Muzeum Polskich Formacji Granicznych

Transkrypt

1 Muzeum Polskich Formacji Granicznych armolinski/9745,tadeusz-jarmolinski.html , 17:37 Tadeusz Jarmoliński płk Tadeusz Jarmoliński s. Feliksa, ur r. w Kłopytyczach (woj. nowogródzkie). Do 1939 r. uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Hancewiczach i Łoktyszach (pow. łuniniecki). Wybuch II wojny światowej zastał go w gajówce Danusin, gdzie ojciec był gajowym.w lutym 1940 r. został wraz z rodziną zesłany przez władze radzieckie, podobnie jak inne polskie rodziny pracowników służby leśnej, do tajgi w obwodzie Wołogda. Pracował tam przy wyrębie lasu i spławie drewna rzekami Dwinica i Suchona. W październiku 1941 r. przeniesiono go do południowego Kazachstanu, gdzie w kołchozie Koktiube uprawiał bawełnę i zboże.dnia 02 kwietnia 1944 r. wstąpił do, utworzonego na terenie ZSRR, Wojska Polskiego. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Piechoty w Riazaniu (październik 1944) otrzymał awans na podporucznika i został skierowany do 37 pułku piechoty na dowódcę plutonu w 2 kompanii strzeleckiej. Brał udział w walkach z Niemcami pod Rottenburgiem, a w kwietniu 1945 r. został ranny i kontuzjowany w rejonie Budziszyna. Po pobycie w 66. Szpitalu Wojennym w Poznaniu powrócił do macierzystej jednostki, która stacjonowała w Bogatyni (na stanowisko zastępcy dowódcy kompanii ds. liniowych). W tym czasie ochraniał granicę państwa polskiego na Nysie Łużyckiej i uczestniczył w zwalczaniu Wehrwolfu na ziemi jeleniogórskiej. W styczniu 1946 r. skierowano go na kurs do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, który ukończył w listopadzie tego roku.otrzymał następnie przydział do Departamentu Wojsk Ochrony Pogranicza w Warszawie i skierowanie do służby na Lotnisko Okęcie. W jednostce tej zajmował stanowisko zastępcy kierownika PPKA ds. wywiadu (listopad 1946 styczeń 1948) i kierownika GPK (styczeń 1948 styczeń 1950). Od stycznia 1950 r. do października 1953 r. służył w Oficerskiej Szkole WOP, na stanowiskach: zastępcy dowódcy kursu, wykładowcy, starszego wykładowcy. W tym czasie szkolił podchorążych w zakresie kontroli ruchu granicznego oraz służby granicznej. W październiku 1953 r. został przeniesiony do służby w Dowództwie WOP, kolejno na stanowiska: szefa Wydziału Kontroli Ruchu Granicznego (październik 1953 listopad 1954), zastępcy szefa Oddziału Operacyjnego, szefa Oddziału Operacyjnego (listopad 1954 wrzesień 1956), zastępcy szefa Zarządu ds. Kontroli Ruchu Granicznego (wrzesień 1956 lipiec 1958), szefa Wydziału Ruchu Granicznego (lipiec 1958 listopad 1959), zastępcy szefa Oddziału Kontroli Ruchu Granicznego (listopad 1959 kwiecień 1961), zastępcy szefa Oddziału Kontroli Ruchu Granicznego Zarządu Zwiadu (od kwietnia 1961), a następnie wieloletniego szefa tego Oddziału. Na tym stanowisku odpowiadał m.in. za tworzenie

2 systemu kontroli i zabezpieczenia ruchu granicznego, był inicjatorem wprowadzenia wspólnego wykonywania kontroli granicznej i celnej przez organy WOP oraz Urzędy Celne PRL, CSR, NRD i ZSRR. Wiele z jego pomysłów zostało zastosowanych w organizacji przejść granicznych oraz w zakresie wykrywania przestępczości granicznej. Wykonując obowiązki służbowe uzupełniał także swoje wykształcenie. W 1958 r. ukończył w systemie zaocznym Liceum Ogólnokształcące i uzyskał świadectwo dojrzałości. W latach studiował zaocznie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i otrzymał tytuł magistra prawa. W kwietniu 1991 r. przeszedł na emeryturę. Od maja 1991 r. do 30 listopada 1996 r. pracował w Biurze Kontroli Ruchu Granicznego Komendy Głównej Straży Granicznej (na stanowisku specjalisty, w wymiarze ½ etatu). Wykorzystując swe doświadczenie zawodowe przygotowywał projekty przepisów prawnych dotyczących organizacji kontroli ruchu granicznego przez jednostki terenowe nowotworzonej formacji (m.in. projekt regulaminu pełnienia służby w GPK). Awanse: podporucznik (22 październik 1944) porucznik (9 maj 1946) kapitan (22 lipiec 1948) major (październik 1953) podpułkownik (7 październik 1958) pułkownik (2 luty 1963) Odznaczenia: Krzyż Walecznych (1945) Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946) Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk (1946) Medal Za Zwycięstwo nad Niemcami, ros. (1946) Medal Za Odwagę, czechosł. (1949) Srebrny Krzyż Zasługi (1949) Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (1951) Złoty Krzyż Zasługi (1952) Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (1954) Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954) Krzyż Kawalerski orderu Odrodzenia Polski (1963) Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (1968) Krzyż Oficerski orderu Odrodzenia Polski (1969) Srebrny Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju (1969) Medal Za Udział w Walkach o Berlin (1970) Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974) Medal za Warszawę (1978) Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1979) Złoty Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju (1983) Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984) Złoty Krzyż Zasługi (1956) Order Sztandaru Pracy II klasy (1987) Medal Rodła (1987) Srebrny Medal Za Zasługi dla Ligi Obrony Kraju (1988)

3 Medal 70 lat Sił Zbrojnych ZSRR, ros. (1988) Medal 70 lat Wojsk Pogranicznych KGB, ros. (1988) Medal Za Zasługi w Ochronie Granic CSRR, czechosł. (1990) Krzyż Zesłańców Sybiru (2005) Medal Pro Memoria (2005) Kombatancki Krzyż Pamiątkowy Zwycięzcom (2010) Opracowano: na podstawie materiałów udostępnionych przez Tadeusza Jarmolińskiego.

4

5

6

7

8

9

10

11

12