Dolomity Do Canazei wjeżdżamy około po 13 godzinach jazdy. Szukamy Campingu Marmolada, na którym zamierzamy nocować.

Transkrypt

1 Dolomity 2013 Wycieczka w Dolomity planowana była już od początku roku. Przed wyjazdem uzupełnialiśmy brakujący sprzęt oraz poprawialiśmy kondycję fizyczną. W końcu nadszedł dzień wyjazdu, a dokładnie ujmując - sobota 3 sierpnia 2013 roku. Z Miechowa wyjechaliśmy wcześnie rano. Podróżowaliśmy przez kilka krajów takich jak: Czechy, Austria, Niemcy, aż dotarliśmy do Włoch. W Bolzano skręcamy w kierunku Canazei, które jest docelowym miejscem naszej podróży. Do Canazei wjeżdżamy około po 13 godzinach jazdy. Szukamy Campingu Marmolada, na którym zamierzamy nocować. Camping ten znajduje się w pobliżu centrum miasteczka. Za ogrodzeniem campingu z jednej strony płynie dość bystra rzeka, a z drugiej znajduje się stacja kolejki gondolowej. Po rozbiciu namiotu ruszamy na rekonesans po campingu. Ceny kształtują się dość przyzwoicie: nocleg osoba 11,50, namiot, samochód 10, prąd 3. W cenie mamy możliwość korzystania z ogólnodostępnej toalety i pryszniców. W budynku recepcji znajduje się bar w którym można dość smacznie zjeść i napić się włoskiego piwa. Zmęczeni podróżą oraz okropnym upałem idziemy spać. W nocy wybudzają nas odgłosy przetaczającej się nad nami chmury burzowej oraz deszczu. Noc jest dość zimna o czym mogłem się przekonać wychodząc z namiotu. Dzień 2 Podróż po Canazei ( Zobacz film Następnego dnia budzą nas odgłosy dzwonów kościelnych. Na campingu nie widać jeszcze życia, gdzie niegdzie pojawiają się pojedyncze osoby. Temperatura jest znośna lecz nadal jest dość ciepło. Jemy śniadanie i wychodzimy zwiedzać Canazei.

2 Około 9 tej docieramy w okolicę kościoła gdzie gromadzi się tłum ludzi. Zaciekawieni tym widokiem dołączamy do wzsystkich. Mimochodem stajemy się uczestnikami lokalnego święta, dość hucznie obchodzonego. Orkiestra oraz barwny korowód uczestników imprezy przechodzą poniżej do kolejnego kościoła, gdzie odprawiana jest msza. Po kilkunastu minutach z uwagi na znów panujący upał przenosimy się do centrum miasteczka. Panuje tu błogi spokój, mieszkańcy siedzą na werandzie pijąc kawę. Szkoda, że w naszym kraju wszystko odbywa się w takim pędzie i ciągle na pełnej szybkości. Zwiedzamy okoliczne sklepiki, gdzie ku naszemu zdziwieniu w lokalnym Intersporcie zauważamy, że ceny niektórych przedmiotów są niższe niż w Polsce. Ponieważ otrzymaliśmy telefon od naszych znajomych, którzy wyjechali w nocy, postanawiamy udać się na camping. Po przywitaniu idziemy grupą ponownie do miasteczka. Kolega kupuje sobie kask, za który płaci taniej niż ja w kraju. Po spacerze postanawiamy wyjechać kolejką na Pecol 1924 m n.p.m. Jest piękna pogoda więc podchodzimy wyżej do schroniska, gdzie na tarasie rozkoszujemy się słońcem. Korzystając z pogody schodzimy na dół pieszo. Wieczorem wychodzimy do miasteczka, gdzie za kolejką po prawej stronie znajdujemy nastrojową restaurację. Początkowo mieliśmy problemy ze złożeniem zamówienia do chwili kiedy to do naszego stolika doszła młoda dziewczyna z obsługi. W rozmowie ustaliliśmy, że pochodzi z Brna w Czechach, więc od tej pory wszyscy wszystkich rozumieli. Po zjedzeniu dużej pizzy i innych specjałów wracamy na camping. Przed nami kolejna noc, po której następnego dnia udajemy się na Marmoladę.

3 Dzień 3 W drodze na Marmoladę (zobacz film Przyznam, że przed przyjazdem w te piękne okolice marmolada kojarzyła mi się z czymś słodkim do jedzenia. Rankiem po śniadaniu wsiadamy w samochody i przemieszczamy się do Peni nad zaporę - na jeziorze Fedaia. Planując wyprawę na najwyższy szczyt Dolomitów mieliśmy na uwadze skorzystanie z wyciągu na Pian Fiacconi. Niestety pomimo zapewnień przez panią w informacji w Canazei, że kolejka działa, przeżyliśmy pierwszy zawód, ponieważ kolejka była niesprawna. Pracownicy niby coś robili, ale nic dobrego dla nas z tego nie wynikało. Ruszyliśmy pieszo spod kolejki o 9.10 szlakiem biegnącym prawie wzdłuż słupów wyciągu. Upał nadal doskwierał naszym organizmom. Czym wyżej tym widoki były coraz to piękniejsze. Będąc w 3/4 długości zobaczyliśmy, że kolejka przez chwilę działała. Cały czas poruszaliśmy się czerwonym szlakiem, aż doszliśmy do końca kolejki i schroniska Pian dei Fiacconi 2626m. n.p.m. Tu chwila odpoczynku i kosztowanie lokalnego ciasta.

4 Po przerwie ruszamy dalej już po lodowcu. Dla bezpieczeństwa zakładamy uprząż oraz raki wiążąc się liną. Podróż zwalnia tempo. Po drodze spotykamy grupy kolejnych turystów. Po zejściu z lodowca przed nami pojawia się prawie pionowa ściana z ferratą.

5 Tu dodatkowo asekurujemy się zrobionymi na campingu prymitywnymi lonżami. Za ferratą kolejny lodowy odcinek do pokonania, którego należy znów założyć raki.

6 Na szczycie lodowca z daleka widać duży metalowy krzyż - to cel naszej wyprawy. W końcu o godzinie 14 tej stajemy na szczycie Punta Penia 3343 m n.p.m. Widok wynagradza trudy wspinaczki.

7 Po wspólnej sesji fotograficznej wykonanej wzajemnie najpierw nam przez Niemców, później przez nas Niemcom, robimy dłuższy odpoczynek. W końcu nadeszła pora wracać w dół. Myślami jesteśmy przy górnej stacji kolejki, być może uda nam się zjechać?

8 Niestety brakuje nam kilkudziesięciu minut aby zjechać na dół. Obsługa jest nieubłagalna. Pozostało nam wrócić w taki sam sposób czyli pieszo. Przy dolnym budynku kolejki jesteśmy około 18 - tej. Na parkingu zmiana obuwia i wsiadamy do samochodów, którymi wracamy na camping w Canazei. To nasz ostatni dzień w Dolomitach. Rankiem 6 tego sierpnia 2013 roku opuszczamy Canazei udając się w inny region Włoch do Allagny.