Podatek przemysłowy (lokalny podatek od działalności usługowowytwórczej) :02:07

Transkrypt

1 Podatek przemysłowy (lokalny podatek od działalności usługowowytwórczej) :02:07

2 2 Podatek przemysłowy (lokalny podatek od działalności usługowo-wytwórczej) Podatek przemysłowy (lokalny podatek od działalności usługowo-wytwórczej) Wszelka ciągła bądź tymczasowa działalność usługowo-wytwórcza prowadzona na terenie danego samorządu (w skrócie: działalność usługowo-wytwórcza) podlega opodatkowaniu przez ten samorząd. Płatnikiem podatku jest przedsiębiorca. Przedsiębiorcą jest podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą we własnym imieniu i w celu uzyskania korzyści majątkowych. Jest nim: Przedsiębiorca indywidualny wg definicji zakreślonej w Ustawie o podatku od dochodów osobistych Rolnik wg definicji zakreślonej w Ustawie o podatku od dochodów osobistych, pod warunkiem, że przychody z działalności rolniczej na dany rok podatkowy przekroczą HUF Osoba prawna, również wtedy, gdy jest w likwidacji Firma jednoosobowa, inny rodzaj organizacji, w tym także te będące w likwidacji. Ciągła bądź tymczasowa działalność usługowo-wytwórcza Pod podlegającą opodatkowaniu działalnością usługowo-wytwórczą jest rozumiana działalność wykonywana przez przedsiębiorcę z ukierunkowaniem na zdobycie przychodów lub dochodów z danej działalności. Przedsiębiorca prowadzi ciągłą działalność usługowo-wytwórczą prowadzoną na terenie danego samorządu, gdy znajduje się tam jego siedziba i/lub zakład, niezależnie od faktu, kiedy częściowo bądź w całości kontynuuje swoją działalność poza swoją siedzibą (zakładem). Tymczasową działalność usługowo-wytwórczą jest działalność przedsiębiorcy, który nie posiada siedziby lub zakładu na terenie danego samorządu, a: 1.prowadzi roboty budowlane, w tym prowadzi odwierty na studnie lub dla pozyskania dostępu do złóż, pod warunkiem, że roboty w ciągłości bądź z przerwami, licząc na dany rok podatkowy, przekroczą 30 dni, ale nie 181 dni. 2.prowadzi jakąkolwiek - nie wymienioną wyżej - działalność, z której bezpośrednio uzyskuje przychody, pod warunkiem, że nie posiada na żadnym terenie samorządu siedziby bądź zakładu. Jeśli roboty budowlane, w tym odwierty na studnie lub dla pozyskania dostępu do złóż prowadzone na terenie danego samorządu będą trwać dłużej niż 180 dni, bądź przewiduje się, iż będą trwać dłużej niż 180 dni, to teren, na którym są prowadzone w/w wymienione działalności będzie traktowany od dnia rozpoczęcia robót jako zakład, a przedsiębiorca ma obowiązek zarejestrować się jako wykonujący ciągłą działalność usługowo-wytwórczą i nie musi płacić podatku od tymczasowej działalności usługowo-wytwórczej. Jeżeli przedsiębiorca już uiścił podatek na dany rok za tymczasową działalność usługowo-wytwórczą na terenie danego samorządu, to ma prawo pomniejszyć podatek za ciągłą działalność usługowo-wytwórczą na terenie danego samorządu o tę kwotę. Jeżeli przedsiębiorca wyliczy na podstawie liczby rzeczywistych dni, w których prowadził działalność opodatkowaną podatkiem za tymczasową działalność usługowo-wytwórczą na terenie danego samorządu i w porównaniu z zadeklarowanym już uprzednio wynikiem będzie różnica dodatnia, jest zobowiązany do 15 stycznia roku następnego po danym roku podatkowym złożyć deklarację o rzeczywistej wysokości podatku oraz wpłacić

3 3 różnicę uwzględniając odsetki wynikające z nieterminowego wpłacenia należnej kwoty podatku, licząc od dnia wymagalności. Sposób naliczania w/w podatku Podatek jest naliczany za okres od pierwszego dnia rozpoczęcia działalności usługowo-wytwórczej do dnia jej zakończenia. W przypadku tymczasowej działalności usługowo-wytwórczej na terenie danego samorządu wysokość podatku do zapłaty dla danego samorządu jest naliczana od czasu trwania robót na terenie danego samorządu. W przypadku tymczasowej działalności usługowo-wytwórczej na terenie danego samorządu wysokość podatku do zapłaty jest naliczana za dni kalendarzowe, licząc za każdy rozpoczęty dzień robót działalności usługowowytwórczej. Podstawa podatku lokalnego od działalności usługowo-wytwórczej Podstawę podatku od działalności usługowo-wytwórczej ustala się od przychodu netto po odliczeniu VAT. W przypadku ciągłej działalności usługowo-wytwórczej podstawą jest - wg głównej zasady - przychów za sprzedany towar, bądź przychód z wykonanych usług po odliczeniu VAT pomniejszony o koszty zakupu sprzedanego towaru, koszty usług obcych, koszty zakupu materiałów i o poniesione w danym roku podatkowym koszty badań podstawowych i stosowanych oraz prac rozwojowych. Jeżeli przedsiębiorca wykonuje ciągłą działalność usługowo-wytwórczą na terenach kilku samorządów lub zagranicą, to wtedy podstawę podatku przedsiębiorca rozdziela sam do poszczególnych samorządów wg zasad podanych w załączniku 3. Ustawy C. z 1990 roku, biorąc pod uwagę specyfikę swojej działalności. W niektórych, zdefiniowanych przez ustawę przypadkach istnieje możliwość uproszczonego określania podstawy opodatkowania odnośnie działalności o charakterze stałym. Dla osoby rozliczającej się według podatku dochodowego od osób fizycznych (prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, producent rolny itp.) podstawą opodatkowania jest dochód powiększony o 20%, ale nie więcej niż 80% przychodów pochodzących z tej działalności. Dla pozostałych przedsiębiorców, których przychód w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył 8 milionów HUF, a których szacowany przychód w roku podatkowym nie przekroczy 8 milionów HUF, podstawa opodatkowania jest 80% przychodów netto. Oświadczenie o uproszczonej podstawie podatku należy złożyć najpóźniej do obowiązującego terminu składania deklaracji na dany rok podatkowy do odpowiedniego urzędu skarbowego. Od stycznia 2005 r. przedsiębiorcy mogą się ubiegać o zwolnienie z podatku w celu zwiększenia zatrudnienia. Jedno nowe stanowisko pracy uprawnia do zmniejszenia podstawy podatku o 1 milion HUF, z wyjątkiem nowego miejsca pracy, które powstało przy współfinansowaniu z Funduszu Pracy. Przedsiębiorca rozliczający się wg uproszczonych zasad, bądź według zasad rozliczania dla tzw. małych podatników (typu KATA) ma możliwość rozliczania podatku według jednej z powyższych form (wybranych przez podatnika). Wysokość podatku lokalnego za działalność usługowo-wytwórczą

4 4 Górną granicą podatku za ciągłą działalność usługowo-wytwórczą jest 2% podstawy opodatkowania, licząc za cały rok podatkowy. Wysokość podatku za tymczasową działalność usługowo-wytwórczą nie może przekroczyć Huf za dzień. Wysokość podatku określa samorząd biorąc pod uwagę górną granicę zapisaną ustawowo. Kwota podatku do zapłaty za dany rok dla samorządu właściwego wg siedziby, bądź miejsca położenia zakładu może być pomniejszona o zapłacony podatek za tymczasową działalność usługowo-wytwórczą, ale tylko do wysokości tej kwoty. Sposób zapłaty podatku lokalnego od działalności usługowo-wytwórczej Przedsiębiorca jest zobowiązany do zadeklarowania wysokości zaliczki na podatek lokalny od działalności usługowo-wytwórczej na druku urzędu skarbowego w terminie obowiązującym dla zapłaty zaliczek na w/w podatek, bądź w innym przypadku zadeklarować poprzez złożenie zeznania. Druk deklarujący wysokość zaliczki podatku jest jednocześnie tytułem wykonawczym. Osoba fizyczna uiszcza podatek raz na pół roku, w dwóch równych ratach: do 15 marca oraz 15 września danego roku podatkowego. Przedsiębiorca wpłaca zaliczki podatku za dany rok podatkowy w dwóch ratach do 15 marca i 15 września danego roku podatkowego, zaś do 20 grudnia wyrównuje kwotę zaliczki podatku do kwoty wyliczonej przewidywanej stawki podatku na dany rok rozliczeniowy. Podatek za tymczasową działalność usługowo-wytwórczą należy uiścić po dniu zakończenia robót najpóźniej do 15 dnia następnego miesiąca. Przedsiębiorca jest zobowiązany do 31 maja następnego roku wyrównać różnicę pomiędzy kwotą zaliczki a rzeczywistą kwotą podatku na dany rok, jak również od tej daty może zwrócić się o zwrot podatku, zaokrąglając kwoty każdorazowo do 100 HUF. Źródło:

5 5