytym w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconej, sukiennej krawędzi, a w odległości 0,1 0,2 cm od wywróconej krawędzi podszewki. Wykroje listewki i podszewki powinny być złączone wzdłuż ich pionowych krawędzi szwem zwykłym, następnie wywrócone i przeszyte w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconej krawędzi listewki, a odległości 0,1 0,2 cm od wywróconej krawędzi podszewki. Przed złączeniem listewki z nogawicą, należy wykonać w listewce poziomo cztery dziurki bez oczek, 2 cm długie. Tak wykonana listewka powinna być wzdłuż jej owalnej krawędzi przyszyta do nogawicy szwem zwykłym tak, aby podszewka listewki przylegała do podszewki rozporka. Po przyszyciu listewki, ewentualnie wystającą podszewkę wzdłuż owalnej krawędzi listewki należy obciąć i wraz z krawędzią listewki obrzucić ręcznie rzadkim ściegiem okrętkowym. Do prawej nogawicy, powinna być przyszyta szwem zwykłym, rozprasowana listewka, na którą następnie z prawej strony należy nałożyć podszewkę i przyszyć ją szwem zwykłym wzdłuż dłuższej, owalnej i krótszej, górnej krawędzi, potem wywrócić, wolną krawędź podszewki zawinąć na 0,5 cm do wewnątrz i listewkę przeszyć wokoło po zewnętrznej stronie podszewki w odległości 0,2 0,3 cm od wywróconych krawędzi listewki oraz po nogawicy w odległości 0,2 0,3 cm od linii złączenia listewki z nogawicą. e) Tak wykonane nogawice powinny być złączone na sam przód po bokach szwami zwykłymi, przełożonymi i przeszytymi, sięgającymi od górnych krawędzi, aż do rozporków, których krawędzie należy zawinąć do wewnątrz i przeszyć w odległości 0,3 0,4 cm od zawinięć. Rozporki powinny być wzmocnione góra silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. Następnie nogawice należy złączyć ze sobą, począwszy od nacięcia rozporka przez siedzenie, aż ku górze 2

3 szwem zwykłym, rozszytym w ten sposób, aby listewka lewa nakrywała listewkę prawą. Szew łączący nogawice przez siedzenie, powinien być wzmocniony tasiemką nałożoną na szew i przeszyte jednocześnie przy rozszywaniu szwu, sięgającą z tyłu poza dolną krawędź podszewki. Rozporek z przodu spodni należy wzmocnić rygielkiem, około 1 cm długim, przy czym rygielek ten powinien być wykonany na wskroś przez wszystkie tkaniny tak, aby nie wystawał poza krawędź lewej listewki. Dolne, nie zawinięte krawędzie nogawic należy podszyć od wewnątrz tasiemkami, służącymi do zawiązywania nogawic. f) Do wzmocnienia rozkrocza służy siodełko, przyszyte do spodni od strony wewnętrznej. Wykroje siodełka powinny być złączone na sam przód ze sobą szwem zwykłym, wygładzonym, po czym owalną krawędź siodełka należy zawinąć na 0,5 cm do wewnątrz i siodełko nałożyć na spodnie tak, aby wygładzony szew siodełka nakrywała szew rozszyty w rozkroczu, a siodełko przylegało ściśle do wewnętrznej strony spodni. Tak nałożone siodełko powinno być złączone z nogawicami ręcznie ściegiem okrętkowym, poczynając i kończąc od wzmocnienia rozporka rygielkiem. g) Spodnie należy wzmocnić góra podszewką, sięgająca z przodu nieco poza linię przyszycia lewej listewki i nieco poza krawędź podszewki prawej listewki. Wykroje podszewki powinny być złączone ze sobą po bokach i z tyłu szwami zwykłymi, wygładzonymi, a następnie ze spodniami wzdłuż górnej krawędzi szwem zwykłym, wywróconym i przeszytym w odległości 0,2 0,3 cm od wywróconej krawędzi spodni. Wolne krawędzie podszewki należy zawinąć do wewnątrz i, po wyrównaniu podszewki ze spodniami, przeszyć szwem zwykłym wzdłuż dolnej i przednich krawędzi w odległości 0,2 0,3 cm od zawinięć. Niezależnie od przeszycia spodni wzdłuż dolnej krawędzi podszewki, spodnie powinny być przeszyte na wskroś przez podszewkę linią prostą, a mianowicie: z przodu przy krawędzi rozporka lewej nogawicy i przy linii złączenia prawej nogawicy z listewką na wysokości 6 cm, na szwach bocznych na wysokości 5 cm, a z tyłu na wysokości 4 cm od górnej krawędzi spodni. Przeszycie powyższe, sięgające od pionowej krawędzi lewej listewki do linii złączenia prawej listewki z nogawicą, imituje pasek. h) Pośrodku imitowanego paska należy z lewej strony spodni wykonać na wskroś przez przeszytą listewkę poziomą dziurkę z oczkiem, 2 cm długa. Odpowiednio do wykonania dziurek w lewej listewce i w imitowanym pasku, powinny być przyszyte do prawej listewki, bliżej linii złączenia z nogawicą, guziki spodniowe. Lewą listewkę należy złączyć z nogawicą czterema rygielkami, z których trzy powinny być wykonane pośrodku miedzy dziurkami, a czwarty w miejscu przeszycia, imitującego pasek. i) W górnej części spodni należy naszyć cztery przesuwki. Przesuwki, skrojone z sukna jak na spodnie, powinny być zagięte dwa razy wzdłuż długości, przeszyte na wskroś w odległości 0,2 0,3 cm od wierzchnich, odciętych krawędzi, a następnie odciętymi krawędziami nałożone na spodnie w następujący sposób: jedna z przodu lewej nogawicy na przeszyciu łączącym listewkę z nogawicą, dwie na bocznych szwach i wreszcie czwarta z tyłu na szwie rozszytym. Tak nałożone przesuwki należy przeszyć na wskroś kilka razy na każdym końcu w poprzek swej długości. j) Do regulowania szerokości w pasie służą ściągacze, podszyte podszewką. Krawędzie wykrojów ściągaczy i podszewki, zakończonych w kąt na szerszych i węższych końcach, powinny być zawinięte do wewnątrz, nałożone na siebie lewymi stronami i złączone wzdłuż dłuższych i krótszych, skośnych krawędzi szwami zwykłymi, przy czym przeszycia te należy wykonać w odległości 0,3 0,4 cm od zawiniętych krawędzi ściągaczy, a w odległości 0,1 0,2 cm od zawiniętych krawędzi podszewki. Wolne, skośne krawędzie szerszych końców ściągaczy powinny być zawinięte do wewnątrz, ściągacze nałożone z tyłu na nogawice i przeszyte na wskroś w sposób uwidoczniony na fotografii. Do węższego końca lewego ściągacza należy przyszyć 3

4 sprzączkę, przy czym zagięty koniec ściągacza powinien być wsunięty pod podszewkę i przeszyty maszynowo na wskroś wraz z podszewką. Ściągacze należy naszyć w ten sposób, aby ich środkowe, podłużne linie biegły po linii stanu. 4. PAKOWANIE - pojedynczo każde spodnie zapakowane do worka foliowego, - na opakowaniu umieszczony opis zawierający imię i nazwisko użytkownika. Wzór spodni kawaleryjskich wz. 36 gabardynowych na fotografiach poniżej: SPODNIE KAWALERYJSKIE wz 36 - SUKIENNE ZE SKÓRZANYMI LEJAMI Szyte na miarę dla każdego żołnierza, z materiału dobranego fakturą i odcieniem do kurtek sukiennych wz. 36 będących na wyposażeniu Szwadronu Kawalerii WP. Istnieje możliwość wypożyczenia jednego egzemplarza spodni sukiennych celem ustalenia faktury i barwy materiału. 1. OPIS OGÓLNY Spodnie kawalerii, podszyte górą podszewką są jednoszwowe, swobodne w biodrach, siedzeniu, udach i kolanach. Nogawice przylegają do nóg pod kolanami i do łydek. Spodnie mają naszyte z tyłu na linii stanu dwa ściągacze, zaś górą cztery przesuwki. Obydwie nogawice są wpuszczone z przodu, od rozporka skośnie w dół ku bocznym szwom, kieszenie zapinane na guziki spodniowe. Spodnie są tak wykonane, aby w stanie dochodziły poza biodra, z boku tworzyły rozszerzające się ku dołowi bufy sięgające od stanu do kolan, a na linii bocznych szwów, na wysokości łydek, były zakończone rozporkami zawiązywanymi 4

5 za pomocą tasiemek. Spodnie muszą być podszyte skórą w kolorze skóry naturalnej o grubości 0,5 mm. 2. MATERIAŁ Materiał użyty do wykonywania spodni kawalerii powinien odpowiadać następującym warunkom: a) sukno mundurowe barwy ochronnej, rodzaj surowca 81% wełna,19% włókno syntetyczne o gramaturze 660(+_26)g/m, b) tasiemka bawełniana, barwy naturalnej, 6 mm szeroka, c) nici bawełniane, barwy ochronnej do szycia spodni, ręcznego obszycia podszewki dołem, maszynowego obszycia dziurek i wykonywania rygielków, d) guzik z tworzywa sztucznego w kol khaki 4 dziurkowy o średnicy 16 mm, e) tasiemka bawełniana barwy ochronnej, nici bawełniane barwy ochronnej do szycia spodni, maszynowego obszywania dziurek, wykonywania rygielków i przyszywania guzików, w kolorze khaki, f) sprzączka do spodni metalowa ze stali pomalowana w kolor khaki. 3. WYKONANIE Rozkrój i wykonanie spodnie kawalerii powinny być zgodne z postanowieniami warunków technicznych a) Wykroje łydek należy złączyć ze sobą wzdłuż długości szwami zwykłymi, rozszytymi w ten sposób, aby szwy te wypadały po środku łydek. Tak zszyte łydki powinny być złączone wzdłuż swych górnych krawędzi z wykrojami nogawic, również szwami zwykłymi, rozszytymi. Dolne krawędzie nogawic należy przed złączeniem z łydkami ściągnąć nitką do linii prostej, aby w ten sposób zmniejszony obwód nogawic równał się obwodowi łydek. Szwy zwykłe, rozszyte, łączące łydki z nogawicami, powinny być wzmocnione tasiemką, nałożoną na szwy i przeszytą jednocześnie przy rozszywaniu szwów. Nogawice, skrojone w całości (bez szwu od strony przyśrodkowej), powinny być złączone z tyłu z klinami szwami zwykłymi, rozszytymi, przy czym odcięte krawędzie klinów i nogawic zszyć ze spodniami ręcznie ściegiem okrętkowym tak, aby przy wkładaniu i zdejmowaniu spodni krawędzie te nie odwijały się i nie ugniatały ciała. b) W wykrojach nogawic powinny być wykonane z przodu, od rozporka skośnie na dół ku bocznym szwom, dwa rozcięcia kieszeniowe. Do każdego rozcięcia kieszeniowego należy przyszyć obsadzenia kieszeniowe z sukna jak na spodnie. Górne obsadzenia powinny być przyszyte szwami zwykłymi, przełożonymi i przeszytymi, dolne zaś szwami wypustkowymi tak, aby powstały wypustki około 0,3 cm szerokie. Wykroje worków kieszeniowych należy złożyć na połowę wzdłuż długości w ten sposób, aby ich złożone krawędzie były zwrócone ku przodowi, a górne odcięte krawędzie sięgały poza linie przeszycia imitującego pasek, następnie w spodnich częściach wykrojów worków powinny być wykonane rozcięcia, których dolne krawędzie należy wszyć w wypustki przy dolnych krawędziach otworów kieszeniowych, po czym dolne części otworów kieszeni powinny być przeszyte wraz z obsadzeniami i z workami wzdłuż bocznych, krótszych krawędzi prosto, a wzdłuż dolnych, dłuższych krawędzi obsadzeń w ząb, przy czym przeszycia dolne należy wykonać: z obydwu stron otworów kieszeniowych prosto na szerokości około 2 cm, a dołem w ząb na szerokości około 5 cm, mierząc środkiem od krawędzi wypustek. Wierzchnie części wykrojów worków powinny być złączone z obsadzeniami przy górnych krawędziach otworów kieszeniowych za pomocą przeszyć wykonanych wzdłuż wszystkich krawędzi obsadzeń. Worki kieszeniowe należy złączyć wzdłuż tylnych i dolnych krawędzi szwami zwykłymi, wywróconymi i przeszytymi. Otwory kieszeniowe powinny być wzmocnione z obydwu stron silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. Worki kieszeniowe mogą składać się z dwu równych części, złączonych ze sobą szwami zwykłymi, 5

6 wywróconymi i przeszytymi. W dolnych częściach otworów kieszeni, w odległości około 1 cm od krawędzi wypustek, należy obszyć prostopadle do krawędzi wypustek po jednej dziurce z oczkiem, 2 cm długiej, wykonanej na wskroś przez obsadzenie. Odpowiednio do wykonanych dziurek, do obsadzeń górnych krawędzi otworów kieszeniowych powinny być przyszyte na wskroś przez worki kieszeniowe dwa guziki spodniowe. c) Do lewej nogawicy powinna być przyszyta w miejscu rozporka szwem zwykłym listewka wzmocniona podszewką. Przed przyszyciem listewki, rozporek należy również wzmocnić podszewką, złączoną z rozporkiem szwem zwykłym, wywróconym i przeszytym w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconej, sukiennej krawędzi, a w odległości 0,1 0,2 cm od wywróconej krawędzi podszewki. Wykroje listewki i podszewki powinny być złączone wzdłuż ich pionowych krawędzi szwem zwykłym, następnie wywrócone i przeszyte w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconej krawędzi listewki, a odległości 0,1 0,2 cm od wywróconej krawędzi podszewki. Przed złączeniem listewki z nogawicą, należy wykonać w listewce poziomo cztery dziurki bez oczek, 2 cm długie. Tak wykonana listewka powinna być wzdłuż jej owalnej krawędzi przyszyta do nogawicy szwem zwykłym tak, aby podszewka listewki przylegała do podszewki rozporka. Po przyszyciu listewki, ewentualnie wystającą podszewkę wzdłuż owalnej krawędzi listewki należy obciąć i wraz z krawędzią listewki obrzucić ręcznie rzadkim ściegiem okrętkowym. Do prawej nogawicy, powinna być przyszyta szwem zwykłym, rozprasowana listewka, na którą następnie z prawej strony należy nałożyć podszewkę i przyszyć ją szwem zwykłym wzdłuż dłuższej, owalnej i krótszej, górnej krawędzi, potem wywrócić, wolną krawędź podszewki zawinąć na 0,5 cm do wewnątrz i listewkę przeszyć wokoło po zewnętrznej stronie podszewki w odległości 0,2 0,3 cm od wywróconych krawędzi listewki oraz po nogawicy w odległości 0,2 0,3 cm od linii złączenia listewki z nogawicą. d) Tak wykonane nogawice powinny być złączone na sam przód po bokach szwami zwykłymi, przełożonymi i przeszytymi, sięgającymi od górnych krawędzi, aż do rozporków, których krawędzie należy zawinąć do wewnątrz i przeszyć w odległości 0,3 0,4 cm od zawinięć. Rozporki powinny być wzmocnione góra silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. Następnie nogawice należy złączyć ze sobą, począwszy od nacięcia rozporka przez siedzenie, aż ku górze szwem zwykłym, rozszytym w ten sposób, aby listewka lewa nakrywała listewkę prawą. Szew łączący nogawice przez siedzenie, powinien być wzmocniony tasiemką nałożoną na szew i przeszyte jednocześnie przy rozszywaniu szwu, sięgającą z tyłu poza dolną krawędź podszewki. Rozporek z przodu spodni należy wzmocnić rygielkiem, około 1 cm długim, przy czym rygielek ten powinien być wykonany na wskroś przez wszystkie tkaniny tak, aby nie wystawał poza krawędź lewej listewki. Dolne, nie zawinięte krawędzie nogawic należy podszyć od wewnątrz tasiemkami, służącymi do zawiązywania nogawic. e) Do wzmocnienia rozkrocza służy siodełko, przyszyte do spodni od strony wewnętrznej. Wykroje siodełka powinny być złączone na sam przód ze sobą szwem zwykłym, wygładzonym, po czym owalną krawędź siodełka należy zawinąć na 0,5 cm do wewnątrz i siodełko nałożyć na spodnie tak, aby wygładzony szew siodełka nakrywała szew rozszyty w rozkroczu, a siodełko przylegało ściśle do wewnętrznej strony spodni. Tak nałożone siodełko powinno być złączone z nogawicami ręcznie ściegiem okrętkowym, poczynając i kończąc od wzmocnienia rozporka rygielkiem. f) Spodnie należy wzmocnić góra podszewką, sięgająca z przodu nieco poza linię przyszycia lewej listewki i nieco poza krawędź podszewki prawej listewki. Wykroje podszewki powinny być złączone ze sobą po bokach i z tyłu szwami zwykłymi, wygładzonymi, a następnie ze spodniami wzdłuż górnej krawędzi szwem zwykłym, 6

7 wywróconym i przeszytym w odległości 0,2 0,3 cm od wywróconej krawędzi spodni. Wolne krawędzie podszewki należy zawinąć do wewnątrz i, po wyrównaniu podszewki ze spodniami, przeszyć szwem zwykłym wzdłuż dolnej i przednich krawędzi w odległości 0,2 0,3 cm od zawinięć. Niezależnie od przeszycia spodni wzdłuż dolnej krawędzi podszewki, spodnie powinny być przeszyte na wskroś przez podszewkę linią prostą, a mianowicie: z przodu przy krawędzi rozporka lewej nogawicy i przy linii złączenia prawej nogawicy z listewką na wysokość 6 cm, na szwach bocznych na wysokości 5 cm, a z tyłu na wysokości 4 cm od górnej krawędzi spodni. Przeszycie powyższe, sięgające od pionowej krawędzi lewej listewki do linii złączenia prawej listewki z nogawicą, imituje pasek. g) Pośrodku imitowanego paska należy z lewej strony spodni wykonać na wskroś przez przeszytą listewkę poziomą dziurkę z oczkiem, 2 cm długa. Odpowiednio do wykonania dziurek w lewej listewce i w imitowanym pasku, powinny być przyszyte do prawej listewki, bliżej linii złączenia z nogawicą, guziki spodniowe. Lewą listewkę należy złączyć z nogawicą czterema rygielkami, z których trzy powinny być wykonane pośrodku miedzy dziurkami, a czwarty w miejscu przeszycia, imitującego pasek. h) W górnej części spodni należy naszyć cztery przesuwki. Przesuwki, skrojone z sukna jak na spodnie, powinny być zagięte dwa razy wzdłuż długości, przeszyte na wskroś w odległości 0,2 0,3 cm od wierzchnich, odciętych krawędzi, a następnie odciętymi krawędziami nałożone na spodnie w następujący sposób: jedna z przodu lewej nogawicy na przeszyciu łączącym listewkę z nogawicą, dwie na bocznych szwach i wreszcie czwarta z tyłu na szwie rozszytym. Tak nałożone przesuwki należy przeszyć na wskroś kilka razy na każdym końcu w poprzek swej długości. i) Do regulowania szerokości w pasie służą ściągacze, podszyte podszewką. Krawędzie wykrojów ściągaczy i podszewki, zakończonych w kąt na szerszych i węższych końcach, powinny być zawinięte do wewnątrz, nałożone na siebie lewymi stronami i złączone wzdłuż dłuższych i krótszych, skośnych krawędzi szwami zwykłymi, przy czym przeszycia te należy wykonać w odległości 0,3 0,4 cm od zawiniętych krawędzi ściągaczy, a w odległości 0,1 0,2 cm od zawiniętych krawędzi podszewki. Wolne, skośne krawędzie szerszych końców ściągaczy powinny być zawinięte do wewnątrz, ściągacze nałożone z tyłu na nogawice i przeszyte na wskroś w sposób uwidoczniony na rysunku. Do węższego końca lewego ściągacza należy przyszyć sprzączkę, przy czym zagięty koniec ściągacza powinien być wsunięty pod podszewkę i przeszyty maszynowo na wskroś wraz z podszewką. Ściągacze należy naszyć w ten sposób, aby ich środkowe, podłużne linie biegły po linii stanu. 4. PAKOWANIE - pojedynczo każde spodnie zapakowane do worka foliowego, - na opakowaniu umieszczony opis zawierający imię i nazwisko użytkownika Wzór spodni kawaleryjskich wz. 36 sukiennych ze skórzanymi lejami na fotografiach poniżej: 7

8 KURTKA MUNDUROWA WZ 36 - GABARDYNOWA Szyta na miarę dla każdego żołnierza, z materiału dobranego fakturą i odcieniem do kurtek sukiennych wz. 36 będących na wyposażeniu Szwadronu Kawalerii WP. Istnieje możliwość wypożyczenia jednego egzemplarza kurtki celem ustalenia faktury i barwy materiału. 1. OPIS OGÓLNY Kurtka gabardynowa, podszyta podszewką w całości. Jest jednorzędowa, zapinana na siedem dużych guzików mundurowych średnicy 22 mm z których ostatni, dolny jest umieszczony nieco poniżej stanu tak, aby na nim opierał się pas główny. Kurtka w ramionach szeroka, w piersiach swobodna, w stanie lekko wcięta, w biodrach dopasowana. Ma naszyte na piersiach i na bokach, poniżej stanu, cztery kieszenie z klapami, zapinanymi na małe guziki mundurowe, Z tyłu dołem w szwach bocznych ma dwa rozporki, a pod przednią, prawą połą kurtki naszytą kieszonkę na opatrunek osobisty. Kołnierz, wykładany, zapinany na dwie pary haftek. Rękawy są dwuszwowe, dość szerokie, zakończone od strony tylnych szwów rozporkami, a dołem przeszyciami imitującymi mankiety. Kołnierz wykończony jest patkami z wyhaftowanymi proporczykami w kolorze amarantowo-granatowymi i wężykiem. 2. MATERIAŁ Materiał użyty do wykonania kurtek sukiennych, powinien odpowiadać następującym warunkom: a) gabardyna oficerska - czysta wełna o gramaturze 530g\m, w kolorze ciemne khaki, b) tkanina bawełniana na podszewkę o barwie ochronnej, c) tasiemka bawełniana, barwy naturalnej, 6 mm szeroka, d) nici bawełniane, barwy ochronnej nr do szycia kurtek, ręcznego obszycia podszewki dołem, maszynowego obszycia dziurek i wykonywania rygielków oraz do przyszywania guzików, haczyków, haftek, haków do kurtek i ręcznego obszywania podszewki w pachach, e) guziki mundurowe z wizerunkiem orła państwowego wykonane ze metalu oksydowanego na kolor starego srebra, o wymiarach: guzik duży w ilości 9 szt. o średnicy 22 mm, guzik mały w ilości 6 szt. o średnicy 16 mm, guzik wewnątrz kurtki z tworzywa sztucznego w kolorze khaki - 2 dziurkowy. 3. WYKONANIE Rozkrój i wykonanie kurtek sukiennych powinny być zgodne z postanowieniami warunków 8

9 technicznych: a) W wykrojach przodów kurtki należy wykonać po bokach, bliżej pleców, szwami zwykłymi, przełożonymi i przeszytymi zaszewki (rybki), sięgające od najniższych punktów wycięć pach, aż poza klapy dolnych kieszeni. Wykroje przodów, wzmocnione od spodu, od wycięcia szyi, aż do dolnych krawędzi, obsadzeniami, powinny być złączone z nimi szwami zwykłymi, wywróconymi i przeszytymi w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconej krawędzi, wolne krawędzie obsadzeń po naszyciu kieszonki na opatrunek osobisty należy złączyć z przodami kurtki od dolnej krawędzi podszewki ku dołowi ręcznie ściegami okrętkowymi tak, aby ściegi z prawej strony przodów nie były widoczne. Przody w piersiach powinny być silnie wprasowane (wrobione) żelazkiem na wypukło, a w stanie z przodu wyciągnięte na wklęsło. Do utrzymania wypukłości w piersiach i wklęsłości stanu z przodu służy sztywnik, wprawiony pod obsadzenia przodów oraz tasiemka (brzeg), wszywana jednocześnie przy łączeniu przodów z obsadzeniami a sięgającą od nacięć kołnierza, aż do tylnych krawędzi. Przy wszywaniu w przody tasiemek należy je dosyć silnie wyciągać, aby krawędzie przodów w późniejszym użyciu nie wyciągały się i utrzymywały się zawsze w linii zaprasowania. W lewym przodzie kurtki, powinno być wykonanych poziomo siedem dziurek z oczkami, 3 cm długich, a do prawego przodu, odpowiednio do wykonanych dziurek, należy przyszyć duże guziki mundurowe. Przody powinny być tak wykonane, aby ich pionowe krawędzie, począwszy od stanu, biegły nieco skośnie ku dołowi w ten sposób, by lewy przód wystawał dołem około 5 cm, prawy zaś około 9 cm poza środkową linię przodów, tworząc tak zwaną kosę. Każde obsadzenie przodów może składać się z czterech części, złączonych ze sobą w poprzek długimi szwami zwykłymi, rozszytymi, przy czym łączenia te nie mogą wypaść w miejscach dziurek. b) Na przód kurtki na wysokości piersi i na boki nieco poniżej stanu, powinny być naszyte cztery łaty kieszeniowe. Górne krawędzie łat kieszeniowych należy zakończyć od wewnątrz listewkami z tkaniny jak na podszewkę, przy czym szerokość listewek górnych łat powinna wynosić 3 cm, a dolnych łat 3,5 cm. Boki, dół i dolne rogi łat należy zawinąć na 1 cm do wewnątrz i naszyć na przody kurtki, przy czym naszycia powinny być wykonane z trzech stron w odległości 0,1 0,2 cm od zawiniętych krawędzi. Górne rogi łat należy zamocować silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. Otwory wszystkich kieszeni powinny być nakryte klapkami, podszytymi podszewką. Wykroje klap i podszewki należy złączyć ze sobą wzdłuż dolnych i bocznych krawędzi szwami zwykłymi, po czym wywrócić i przeszyć w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconych krawędzi. Dolne rogi klap kieszeniowych powinny być nieco zaokrąglone. Tak wykonane klapy należy nałożyć powyżej otworów kieszeniowych w ten sposób, aby nie przeszyte krawędzie klap były zwrócone ku otworom, następnie przeszyć je w odległości 2 cm od krawędzi łat kieszeniowych, po czym przewinąć ku dołowi i przeszyć powtórnie w odległości 1 cm od przewiniętych krawędzi. Dolne klapy powinny być naszyte tak, aby biegły nieco skośnie na dół od przodu ku dołowi. Pośrodku klap kieszeniowych należy wykonać pionowe dziurki z oczkami, 2 cm długie, a mianowicie: w górnych klapach w odległości 1,5 cm od dolnych krawędzi, w dolnych klapach w odległości 2 cm od dolnych krawędzi. Odpowiednio do wykonanych dziurek w klapach, do łat powinny być przyszyte na wskroś przez sukno i listewki małe guziki mundurowe. Przeszycie klap i zamocowanie górnych rogów łat kieszeniowych należy wzmocnić z lewej strony przodów podkładkami z tkaniny jak na podszewkę. Szerokość podkładek przy górnych kieszeniach powinna wynosić 5 cm, a przy dolnych 7 cm. Wolne krawędzie wystających spod podszewki dolnych podkładek należy złączyć przodami ściegiem okrętkowym tak, aby ściegi z prawej strony przodów nie były widoczne. c) W wykrojach podszewki przodów, podobnie jak w przodach kurtki powinny 9

10 być wykonane szwami zwykłymi, przełożonymi zaszywki (rybki), sięgające od najniższych punktów wycięć pach, aż do dolnych krawędzi. Po wykonaniu zaszywek, przody podszewki należy złączyć z obsadzeniami przodów kurtki szwami zwykłymi, przełożonymi. d) Do umieszczenia opatrunku osobistego służy kieszonka składająca się z łaty i mieszka, przyszyta poniżej stanu do obsadzenia w odległości 1,5 cm od pionowej krawędzi prawego przodu. Wykroje łaty i mieszka należy złączyć ze sobą szwem zwykłym, przełożonym i przeszytym, a następnie ich górne krawędzie powinny być zakończone od wewnątrz obrębkiem, przeszytym w odległości 0,2 0,2 cm od dolnego zawinięcia obrębka. Po złączeniu w ten sposób łaty i mieszka kieszonki, dolną i obydwie boczne krawędzie mieszka należy zawinąć na 0,5 cm do wewnątrz, nałożyć na obsadzenie przodu i mieszek przeszyć na wskroś przez obsadzenie i sztywnik z trzech stron w odległości 0,1 0,2 cm od zawiniętych krawędzi. Celem nadania kieszonce odpowiedniej formy przez wrobienie boków mieszka do wewnątrz, kieszonkę należy silnie przyprasować, a następnie otwór jej złączyć z obsadzeniem rzadkim, równym ściegiem okrętkowym tak, aby później złączenie to można było spruć z łatwością dla włożenia opatrunku. e) Plecy, skrojone w całości, powinny być po środku w stanie wpasowane na wklęsło, po bokach wyciągnięte, w biodrach lekko wprasowane na wypukło, po czym złączone z przodami szwami zwykłymi przełożonymi i przeszytymi na ramionach w całości, a po bokach w taki sposób, aby dołem pozostały rozporki, zachodzące 3 cm na przody i nakrywające w całości zawinięcia wierzchnich krawędzi rozporków. Wierzchnie krawędzie rozporków należy zakończyć od wewnątrz zawinięciami, których dłuższe, pionowe krawędzie powinny być złączone plecami ręcznie ściegiem okrętkowym tak, aby ściegi z prawej strony nie były widoczne. Spodnie krawędzie rozporków należy zakończyć podkładkam i (listewkami) z tkaniny jak n podszewkę. Rozporki górą powinny być wzmocnione na szerokości listewek przeszyciami oraz silnymi rygielkami, około 1 cm długimi, wykonanymi w miejscach szwów na wskroś przez sukno i listewki (podkładki). Dolne krawędzie kurtki należy na sam przód wyrównać, a następnie zakończyć od wewnątrz zawinięciami 1,5 cm szerokimi, przeszytymi w odległości 1 cm od zawinięć, f) Wykroje podszewki pleców powinny być złączone przez środek szwem zwykłym, wygładzonym. Następnie przody i plecy podszewki należy uzgodnić z przodami i z plecami kurtki, po czym podszewkę zszyć po bokach i na ramionach szwami zwykłymi, przełożonymi. Dolna krawędź podszewki powinna być zawinięta do wewnątrz i złączona z kurtką ręcznie ściegiem okrętkowym w ten sposób, aby ściegi z prawej strony nie były widoczne. g) Kołnierz wykładany składa się z wierzchniego i spodniego wykroju. Wykrój wierzchni powinien być skrojony w całości, wykrój spodni może składać się z czterech części, złączonych ze sobą szwami zwykłymi, rozszytymi. Zszyty w ten sposób spodni kołnierz należy przygotować do wymiarów gotowego kołnierza przez wzmocnienie skośne skrojonym sztywnikiem i zygzakowate przeszycie na wskroś oraz około wzdłuż długości stójki. Na tak przeszyty spodni kołnierz należy nałożyć kołnierz wierzchni. Naddając go nieco na rogach, aby w późniejszym użyciu nie skręcał się i nie wywijał na zewnątrz. Następnie oba kołnierze powinny być złączone ze sobą wzdłuż dłuższej, owalnej i obydwu krótszych krawędzi szwem zwykłym, po czym wywrócone i przeszyte w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconych krawędzi. W końcu stójkę należy przeszyć na wskroś wzdłuż długości poniżej 1,5 cm od górnej krawędzi, przy czym przeszycie to powinno być zaczęte względnie zakończone w odległości około 3 cm od krótszej krawędzi stójki. W ten sposób wykonany kołnierz należy silnie wyprasować dla nadania mu odpowiedniej formy, przy czym stójka powinna być zaprasowana równo, a wykładana część kołnierza pelerynkowato tak, aby w późniejszym użyciu dolna krawędź kołnierza nie ściągała 10

11 kurtki koło szyi, lecz luźno na niej spoczywała. Rogi kołnierza należy w trakcie wykonywania nieco zaokrąglić. Tak zaprasowany kołnierz powinien być zszyty z wycięciem szyi od strony zewnętrznej kurtki szwem zwykłym, następnie przewinięty ku górze i przeszyty na wskroś przez stójkę spodniego kołnierz i przez kurtkę w odległości 0,2 0,3 cm od przewiniętej krawędzi stójki. Wolną krawędź stójki wierzchniego kołnierza należy wyrównać i złączyć z obsadzeniem przodów oraz z podszewką ręcznie ściegiem okrętkowym. Kołnierz, w miejscu złączenia krótszymi krawędziami z wycięciem szyi, powinien być wzmocniony silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. h) Kołnierz jest zapinany za pomocą dwóch haczyków i haftek. Haczyki wpuszczone na linii przeszycia między wierzchnią i spodnią stójką, należy przeszyć ręcznie i mocno na wskroś przez wszystkie tkaniny tak, aby w późniejszym użyciu nie wysuwały się. Podobnie powinny być umocowane haftki. Haczyki należy umocować po prawej stronie, haftki zaś po lewej stronie stójki. Celem zapobieżenia rozchylaniu się zapiętego kołnierza, wykładana jego część powinna być złączona górą kilkoma okrętkowymi ściegami ze stójką. i) Do podtrzymywania pasa głównego służą haki, wpuszczone na linii stanu pomiędzy przodem kurtki a podkładkami, wykrojonymi wzdłuż osnowy z tkaniny jak na podszewkę. Podkładki, 3 cm szerokie, sięgające od wycięć pach nieco poza linie stanu, należy złączyć z wycięciami pach przy wszywaniu rękawów. Do przodów kurtki i do podkładek powinny być przyszyte ręcznie podwójnie skręconą nitką, na wskroś przez sukno i podkładki, haki tak, aby wystające na zewnątrz końce miejscami zagięć dochodziły (sięgały) do linii stanu. Przeszycie haków należy wzmocnić silnymi rygielkami, wykonanymi na wskroś przez przody i podkładki z obydwu stron haków w miejscach ich zagięć. j) Wykroje rękawów powinny być złączone ze sobą szwami zwykłymi, rozprasowanymi, przy czym od strony łokci należy zostawić dołem rozporki wzmocnione górą silnymi rygielkami, około 1 cm długimi, wykonanymi na wskroś przez sukno i podszewkę. Wierzchnie i spodnie krawędzie rozporków powinny być zakończone od wewnątrz zawinięciami. W wierzchnich mankietach w odległości 5 cm od dolnych, a 1,5 cm od bocznych krawędzi należy obszyć poziomo po jednej dziurce z oczkiem, 3 cm długości każda. Odpowiednio do wykonanych dziurek, powinny być przyszyte do spodnich mankietów, na wskroś przez sukno i podszewkę, duże guziki mundurowe. Dziurki i guziki i guziki należy obszyć względnie przyszyć po podszyciu rękawów podszewką. k) Wykroje podszewki w rękawy powinny być złączone ze sobą szwami zwykłymi, przełożonymi lub wygładzonymi, a następnie z dolnymi krawędziami rękawów szwami zwykłymi przełożonymi w ten sposób, by tylne szwy podszewki wypadły od strony łokci. Po zawinięciu rękawów do wewnątrz tak, aby przełożone krawędzie podszewki były oddalone od ich dolnych krawędzi około 3,5 cm i po wyrównaniu podszewki z rękawami, rękawy należy dołem przeszyć wokoło na wskroś przez sukno i podszewkę, a następnie złączyć z wycięciami pach szwami zwykłymi, wykonanymi na wskroś przez podszewkę przodów i pleców; podszewka rękawów, po zawinięciu górnych krawędzi do wewnątrz powinna być obszyta wokoło pach ręcznie ściegiem okrętkowym. l) Wierzchnie i spodnie wykroje naramienników, zakończone w kąt na węższych końcach, należy złączyć ze sobą wzdłuż dłuższych i krótszych, skośnych krawędzi szwami zwykłymi, po czym wywrócić i przeszyć w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconych krawędzi. W węższych końcach naramienników, w odległości 1,5 cm od końców, powinny być obszyte wzdłuż długości dziurki z oczkami, 2 cm długie, służące do zapinania naramienników. Tak wykonane naramienniki należy szerszymi końcami wpuścić pośrodku ramion w szwy, łączące rękawy z wycięciami pach. Odpowiednio do wykonanych dziurek w naramiennikach, powinny być do ramion 11

12 przyszyte na wskroś przez gabardynę i podszewkę małe guziki mundurowe. m) Wieszak, 8 cm długi i 0,8 cm szeroki, wykonany z tkaniny jak na podszewkę, należy zagiąć trzy razy wzdłuż długości, wierzchnią krawędź zawinąć do wewnątrz i przeszyć na wskroś w odległości 0,1 0,2 cm od zawinięcia. Obydwa końce wieszaka powinny być zwinięte do wewnątrz, po czym wieszak należy nałożyć poziomo bliżej dolnej krawędzi stójki w ten sposób, by środek jego wypadł nad linią środkową pleców i przeszyć go ręcznie na wskroś przez stójkę kilka razy na każdym końcu w poprzek swej długości. n) Kurtka powinna być po wykończeniu starannie i dokładnie odprasowana, niezależnie od prasowania w trakcie wykonywania. 4. PAKOWANIE - pojedynczo każda kurtka zapakowana do worka foliowego, - na opakowaniu umieszczony opis zawierający imię i nazwisko użytkownika. Wzór kurtki mundurowej wz. 36 gabardynowej na fotografiach poniżej: KURTKA MUNDUROWA WZ 36 SUKIENNA Szyta na miarę dla każdego żołnierza, z materiału dobranego fakturą i odcieniem do kurtek sukiennych wz. 36 będących na wyposażeniu Szwadronu Kawalerii WP. Istnieje możliwość wypożyczenia jednego egzemplarza kurtki celem ustalenia faktury i barwy materiału. 1. OPIS OGÓLNY Kurtka sukienna, podszyta podszewką w całości. Jest jednorzędowa, zapinana na siedem dużych guzików mundurowych średnicy 22 mm z których ostatni, dolny jest umieszczony nieco poniżej stanu tak, aby na nim opierał się pas główny. Kurtka w ramionach szeroka, w piersiach swobodna, w stanie lekko wcięta, w biodrach dopasowana. Ma naszyte na piersiach i na bokach, poniżej stanu, cztery kieszenie z klapami, zapinanymi na małe 12

13 guziki mundurowe, Z tyłu dołem w szwach bocznych ma dwa rozporki, a pod przednią, prawą połą kurtki naszytą kieszonkę na opatrunek osobisty. Kołnierz, wykładany, jest zapinany na dwie pary haftek. Rękawy są dwuszwowe, dość szerokie, zakończone od strony tylnych szwów rozporkami, a dołem przeszyciami imitującymi mankiety. 2. MATERIAŁ Materiał użyty do wykonania kurtek sukiennych, powinien odpowiadać następującym warunkom: a) sukno mundurowe barwy ochronnej, rodzaj surowca 81% wełna, 19% włókna syntetyczne o gramaturze 660(+_26)g/m, b) tkanina bawełniana na podszewkę barwy ochronnej, c) tasiemka bawełniana, barwy naturalnej, 6 mm szeroka, d) nici bawełniane, barwy ochronnej nr do szycia kurtek, ręcznego obszycia podszewki dołem, maszynowego obszycia dziurek i wykonywania rygielków oraz do przyszywania guzików, haczyków, haftek, haków do kurtek i ręcznego obszywania podszewki w pachach, e) guziki mundurowe z wizerunkiem orła państwowego wykonane ze metalu oksydowanego na kolor starego srebra o wymiarach: guzik duży w ilości 9 szt. średnicy 22 mm, guzik mały w ilości 6 szt. średnicy 16 mm, guziki wewnątrz kurtki z tworzywa sztucznego w kolorze khaki - 2 dziurkowe. 3. WYKONANIE Rozkrój i wykonanie kurtek sukiennych powinny być zgodne z postanowieniami warunków technicznych: a) W wykrojach przodów kurtki należy wykonać po bokach, bliżej pleców, szwami zwykłymi, przełożonymi i przeszytymi zaszewki (rybki), sięgające od najniższych punktów wycięć pach, aż poza klapy dolnych kieszeni. Wykroje przodów, wzmocnione od spodu, od wycięcia szyi, aż do dolnych krawędzi, obsadzeniami, powinny być złączone z nimi szwami zwykłymi, wywróconymi i przeszytymi w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconej krawędzi, wolne krawędzie obsadzeń po naszyciu kieszonki na opatrunek osobisty należy złączyć z przodami kurtki od dolnej krawędzi podszewki ku dołowi ręcznie ściegami okrętkowymi tak, aby ściegi z prawej strony przodów nie były widoczne. Przody w piersiach powinny być silnie wprasowane (wrobione) żelazkiem na wypukło, a w stanie z przodu wyciągnięte na wklęsło. Do utrzymania wypukłości w piersiach i wklęsłości stanu z przodu służy sztywnik, wprawiony pod obsadzenia przodów oraz tasiemka (brzeg), wszywana jednocześnie przy łączeniu przodów z obsadzeniami a sięgającą od nacięć kołnierza, aż do tylnych krawędzi. Przy wszywaniu w przody tasiemek należy je dosyć silnie wyciągać, aby krawędzie przodów w późniejszym użyciu nie wyciągały się i utrzymywały się zawsze w linii zaprasowania. W lewym przodzie kurtki, powinno być wykonanych poziomo siedem dziurek z oczkami, 3 cm długich, a do prawego przodu, odpowiednio do wykonanych dziurek, należy przyszyć duże guziki mundurowe. Przody powinny być tak wykonane, aby ich pionowe krawędzie, począwszy od stanu, biegły nieco skośnie ku dołowi w ten sposób, by lewy przód wystawał dołem około 5 cm, prawy zaś około 9 cm poza środkową linię przodów, tworząc tak zwaną kosę. Każde obsadzenie przodów może składać się z czterech części, złączonych ze sobą w poprzek długimi szwami zwykłymi, rozszytymi, przy czym łączenia te nie mogą wypaść w miejscach dziurek. b) Na przodzie kurtki na wysokości piersi i na boki nieco poniżej stanu, powinny być naszyte cztery łaty kieszeniowe. Górne krawędzie łat kieszeniowych należy zakończyć od wewnątrz listewkami z tkaniny jak na podszewkę, przy czym szerokość listewek górnych łat powinna wynosić 3 cm, a dolnych łat 3,5 cm. Boki, dół i dolne rogi łat należy zawinąć na 1 cm do wewnątrz i naszyć na przody kurtki, przy czym 13

14 naszycia powinny być wykonane z trzech stron w odległości 0,1 0,2 cm od zawiniętych krawędzi. Górne rogi łat należy zamocować silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. Otwory wszystkich kieszeni powinny być nakryte klapkami, podszytymi podszewką. Wykroje klap i podszewki należy złączyć ze sobą wzdłuż dolnych i bocznych krawędzi szwami zwykłymi, po czym wywrócić i przeszyć w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconych krawędzi. Dolne rogi klap kieszeniowych powinny być nieco zaokrąglone. Tak wykonane klapy należy nałożyć powyżej otworów kieszeniowych w ten sposób, aby nie przeszyte krawędzie klap były zwrócone ku otworom, następnie przeszyć je w odległości 2 cm od krawędzi łat kieszeniowych, po czym przewinąć ku dołowi i przeszyć powtórnie w odległości 1 cm od przewiniętych krawędzi. Dolne klapy powinny być naszyte tak, aby biegły nieco skośnie na dół od przodu ku dołowi. Pośrodku klap kieszeniowych należy wykonać pionowe dziurki z oczkami, 2 cm długie, a mianowicie: w górnych klapach w odległości 1,5 cm od dolnych krawędzi, w dolnych klapach w odległości 2 cm od dolnych krawędzi. Odpowiednio do wykonanych dziurek w klapach, do łat powinny być przyszyte na wskroś przez sukno i listewki małe guziki mundurowe. Przeszycie klap i zamocowanie górnych rogów łat kieszeniowych należy wzmocnić z lewej strony przodów podkładkami z tkaniny jak na podszewkę. Szerokość podkładek przy górnych kieszeniach powinna wynosić 5 cm, a przy dolnych 7 cm. Wolne krawędzie wystających spod podszewki dolnych podkładek należy złączyć przodami ściegiem okrętkowym tak, aby ściegi z prawej strony przodów nie były widoczne. c) W wykrojach podszewki przodów, podobnie jak w przodach kurtki powinny być wykonane szwami zwykłymi, przełożonymi zaszywki (rybki), sięgające od najniższych punktów wycięć pach, aż do dolnych krawędzi. Po wykonaniu zaszywek, przody podszewki należy złączyć z obsadzeniami przodów kurtki szwami zwykłymi, przełożonymi. d) Do umieszczenia opatrunku osobistego służy kieszonka składająca się z łaty i mieszka, przyszyta poniżej stanu do obsadzenia w odległości 1,5 cm od pionowej krawędzi prawego przodu. Wykroje łaty i mieszka należy złączyć ze sobą szwem zwykłym, przełożonym i przeszytym, a następnie ich górne krawędzie powinny być zakończone od wewnątrz obrębkiem, przeszytym w odległości 0,2 0,2 cm od dolnego zawinięcia obrębka. Po złączeniu w ten sposób łaty i mieszka kieszonki, dolną i obydwie boczne krawędzie mieszka należy zawinąć na 0,5 cm do wewnątrz, nałożyć na obsadzenie przodu i mieszek przeszyć na wskroś przez obsadzenie i sztywnik z trzech stron w odległości 0,1 0,2 cm od zawiniętych krawędzi. Celem nadania kieszonce odpowiedniej formy przez wrobienie boków mieszka do wewnątrz, kieszonkę należy silnie przyprasować, a następnie otwór jej złączyć z obsadzeniem rzadkim, równym ściegiem okrętkowym tak, aby później złączenie to można było spruć z łatwością dla włożenia opatrunku. e) Plecy, skrojone w całości, powinny być po środku w stanie wpasowane na wklęsło, po bokach wyciągnięte, w biodrach lekko wprasowane na wypukło, po czym złączone z przodami szwami zwykłymi przełożonymi i przeszytymi na ramionach w całości, a po bokach w taki sposób, aby dołem pozostały rozporki, zachodzące 3 cm na przody i nakrywające w całości zawinięcia wierzchnich krawędzi rozporków. Wierzchnie krawędzie rozporków należy zakończyć od wewnątrz zawinięciami, których dłuższe, pionowe krawędzie powinny być złączone plecami ręcznie ściegiem okrętkowym tak, aby ściegi z prawej strony nie były widoczne. Spodnie krawędzie rozporków należy zakończyć podkładkami (listewkami) z tkaniny jak na podszewkę. Rozporki górą powinny być wzmocnione na szerokości listewek przeszyciami oraz silnymi rygielkami, około 1 cm długimi, wykonanymi w miejscach szwów na wskroś przez sukno i listewki (podkładki). Dolne krawędzie kurtki należy na sam przód wyrównać, a następnie zakończyć od wewnątrz zawinięciami1,5 cm szerokimi, 14

15 przeszytymi w odległości 1 cm od zawinięć, f) Wykroje podszewki pleców powinny być złączone przez środek szwem zwykłym, wygładzonym. Następnie przody i plecy podszewki należy uzgodnić z przodami i z plecami kurtki, po czym podszewkę zszyć po bokach i na ramionach szwami zwykłymi, przełożonymi. Dolna krawędź podszewki powinna być zawinięta do wewnątrz i złączona z kurtką ręcznie ściegiem okrętkowym w ten sposób, aby ściegi z prawej strony nie były widoczne. g) Kołnierz wykładany składa się z wierzchniego i spodniego wykroju. Wykrój wierzchni powinien być skrojony w całości, wykrój spodni może składać się z czterech części, złączonych ze sobą szwami zwykłymi, rozszytymi. Zszyty w ten sposób spodni kołnierz należy przygotować do wymiarów gotowego kołnierza przez wzmocnienie skośne skrojonym sztywnikiem i zygzakowate przeszycie na wskroś oraz wzdłuż długości stójki. Na tak przeszyty spodni kołnierz należy nałożyć kołnierz wierzchni. Naddając go nieco na rogach, aby w późniejszym użyciu nie skręcał się i nie wywijał na zewnątrz. Następnie oba kołnierze powinny być złączone ze sobą wzdłuż dłuższej, owalnej i obydwu krótszych krawędzi szwem zwykłym, po czym wywrócone i przeszyte w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconych krawędzi. W końcu stójkę należy przeszyć na wskroś wzdłuż długości poniżej 1,5 cm od,górnej krawędzi, przy czym przeszycie to powinno być zaczęte względnie zakończone w odległości około 3 cm od krótszej krawędzi stójki. W ten sposób wykonany kołnierz należy silnie wyprasować dla nadania mu odpowiedniej formy, przy czym stójka powinna być zaprasowana równo, a wykładana część kołnierza pelerynkowato tak, aby w późniejszym użyciu dolna krawędź kołnierza nie ściągała kurtki koło szyi, lecz luźno na niej spoczywała. Rogi kołnierza należy w trakcie wykonywania nieco zaokrąglić. Tak zaprasowany kołnierz powinien być zszyty z wycięciem szyi od strony zewnętrznej kurtki szwem zwykłym, następnie przewinięty ku górze i przeszyty na wskroś przez stójkę spodniego kołnierz i przez kurtkę w odległości 0,2 0,3 cm od przewiniętej krawędzi stójki. Wolną krawędź stójki wierzchniego kołnierza należy wyrównać i złączyć z obsadzeniem przodów oraz z podszewką ręcznie ściegiem okrętkowym. Kołnierz, w miejscu złączenia krótszymi krawędziami z wycięciem szyi, powinien być wzmocniony silnymi, na wskroś wykonanymi rygielkami, około 1 cm długimi. h) Kołnierz jest zapinany za pomocą dwóch haczyków i haftek. Haczyki wpuszczone na linii przeszycia między wierzchnią i spodnią stójką, należy przeszyć ręcznie i mocno na wskroś przez wszystkie tkaniny tak, aby w późniejszym użyciu nie wysuwały się. Podobnie powinny być umocowane haftki. Haczyki należy umocować po prawej stronie, haftki zaś po lewej stronie stójki. Celem zapobieżenia rozchylaniu się zapiętego kołnierza, wykładana jego część powinna być złączona górą kilkoma okrętkowymi ściegami ze stójką. i) Do podtrzymywania pasa głównego służą haki, wpuszczone na linii stanu pomiędzy przodami kurtki a podkładkami, wykrojonymi wzdłuż osnowy z tkaniny jak na podszewkę. Podkładki, 3 cm szerokie, sięgające od wycięć pach nieco poza linie stanu, należy złączyć z wycięciami pach przy wszywaniu rękawów. Do przodów kurtki i do podkładek powinny być przyszyte ręcznie podwójnie skręconą nitką, na wskroś przez sukno i podkładki, haki tak, aby wystające na zewnątrz końce miejscami zagięć dochodziły (sięgały) do linii stanu. Przeszycie haków należy wzmocnić silnymi rygielkami, wykonanymi na wskroś przez przody i podkładki z obydwu stron haków w miejscach ich zagięć. j) Wykroje rękawów powinny być złączone ze sobą szwami zwykłymi, rozprasowanymi, przy czym od strony łokci należy zostawić dołem rozporki wzmocnione górą silnymi rygielkami, około 1 cm długimi, wykonanymi na wskroś przez sukno i podszewkę. Wierzchnie i spodnie krawędzie rozporków powinny być zakończone od wewnątrz zawinięciami. W wierzchnich mankietach w odległości 5 cm od dolnych, a 1,5 cm 15

16 od bocznych krawędzi należy obszyć poziomo po jednej dziurce z oczkiem, 3 cm długości każda. Odpowiednio do wykonanych dziurek, powinny być przyszyte do spodnich mankietów, na wskroś przez sukno i podszewkę, duże guziki mundurowe. Dziurki i guziki i guziki należy obszyć względnie przyszyć po podszyciu rękawów podszewką. k) Wykroje podszewki w rękawy powinny być złączone ze sobą szwami zwykłymi, przełożonymi lub wygładzonymi, a następnie z dolnymi krawędziami rękawów szwami zwykłymi przełożonymi w ten sposób, by tylne szwy podszewki wypadły od strony łokci. Po zawinięciu rękawów do wewnątrz tak, aby przełożone krawędzie podszewki były oddalone od ich dolnych krawędzi około 3,5 cm i po wyrównaniu podszewki z rękawami, rękawy należy dołem przeszyć wokoło na wskroś przez sukno i podszewkę, a następnie złączyć z wycięciami pach szwami zwykłymi, wykonanymi na wskroś przez podszewkę przodów i pleców; podszewka rękawów, po zawinięciu górnych krawędzi do wewnątrz powinna być obszyta wokoło pach ręcznie ściegiem okrętkowym. l) Wierzchnie i spodnie wykroje naramienników, zakończone w kąt na węższych końcach, należy złączyć ze sobą wzdłuż dłuższych i krótszych, skośnych krawędzi szwami zwykłymi, po czym wywrócić i przeszyć w odległości 0,3 0,4 cm od wywróconych krawędzi. W węższych końcach naramienników, w odległości 1,5 cm od końców, powinny być obszyte wzdłuż długości dziurki z oczkami, 2 cm długie, służące do zapinania naramienników. Tak wykonane naramienniki należy szerszymi końcami wpuścić pośrodku ramion w szwy, łączące rękawy z wycięciami pach. Odpowiednio do wykonanych dziurek w naramiennikach, powinny być do ramion przyszyte na wskroś przez sukno i podszewkę małe guziki mundurowe. m) Wykroje nasuwek na naramienniki należy wzmocnić podszewką i sztywnikiem. Wykroje podszewki i sztywnika powinny być nałożone na siebie i przeszyte środkiem wzdłuż długości, po czym przeszytą podszewkę i sztywnik należy nałożyć na wykroje nasuwek, wszystkie krawędzie podszewki zawinąć do wewnątrz i nasuwki wraz z podszewką przeszyć wokoło odległości 0,1 0,2 cm od odciętych krawędzi nasuwek. Wolne, krótsze krawędzie nasuwek powinny być następnie złączone ze sobą na styk ręcznie ściegiem okrętkowym. n) Wieszak, 8 cm długi i 0,8 cm szeroki, wykonany z tkaniny jak na podszewkę, należy zagiąć trzy razy wzdłuż długości, wierzchnią krawędź zawinąć do wewnątrz i przeszyć na wskroś w odległości 0,1 0,2 cm od zawinięcia. Obydwa końce wieszaka powinny być zwinięte do wewnątrz, po czym wieszak należy nałożyć poziomo bliżej dolnej krawędzi stójki w ten sposób, by środek jego wypadł nad linią środkową pleców i przeszyć go ręcznie na wskroś przez stójkę kilka razy na każdym końcu w poprzek swej długości. o) Kurtka powinna być po wykończeniu starannie i dokładnie odprasowana, niezależnie od prasowania w trakcie wykonywania. 4. PAKOWANIE - pojedynczo każda kurtka zapakowana do worka foliowego, - na opakowaniu umieszczony opis zawierający imię i nazwisko użytkownika. Wzór kurtki mundurowej wz. 36 sukiennej na fotografiach poniżej: 16